Mικρά αλλά σημαντικά έργα για τα χωριά!..

Όλο και περισσότεροι τουρίστες θέλουν να γνωρίσουν τον τόπο μας. Έτσι είτε μεμονωμένα είτε με παρέες και γκρουπ επισκέπτονται τα χωριά μας. Τους θέλουμε, τους περιμένουμε, υπολογίζουμε στην στήριξή τους την οικονομική. Όμως πολύ περισσότερο θα πρέπει να μας ενδιαφέρει η εικόνα, οι εντυπώσεις που θα μεταφέρουν στον τόπο τους, καθώς είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές κι όση διαφήμιση κι αν κάνουμε εμείς δεν αρκεί!
Είναι αλήθεια πως υπάρχουν πολλές και βασικές ελλείψεις στο Ζαγόρι, για παράδειγμα, όπως οι προβληματικοί ως ακατάλληλοι δρόμοι κ.ά. Υπάρχουν και κάποιες απλές μικρές αλλά ουσιαστικές ελλείψεις που μπορούν να χαλάσουν την εικόνα ενός χωριού, να δυσκολέψουν να προβληματίσουν, να απογοητεύσουν τους φίλους παραθεριστές. Φθάνοντας ο ξένος, ο οδοιπόρος κι αντικρύζοντας τα πρώτα σπίτια ενός χωριού, αναζητά μια βρυσούλα να δροσιστεί, να ξεδιψάσει, και να ξαποστάσει στο πεζούλι της.
Καλότυχα τα χωριά που έχουν τρεχούμενα γάργαρα νερά και πίνεις με τις χούφτες σου, μερικά μάλιστα έχουν κι ένα τσίγκινο κύπελο δεμένο με αλυσίδα για ευκολία. Δυστυχώς σε μερικά χωριά οι βρύσες είναι απλώς διακοσμητικές και δεν στάζει ούτε σταγόνα.
Μερικές μάλιστα είναι και αποκρουστικές καθώς συγκεντρώνουν τριγύρω σκουπίδια ή φύλλα. Σ’ άλλες δε και μάλιστα κεντρικές στο Μεσοχώρι, υψώνονται δίπλα οι κάδοι των σκουπιδιών που θάπρεπε κάπου να είναι κρυμμένοι και να μην υποδέχονται τον ξένο.
Αν είναι τυχερός και ξεδιψάσει ο φίλος μας θα αναζητήσει κι ένα χώρο για την σωματική ανάγκη του. Δεξιά – αριστερά πουθενά ένα βέλος να δείχνει τον τόπο του κοινοτικού WC, τόσο απαραίτητου.
Και εδώ υπάρχουν εξαιρέσεις που Πρόεδροι και Συλλόγοι πρόβλεψαν γι’ αυτό. Άλλωστε, τα παλιά καλά χρόνια, όλα τα σχολειά διέθεταν WC που με το κλείσιμό τους εγκαταλείφθηκαν ή το χειρότερο μπαζώθηκαν. Τέτοιους χώρους απαραίτητους είχαν ακόμη και οι εκκλησιές και μερικές συνεχίζουν να έχουν.
Κι αφού ικανοποιήσει τις στοιχειώδεις ανάγκες του, μαγεμένος από τη Ζαγορίσια ομορφιά, θα καθίσει κάτω από τον πλάτανο στο μεσοχώρι ή σε ένα ξάγναντο και θα θελήσει να επικοινωνήσει με τους δικούς του μέσω Internet. Καθώς η τεχνολογία προχωράει αλματωδώς, η ανάγκη είναι επιτακτική της εγκατάστασης Wi-Fi σ’ όλα τα χωριά.
Μερικές κοινότητες και σύλλογοι ικανοποίησαν αυτό το αίτημα του τουρίστα και χαίρεσαι πραγματικά. Γιατί τόσο οι τουρίστες όσο και οι ντόπιοι δεν μπορούν να περιμένουν πότε θ’ ανοίξει η καφετέρια ή ο ξενώνας. Κι ούτε πάλι οι καταστηματάρχες είναι υποχρεωμένοι ή μπορούν να εξυπηρετήσουν τον καθένα.
Έτσι, καλά θα ήταν οι δήμοι να μην ξοδεύουν τους ελάχιστους έστω πόρους που διαθέτουν σε έργα βιτρίνας, δευτερευούσης σημασίας που δεν εξυπηρετούν κανένα και να βάζουν σε προτεραιότητα ιεραρχώντας έργα αναγκαία. Γιατί και το νεράκι της στερεμένης βρυσούλας και το κοινοτικό WC και το κοινοτικό Internet είναι έργα πολιτισμού και εξυπηρετούν χωριανούς και επισκέπτες, καλυτερεύουν την εικόνα του χωριού, είναι έργα μικρά αλλά επείγοντα που απαιτούν επείγουσες λύσεις.

ΕΛΕΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ-ΔΟΥΒΛΗ