Η Αντιπολίτευση έχει δίκιο…

 Πριν από λίγες μέρες ο Πρωθυπουργός σε συνέντευξη στην εφημερίδα «Guardian» ανάμεσα σε άλλα δήλωσε: «Έκανα λάθος σε πολιτικές, σε πρόσωπα.Είχα αυταπάτες»!

Αναρωτιέμαι αν αναγνωρίζει θαρραλέα τα λάθη του και αναλαμβάνει τις ευθύνες ή μήπως ακολουθεί τη γνωστή υποκριτική τεχνική για να απαλύνει την απογοήτευση του κόσμου από τις πράξεις του. Εκτιμώ πως ο κ. Τσίπρας επιχειρεί να παραμυθιάσει τους πολί-τες για να κερδίζει χρόνο. Άρα έχουμε ακόμα μια πράξη του πολιτικού παραλογισμού της κυβέρνησής του.
Δυστυχώς για όλους εμάς που πληρώνουμε ακριβά την κυβερνητική ανεπάρκεια έχουμε Πρωθυπουργό που μοιάζει σε όλα του με κάθε κοινό άνθρωπο. Είναι δηλαδή ένας από εμάς με αδυναμίες, με πάθη, με ελαττώματα που διακρίνουν τον καθένα μας τόσο στην ιδιωτική όσο και στη δημόσια δράση του. Γι’ αυτό και είναι λογικό ο καθένας να πιστεύει ότι μια μέρα μπορεί να ξυπνήσει και να είναι Πρωθυπουργός. Να διορίζει τους φίλους του Υπουργούς, να υπογράφει διεθνείς συμφωνίες, να συνεχίζει τα Μνημόνια, να ιδρύει Υπερταμείο και γενικά να πράττει ό,τι το κοινό μυαλό γεννάει.
Για να δούμε το βάθος της κοινωνικής μας εξαθλίωσης και της πολιτικής μας διάλυσης θα σχολιάσω ζητήματα δευτερεύοντα μεν, αλλά με αποκαλυπτικό συμβολισμό. Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός διάλεξε για Υπουργούς του τον Βαρουφάκη, τον Ζουράρι, τον Πολάκη, τον Καμμένο! Μήπως μπορεί κάποιος να μας πει τα ειδικά τους προσόντα και χαρίσματα για το αξίωμα αυτό; Ο ένας απ’ αυτούς, Υφυπουργός Παιδείας, πρόσφατα δήλωσε ότι η Ελλάδα σήμερα είναι χειρότερη από την Ινδία!
Η Κυβέρνηση, και πιο συγκεκριμένα ο Ν. Παππάς, μεγάλος Υπουργός και το δεξί χέρι του Πρωθυπουργού, διόρισε τον πατέρα του ως Πρόεδρο του νέου κρατικού οργανισμού συγκοινωνιών της Θεσ/νίκης για να εφαρμόσει σωστά την κυβερνητική πολιτική. Ποτέ στα χρονικά της κοινοβουλευτικής μας ιστορίας Υπουργός δεν διόρισε τον πατέρα σε δημόσιο αξίωμα.
Και μια ακόμη κυβερνητική πράξη που δείχνει τον κυνισμό με τον οποίο η για πρώτη φορά Αριστερά Κυβέρνηση διαχειρίζεται το δημόσιο χρήμα: Ο μισθός της Διευθύνουσας Συμβούλου του Υπερταμείου, που διαχειρίζεται για 99 χρόνια την κρατική περιουσία, είναι το αστρονομικό ποσό των 270.000 ευρώ το χρόνο! Απίστευτο και όμως αληθινό. Και πότε; Σε μια περίοδο που ο μισθός του εργάτη είναι 400 ευρώ και οι άνεργοι είναι πάνω από ένα εκατομμύριο. Η μόνη δικαιολογία για την Κυβέρνηση είναι ότι η συγκεκριμένη κυρία είναι κόρη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ!
Ερώτημα: Γιατί δεν ακολούθησε την πρακτική της κλήρωσης για τις δύο αυτές θέσεις, όπως ορίζει το Π.Δ. για τους σημαιοφόρους των Δημοτικών Σχολείων; Μ’ αυτές τις επιλογές η Αριστερο-Ακροδεξιά Κυβέρνηση στέλνει τούτο το μήνυμα: Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Αυτό έλεγε και η Thatcher: «Η κοινωνία δεν υπάρχει… Υπάρχουν μονάχα τα άτομα και οι οικογένειες».
Και επειδή δεν έχουν χρόνο οι κυβερνώντες να διαβάσουν βιβλία, τους στέλνω τούτο το απόσπασμα από βιβλίο του Ν. Καζαντζάκη: «Η αξία του ανθρώπου είναι μια μονάχα, τούτη: Να ζει και να πεθαίνει παλικαρίσια και να μην καταδέχεται αμοιβή. Κι ακόμα τούτο το τρίτο, ακόμα πιο δύσκολο: Η βεβαιότητα πως δεν υπάρχει αμοιβή, να μη σου κόβει τα ήπατα, παρά να σε γεμίζει χαρά, υπερηφάνεια κι αντρεία».
Το μόνο παρήγορο για τους πολίτες είναι που τα κόμματα της Αντιπολίτευσης σε όλες τις εκτιμήσεις τους δικαιώνονται. Αλλά οφείλουν να καταθέτουν συνεχώς τις προτάσεις και τις σκέψεις τους για τη λύτρωση της χώρας. Να δυναμώσουν τον αγώνα τους για να δημιουργηθεί μια ισχυρή κοινωνική δυναμική που θα ανατρέψει αυτή την θλιβερή κατάσταση. Αυτή είναι η αποστολή των κομμάτων σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία: Να λένε την αλήθεια και να αγωνίζονται για την εφαρμογή τους.
Άλλωστε, τώρα που το καλοκαίρι τελειώνει, οι πολίτες χαμένοι σε βαρειές έγνοιες για το ψωμί, για δουλειά, για τη σύνταξη, για τους φόρους, δυσκολεύονται να επιστρατεύουν τον ορθολογισμό και χρειάζονται το «ξυπνητήρι» της Αντιπολίτευσης.
Όσο για τον Πρωθυπουργό και τους Υπουργούς, που βλέπουν την εξουσία ως σκοπό και όχι ως μέσο, τους ταιριάζει απόλυτα η ινδιάνικη παροιμία που λέει: «Όποιος καβαλικεύει τίγρη, δεν μπορεί να ξεπεζέψει».