Το ζεϊμπέκικο… της Ευδοκίας!

Ο αείμνηστος Μάνος Λοΐζος, που έφυγε νωρίς, πρόλαβε και άφησε μια παρακαταθήκη, στον ελληνικό πολιτισμό! Μια μεγάλη μουσική κληρονομιά, με τραγούδια αξεπέραστα, που δεν τα αγγίζει ο χρόνος! Ανάμεσα σε αυτά, ξεχωριστή θέση έχει, το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας. Μία μουσική, που ακούγοντάς την, νοιώθεις ψυχική ανάταση, μια μουσική που ανασταίνει και νεκρούς…
Δεν μπορείς να μην κάνεις «δυο στροφές», ακούγοντάς την!
Απλοί, καθημερινοί Έλληνες, διεγείρονται ψυχικά, με αυτή τη μουσική και η πίστα… γεμίζει από μερακλήδες του ζεϊμπέκικου!
Αλλά και πολιτικοί «ξεσηκώνονται» με την Ευδοκία!
Ποιος δεν θυμάται το ζεϊμπέκικο που έριχνε ο Γιώργος Παπανδρέου, σαν υπουργός, αλλά και σαν πρωθυπουργός,άσχετα αν αργότερα… χόρεψε στο ταψί και τον ελληνικό λαό!
Ποιος δεν θυμάται το ζεϊμπέκικο του Άκη Τσοχατζόπουλου π.φ. (προ… φυλακής), όταν όργωνε τις πίστες, …πιστός στο ζεϊμπέκικο του Λοΐζου!
Ποιος δεν θυμάται το ζεϊμπέκικο της υπουργού Όλγας, λίγο πριν την υπογραφή του… τρίτου μνημονίου!
Κι ακόμη, όλοι είδαν τον Παναγιώτη Κουρουμπλή, να «χτυπάει» μια ζεμπεκιά, να ξεδώσει ο άνθρωπος σε μια εκδήλωση, αλλά η Ν.Δ. θέλησε να εκμεταλλευτεί το γεγονός και σε συνδυασμό με το «μαύρο χάλι» του Σαρωνικού, να… εισπράξει πολιτικά οφέλη! (Όμως οι εκλογές κερδίζονται με σοβαρότητα και με νέες προτάσεις διακυβέρνησης…).
Τελικά το ζεϊμπέκικο, είναι ο χορός όλων των Ελλήνων, επωνύμων και μη!
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός Έλληνα βιοπαλαιστή, που τελευταία έχασε και τη δουλειά του. Είπε: «Έχω χίλια προβλήματα, αλλά με το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, ξεδίνω και τα ξεχνάω όλα… Στο πρώτο μνημόνιο «έχασα» τη μάνα μου και τη θυμάμαι περισσότερο, όταν ρίχνω μια ζεμπεκιά! Στο δεύτερο μνημόνιο «έφυγε» ο πατέρας μου και «δυο στροφές» της Ευδοκίας, μου απαλύνουν τον πόνο… Στο… τρίτο μνημόνιο, έπαθα ένα μικρό καρδιακό επεισόδιο! (επόμενο ήταν, αφού αυτό ήταν, το πιο βαρύ και το πιο επώδυνο!). Παρ’ όλα αυτά, θα συνεχίσω να χορεύω, μέχρι… να πεθάνω!» (Ας ελπίσουμε στη… μη έλευση του 4ου μνημονίου, γιατί όλα μπορεί να συμβούν!).
Υ.Γ.: Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, που ακολουθεί, είναι αφιερωμένο, στον… ταλαιπωρημένο Έλληνα, αλλά και στη νέα… μεταμνημονιακή εποχή, που έρχεται οσονούπω! Στο βάθος…

* Ο Γιάννης Μπούγιας είναι Καθηγητής Φυσικής Αγώγης.