Ο χρυσός τους φέρνει κοντά στον καπιταλισμό!

- Όλες αυτές τις μέρες, που ακόμη συνεχίζεται ο απόηχος και οι παρενέργειες  από τα «χρυσοφόρα» κοιτάσματα της Χαλκιδικής, και τον επιπλέοντα «μαύρο χρυσό»  στις ακτές του Σαρωνικού στο λογισμό του μέτοικου γυροφέρνουν πολλές «χρυσές» σελίδες  και επιχρυσωμένες ιδεολογίες της Αριστεράς της πρώτης φοράς, αλλά και πολλών προηγούμενων «μπούλων».
- Το κυρίαρχο σύνθημα σε όλες τις περιπτώσεις είναι εκείνο που ταυτίζεται με τον καπιταλισμό και με την πλουτοκρατία, το οποίο συνόδευε κάθε εποχή που η ευημερία και η ανάπτυξη κυριαρχούσε.
- Πολλές φορές τα ακούσαμε, όσοι γέρνουμε από τα χρόνια. Και έλεγαν τότε το γνωστό,  «ο χρυσός μας φέρνει κοντά», αφού το πουγγί ή ο «πορτμανές», είχε και λίρες και φλουριά και κωνσταντινάτα και πεντόλιρα και ναπολεόνια και χρυσά αναμνηστικά!
- Κάπως έτσι εξελίχτηκε τελικά και η υπόθεση των «χρυσοφόρων» ορυχείων της Χαλκιδικής, όπου παραμερίστηκε στο τέλος η ιδεολογική άρνηση και η θεωρητική αριστερή φλύαρη αποστροφή, και αγάπησαν ξανά, και όπως «γυαλίζει» πάντοτε, και κατέληξαν προς τον καπιταλιστικό χρυσό για να συμφωνήσουν με το κεφάλαιο των πλουτοκρατών.
- Τελικά δηλαδή, πήγε «στον αγύριστο» η Αριστερή ιδεολογία των υπογείων του Μαξίμου (και όχι η El Dorado), και τα «βρήκαν», φαντάζομαι με πολλές υπογραφές με «χρυσά» πενάκια! Βυζαντινά θα λέγαμε, ότι η El Dorado εξασφάλισε ένα Αυτοκρατορικό «Χρυσόβουλο» με όλα τα προνόμια μιας, «αποικιακής σύμβασης» όπως  έλεγαν συνιστώσες και συνισταμένη της «πρώτης φοράς Αριστερά»!
- Και θα ήταν ασορτί-αν δεν έγινε- να τα τσουγκρίσουν και … «αντιστασιακά» για την τιμή των ιδεολογικών επιτυχιών, σε κάποιο τουριστικό της Χαλκιδικής, πίνοντας φημισμένα κρασιά Χαλκιδικής με ψαριά dorado. Και για όσους τους διαφεύγει, dorado ισπανιστί λέγεται η τσιπούρα, η οποία αρχαιοελληνιστί  λέγεται  «χρύσοφρις»!
- Έτσι επιβεβαιώνεται η λαϊκή έκφραση: «ο χρυσός μας φέρνει κοντά», και μέσα στην αριστερά, «ο χρυσός τους έφερε κοντά», πολύ κοντά, και ασορτί με μια «χρυσοφρίδα   της θάλασσας της Χαλκιδικής στο πιάτο!
- Και από  τη Χαλκιδική, να πάμε μια βόλτα στα Φαληράκια, όπου στα μαύρα βοτσαλάκια «κάθονται τα καβουράκια κι όλο κλαίνε τα καημένα όπως είναι μαυρισμένα»! Μαυρισμένη βγήκε και όλη η ακτή της «Αθηναϊκής Ριβιέρας» από τον  «μαύρο χρυσό», που μια μαύρη νύχτα έκανε ένα περίεργο ταξίδι με ένα «αξιόπλοο» γεροκάραβο, για να πλημμυρίσει ο Σαρωνικός με «μαύρο χρυσό».
- Να το πάρουμε αλλιώς, σαν «ατύχημα», ή σαν μια προσομοίωση μιας εικόνας που θα γνωρίζουν οι ακτές μας, όταν θα «αξιοποιηθούν» όλες οι ΑΟΖ που μας περιβάλλουν, για να σκεφτούμε ποιά θα είναι η τύχη του τουρισμού μας στα νησιά μας και στις δαντελένιες ακτές μας, όταν τα γεωτρύπανα θα φτάσουν στα «χρυσοφόρα κοιτάσματα» σε όλα τα πελάγη μας!
- Η «πρώτη φορά Αριστερά» δεν λησμονεί τη λάμψη του καπιταλιστικού χρυσού, ακόμη και τότε με τους αγώνες του λαού και τις θυσίες, και τα τραγούδια της κλεφτουργιάς.
- Και έχει μεγάλο ιστορικό παρελθόν, η παράδοση των  τιμημένων όπλων και των επαναστατικών συνθημάτων, που υπέκυψαν στη γοητεία και στη σαγήνη του χρυσού, που βέβαια δεν θέλουν να ξεχάσουν και τώρα. Αφού συχνά γίνονται ληστείες από κάποια αριστερά ένοπλα γκρουπούσκουλα και σωρεύουν ευρώ, και χρυσαφικά και τζοβαϊρικά και χρηματοκιβώτια.
- Στην «αντίσταση», η αντίσταση, χρυσώνονταν, όχι από τα λάφυρα των κατοχικών  δυνάμεων, αλλά από τις αγγλικές λίρες και ποτέ δεν έδωσαν λογαριασμό στους «συναγωνιστές» που πήγαν οι 700.000 χρυσές λίρες που πήραν από τους Εγγλέζους.
- Και ομολογημένο είναι ότι, και όταν υπέγραφαν τη Συμφωνία της Βάρκιζας, και αποχωρούσαν από την Αθήνα  οι «μαχητές» των Δεκεμβριανών και κουβαλούσαν στην πορεία προς τα Κρώρα δεκάδες χιλιάδες όμηρους  γυναικόπαιδα, και τότε φρόντιζαν να τους «ελάφρωναν», από τα χρυσά τους, χωρίς οίκτο, ή ήταν τα λύτρα της απελευθέρωσης αν δεν τους εκτελούσαν.
- Την ίδια τακτική εφάρμοσαν  και στα Γιάννενα στα εδώ «Δεκεμβριανά» που μάζεψαν 20.000 χρυσές λίρες από τους εμπόρους για την στήριξη της «Λαϊκής Δημοκρατίας» που εγκατέστησαν, και τις άλλες 14.000 χρυσές λίρες, που εισόδευσαν από την εκποίηση των εμπορευμάτων  των ισραηλινών εμπόρων στο παζάρι του Αργυρόκαστρου. Αυτά όλα είναι γνωστά και ιστορικά  καταγραμμένα, αλλά οι σύντροφοι ποτέ δεν θίγουν αυτή τη χρυσοφιλία, που σε πολλές περιπτώσεις στάζει και πολύ αίμα.
- Ακόμη και στον τρίτο Γύρο, τον «εμφύλιο», οι καπεταναίοι είχαν στα «κεμέρια» τους μαζί με τα άρματα και μασούρια με χρυσές λίρες.
- Κάποιοι στα απομνημονεύματά τους κάτι γράφουν και για τον «χρυσό αγώνα» κατά του καπιταλισμού. Πολλές από αυτές, τις κουβάλησαν και στην εξορία στον υπαρκτό σοσιαλισμό ή τα έθαψαν ή τις έκρυψαν, και όταν επέστρεψαν σε σημαδιακούς τόπους  τις αναζήτησαν και τις επένδυσαν καπιταλιστικά.  Και είναι πολλές οι περιπτώσεις που βρέθηκαν εκσκαφές σε μνημεία (γεφύρια, εκκλησίες σπίτια), και πολλές σχετικές ιστορίες κυκλοφορούν στα χωριά μας.
- Ο «χρυσός τους φέρνει κοντά», και τώρα βγαίνει και από …σκουριές,  και από τη ρύπανση, και δεν κρύβονται και μερικοί στην κυβέρνηση να δηλώνουν στο πόθεν έσχες γερά «πουγγιά» και καταθέσεις, και να συμβουλεύουν τον λαό να τρώνε «γεμιστά»!
- Τις τελευταίες μέρες κάπου γράφτηκε και μια ιστορία για τα κοσμήματα  των Τσάρων της Ρωσίας, και τον θησαυρό των καλλιτεχνημάτων του οίκου «Φαμπερζέ», που πήγαν στα χυτήρια από τους μπολσεβίκους για να ενισχύσουν τα ταμεία του σοσιαλισμού, και τώρα συζητούν για πολλά από αυτά, που δεν έλιωσαν και που βγήκαν τελικά σε πλειστηριασμούς γνωστών οίκων, και αγοράστηκαν από τους νέους μεγιστάνες εκατομμυριούχους της σημερινής Ρωσίας.
- Παλιά λοιπόν, η Αριστερή χρυσοφιλία, σε όλο το μεγαλείο, που και τώρα, στην «πρώτη φορά Αριστερά», ακούγεται πολλές φορές για άνοιγμα των θυρίδων των τραπεζών ή για τις δηλώσεις των κινητών αξιών και αντικειμένων, που θα μπουν στο στόχαστρο της φορολογίας. Μπολσεβίκικη η χρυσοφιλία. Και άγνωστες οι βουλές των συνιστωσών που συνεχίζουν να ορέγονται τα  χρυσά καπιταλ!
- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται…      
ο  μέτοικος