Η kolotumba και η διεθνής γελοιοποίηση της Ελλάδας!

Νιώθουμε περήφανοι οι νεοέλληνες, γιατί το ελληνικό γένος μιλάει αυτή τη γλώσσα μας εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά η ελληνική γλώσσα είχε καθιερωθεί στον αρχαίο γνωστό κόσμο και ως διεθνής γλώσσα σε πολλά επίπεδα, από το οικονομικό, το στρατιωτικό, το πολιτιστικό και το διοικητικό. Και αργότερα στην ελληνική γράφτηκαν τα Ευαγγέλια και τα αποστολικά κείμενα της χριστιανικής θρησκείας. Δηλαδή η γλώσσα μας συντέλεσε να μεταδοθεί ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός και ο Χριστιανισμός σε ολόκληρο τον κόσμο.
Και αργότερα, κατά τον Μεσαίωνα, με τη γέννηση πολλών ευρωπαϊκών γλωσσών, οι Ευρωπαίοι δανείστηκαν το ελληνικό λεξιλόγιο για να εμπλουτίσουν και να εκφράσουν ανώτερες μορφές πολιτισμού στη φιλοσοφία, στις επιστήμες και στην πολιτική τους οργάνωση. Γι’ αυτό και οι λέξεις που εκφράζουν σήμερα τις έννοιες και τους όρους θεσμών και επιστημών είναι ελληνικές.
Ποιος Έλληνας δε γνωρίζει ή ποιος Ευρωπαίος μπορεί να αμφισβητήσει ότι λέξεις, όπως πολιτεία, ιδέα, τέχνη, θέατρο, δημοκρατία, βιολογία, φυσική, χημεία, φιλοσοφία και πάρα πολλές άλλες δεν έχουν ελληνική προέλευση;
Και να σκεφτούμε ότι επιβλήθηκαν οι λέξεις της γλώσσας μας στις ευρωπαϊκές όχι με τη χρήση κάποιας βίας ή κυριαρχίας. Ο γλωσσικός δανεισμός υπήρξε αποτέλεσμα της πολιτιστικής και πολιτικής ταυτότητας της ελληνικής φυλής. Άλλωστε στα αρχαία χρόνια ο όρος «ελληνισμός» σήμαινε περισσότερο ιδεολογία και λιγότερο φυλετική ιδιότητα. Γι’ αυτό και η γλώσσα μας ως φορέας ανώτερου πολιτισμού βοήθησε διαχρονικά τους ευρωπαϊκούς λαούς να απελευθερωθούν αγωνιζόμενοι από τον σκοταδισμό, τη βαρβαρότητα και τον απολυταρχισμό.
Μ’ αυτές τις επισημάνσεις θέλω να σχολιάσω ένα ζήτημα που ενέσκηψε τώρα διεθνώς και σχετίζεται με την ιστορικότητα της γλώσσας μας. Νιώθω, ειλικρινά, θλίψη και απογοήτευση, βλέποντας τα διεθνή μέσα επικοινωνίας να χρησιμοποιούν μια ελληνική λέξη, που εμείς τη χρησιμοποιούμε με τρόπο φυσικό για ανάλογες με τη σημασία της ενέργειες.
Αναφέρομαι στην ελληνική λέξη «κωλοτούμπα». Δημοσιογράφοι ξένοι, εφημερίδες της Ευρώπης, διαδίκτυο και ξένοι πολιτικοί καθημερινά κάνουν χρήση αυτής της λέξης. Βέβαια θα έπρεπε ως Έλληνες να μας κολακεύει το γεγονός ότι και εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες δεν υστερούμε από τους προγόνους και δανείζουμε λέξεις στους ξένους. Μπορεί να είμαστε φτωχοί, αλλά παράγουμε πλούτο λεξιλογικό!
Δυστυχώς για μας, οι ξένοι δανείστηκαν τη λέξη colotumba και τη διαφημίζουν όχι για να μας παινέψουν, αλλά για να μας υποτιμήσουν και να μας χλευάσουν. Ταυτίζουν τούτη τη λέξη με την πολιτική συμπεριφορά του Πρωθυπουργού μας και θέλουν να δείξουν την μοναδικότητα πολιτικής πρακτικής από Ευρωπαίο ηγέτη. Και άρα οι ξένοι προχωρούν σε μια γενίκευση, υπονοώντας ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δείχνουν διά του Πρωθυπουργού τους ότι στην διακυβέρνηση έχουν θέση η κυβίστηση, το ψέμμα, η μεταστροφή, η απάτη και η αθέτηση προεκλογικών δεσμεύσεων. Επομένως χρησιμοποιούν την καθόλα ελληνική λέξη (κώλος + τούμπα < ιταλ. < τύμβος αρχ. ελλ.) για να μας γελοιοποιούν διεθνώς και να μας προβάλλουν ως ηθικό παράδειγμα αποφυγής.
Κρίμα! Οι πρόγονοί μας δάνεισαν τη γλώσσα μας στους ξένους για να τους φωτίσουν και αυτοί σήμερα εκμεταλλεύονται την κυβερνητική μας ανεπάρκεια και δημιουργούν την εικόνα του Έλληνα ως ψεύτη, τυχοδιώκτη και καιροσκόπου. Η kolotumba, λοιπόν, είναι απόδειξη της απουσίας μιας σοβαρής κυβέρνησης, αλλά και μιας πολιτικής κουλτούρας των πολιτών. Εθιζόμαστε σε όλα τα κακά και σε λίγο, αφού θα εκλείψουν οι βασικές αξίες του πολιτισμού μας, δε θα μπορούμε ούτε να επικοινωνούμε. Ίσως και ο φίλος του Πρωθυπουργού Ν. Παππάς να έχει δίκιο όταν μας χωρίζει όλους σε δύο κατηγορίες: είστε, λέει, ή με την εθνική αντίσταση ή με τους δωσίλογους!
Η colotumba ως άσκηση πολιτικής δημιουργεί πληγές αθεράπευτες και θα το πληρώσουμε ακριβά ως λαός. Σήμερα αδιαφορούμε ή γελάμε με τα πρωτοσέλιδα των διεθνών μέσων, αύριο όμως το τίμημα θα είναι τραγικό.
Αλλά παρηγοριέμαι μερικές στιγμές, όταν έρχεται στη μνήμη μου ο λογοτέχνης Βαλαωρίτης, που κάποτε ως βουλευτής των Επτανήσων είπε στη Βουλή: Χυδαίοι είναι οι άνθρωποι, η γλώσσα ποτέ.

ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ