Ένδεια πολιτικών ηγετών!

Δημοσιογράφος Ευρωπαϊκής εφημερίδας διεξήγαγε έρευνα σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσα στις οποίες είναι και η Ελλάδα, από την οποία προκύπτει ότι σε Πανευρωπαϊκό επίπεδο υπάρχει τρομερή έλλειψη πολιτικών ηγετών, στην οποία, συμπερασματικά, αποδίδει και την κακοδαιμονία που επικρατεί στην Ευρώπη και, κατ’ επέκταση, σε ολόκληρο τον κόσμο. Στην έρευνα δεν περιλαμβάνονται, αφού αυτή περιορίστηκε στην Ευρώπη, οι ηγέτες των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βόρειας Κορέας.
Πρόκειται για μια έρευνα που επιβεβαιώνει πλήρως τις απόψεις που διατύπωσε, πριν από εφτά χρόνια, μια διακεκριμένη πολιτική προσωπικότητα της Ευρώπης, ο Χέλμουτ Σμιθ, πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας, ο οποίος, χωρίς κανένα δισταγμό, είχε δηλώσει «Της Ευρώπης της λείπουν συνολικά οι προσωπικότητες εκείνες που έχουν επαρκή γνώση των εθνικών και των διεθνών ζητημάτων και, επί πλέον, την ικανότητα ευθυκρισίας».
Την άλλη μέρα στο διαδίκτυο αναρτήθηκε η είδηση πως μια διεθνής οργάνωση, άγνωστη στον πολύ κόσμο, βράβευσε το δικό μας το Γιωργάκη για τις ηγετικές ικανότητες που επέδειξε, ως πρωθυπουργός, κατά την περίοδο 2009 - 2011. Η υπόθεση όμως είχε και συνέχεια. Γεμάτοι θαυμασμό για το βραβευμένο ηγέτη οι δημοσιογράφοι ρώτησαν το Γιωργάκη να τους πει τι σημαίνει η λέξη ηγέτης. Και εκείνος αυθόρμητα απάντησε: «Ο ηγέτης είναι ένας περιπατητής χωρίς πυξίδα»!
Η υπόθεση, σκέφτηκα, είναι σοβαρή και πρέπει να μας απασχολήσει  όλους μας, αν πράγματι θέλουμε να καταλάβουμε για ποιο λόγο έχουμε φτάσει στη σημερινή τραγική κατάσταση. Ανέσυρα τότε από τη μνήμη μου μερικά προσωπικά περιστατικά που με είχαν βυθίσει σε βαθιά θλίψη σε ό,τι αφορά τούτο το δύσμοιρο τόπο:
Στις μακρινές Φιλιππίνες, το 1975, είχαμε μια υπέροχη ξεναγό, με θαυμασμό για τη χώρα μας και με βαθιά γνώση του πολιτισμού της. Τη ρώτησα για τους τρεις Έλληνες πολιτικούς ηγέτες που ήταν τότε στο πολιτικό προσκήνιο, τον Καραμανλή, το Μητσοτάκη και τον Παπανδρέου και δεν είχε ακούσει τίποτε και για τους τρεις.
Και πρόσθεσε: Στη βιβλιοθήκη μου έχω βιβλία και διαβάζω, του Καζαντζάκη και στη δισκοθήκη μου έχω δίσκους -και ακούω- του Θεοδωράκη. Σκέφτηκα απλώς  πώς συμπεριφέρθηκε, επί τόσα χρόνια και στους δυο το Ελληνικό Κράτος και πώς τους αντάμειψε με διωγμούς και με εξορίες.
Τρία χρόνια αργότερα στη γειτονική, σχετικά, Τύνιδα διάβαζα την εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», έχοντας απέναντί μου έναν καλοντυμένο κύριο, ο οποίος, με σπαστά ελληνικά μου ζήτησε να ρίξει μια ματιά στην εφημερίδα. Τον ρώτησα τι εθνικότητας είναι και η απάντηση ήταν: «Κωνσταντινοπουλίτης, από μωαμεθανό πατέρα και από χριστιανή μητέρα». Πήρα το θάρρος και τον ρώτησα: Τι έχουμε οι Έλληνες και οι Τούρκοι και είμαστε στα μαχαίρια. Και εκείνος, χωρίς καμιά δυσκολία μου απάντησε: «Απλούστατα, εσείς οι Έλληνες είστε δέκα εκατομμύρια έξυπνοι άνθρωποι και σας κυβερνάν δέκα μπουνταλάδες, ενώ εμείς οι Τούρκοι  είμαστε πενήντα εκατομμύρια μπουνταλάδες και μας κυβερνάνε πενήντα έξυπνοι άνθρωποι»!
 Δεν ήξερα τι να του απαντήσω και σιώπησα. Πώς είναι δυνατόν, έλεγα μέσα μου, τους «έξυπνους» ανθρώπους να τους κυβερνάνε «μπουνταλάδες» και οι «μπουνταλάδες» να κυβερνιούνται από «έξυπνους» ανθρώπους. Τότε θυμήθηκα μια φράση που είχα διαβάσει, πριν λίγα χρόνια, στο βιβλίο «Ερήμην των Ελλήνων» του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου, με την οποία έκλεινε ένα άρθρο του: «Ανάμεσα στην πολιτική ηγεσία του τόπου υπάρχουν αρκετά απορρίμματα». Και κατέληγε «Πώς να προκόψει ο τόπος με τα Απορρίμματα;».
Αυτά τα έγραφε ο εμπνευσμένος εκείνος συγγραφέας και στοχαστής πολλά χρόνια πιο πριν. Φαντάζεστε να ζούσε όλα αυτά τα χρόνια της μεταπολίτευσης και να έβλεπε όλους αυτούς που μας οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση...
Πάντως, για να προσγειωθούμε και λίγο στη σκληρή πραγματικότητα, χώρα που δολοφόνησε τον Ιωάννη Καποδίστρια, που δεν έβγαλε ούτε βουλευτή το Χαρίλαο Τρικούπη, ο οποίος θεμελίωσε την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και έκανε δυο δολοφονικές απόπειρες εναντίον του Ελευθέριου Βενιζέλου που δημιούργησε την Ελλάδα των πέντε θαλασσών και των δύο Ηπείρων, δεν απέφυγε μάλιστα να απευθύνει και το γνωστό «ανάθεμα» εναντίον του ως «επιβουλευθέντος την βασιλείαν και την πατρίδα», δεν πρέπει να διαμαρτύρεται αν κάθε  τόσο κρατάνε τα σκήπτρα στα χέρια τους οι κάθε λογής «Γουλιμήδες» που παριστάνουν μάλιστα  και τους ηγέτες.
Και να μη ξεχνάμε: Οι άνθρωποι αυτοί δεν έρχονται από τον ουρανό. Εμείς τους βγάζουμε! «Σαρξ  εκ της σαρκός μας» είναι…