Οι Χιμαριώτες αγωνίζονται μόνοι και αβοήθητοι!..

Έχουμε γράψει κατ’ επανάληψη, σε προηγούμενα σημειώματά μας στον «Πρωινό Λόγο», ότι η Εθνική Ελληνική μειονότητα, ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου, που απέμεινε στις πατρογονικές του εστίες και βιώνει την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια στην Αλβανία, δέχεται συνεχή πλήγματα από το επίσημο αλβανικό κράτος και το αλβανικό παρακράτος. Ο ανθέλληνας πρωθυπουργός της Αλβανίας, ο Έντι Ράμα, κατέστη ο υπ’ αριθμόν ένας διώκτης των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου, ξεπερνώντας σε βιαιότητα ακόμη και τον Ενβέρ Χότζα.
Ένας Χιμαριώτης, μπροστά στο σπίτι του που κατεδαφιζόταν, φώναξε δυνατά, για να ακουστεί και στην Ελλάδα: «Ο Ενβέρ Χότζα, είπε, μας έπινε το αίμα, ετούτος εδώ (ο Έντι Ράμα) μας ξεκληρίζει, μας ξεριζώνει, μας αφανίζει». Αυτό κάνει ο Αλβανός Πρωθυπουργός. Επιδιώκει, με βίαια, μάλιστα, μέσα, να κάμψει το φρόνημα των Βορειοηπειρωτών και να τους ξεκληρίσει.
Οι Χιμαριώτες μπροστά στους αστυνομικούς, απέναντι στην αλβανική προκλητικότητα, ανέμιζαν τις ελληνικές σημαίες και έψαλαν απτόητοι τον εθνικό ύμνο. Δεν τους απέμεινε τίποτε άλλο εκτός από την Ελλάδα, από την οποία προσμένουν βοήθεια και στήριξη. Άραγε τους ακούει η Ελληνική Πολιτεία;
Δυστυχώς, το επίσημο ελληνικό κράτος, κυβέρνηση και κόμματα, εξαντλούνται σε ευχολόγια και αγαθές προθέσεις, δηλώνοντας ότι πρωταρχικός σκοπός της Ελλάδος είναι η προστασία της ελληνικής μειονότητας, αλλά στην ουσία δεν βλέπουμε προστασία, αφού οι Έλληνες συμπατριώτες μας έμειναν να αγωνίζονται μόνοι τους και αβοήθητοι, προσπαθώντας να κρατήσουν τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους, απέναντι στη βουλιμία και στις αρπακτικές διαθέσεις των Αλβανών.
Βρήκαν ευκαιρία οι Αλβανοί, εκμεταλλευόμενοι και την ελληνική αβελτηρία, αλλά και το γεγονός ότι άδειασε από έμψυχο νεανικό δυναμικό ο τόπος και βυσσοδομούν εις βάρος όσων απέμειναν στον προγονικό τους τόπο.
Στους Βορειοηπειρωτικούς χώρους περιέρχονται Αλβανοί εκφοβίζοντας και εκβιάζοντας τους Έλληνες. Προσκομίζουν ψεύτικα «κιτάπια», για να αρπάξουν ελληνικές περιουσίες. Στη Χιμάρα οι Αλβανοί, με τη βοήθεια αστυνομικών δυνάμεων, κατεδαφίζουν σπίτια, που ανήκουν στους Έλληνες Χιμαριώτες. Η ντροπή επερίσσευσε. Αλλά, είναι δυνατόν να περιμένει κανείς ντροπή από ένα σύστημα, υποκατάστατο του προηγούμενου, όσον αφορά την ελληνική μειονότητα, αφού πρωταρχικός στόχος του είναι η εξαφάνιση του Βορειοηπειρωτικού στοιχείου;
Στις ειδήσεις, που μεταδίδουν τα τηλεοπτικά κανάλια πληροφορούμαστε ότι στους Δρυμάδες, ελληνικό κεφαλοχώρι δίπλα στην πόλη της Χιμάρας, προγραμματίζουν να οικοδομήσουν νέους οικισμούς και να εγκαταστήσουν αλβανικές οικογένειες. Οι τρόποι που μηχανεύονται συνέχεια οι ηγέτες της Αλβανίας δεν έχουν τέλος.
Η πόλη της Χιμάρας και τα χωριά της, από την υπαγωγή τους στο αλβανικό κράτος μέχρι και σήμερα, υπήρξε το άγχος των Αλβανών! Ποτέ δεν προσκύνησαν και ποτέ δεν έπαψαν να διακηρύττουν την ελληνική τους καταγωγή και το ελληνικό τους φρόνημα. Οι Αλβανοί, δεν θεωρούν τις περιφέρειες της Χιμάρας και της Κορυτσάς ότι ανήκουν στις λεγόμενες μειονοτικές ζώνες. Δεν νομίζουμε ότι χρειάζονται μειονοτικές και άλλου είδους ζώνες για τους Βορειοηπειρώτες. Σε όποιο σημείο της αλβανικής επικράτειας και αν ζουν είναι Έλληνες, τους οποίους οφείλουν να σέβονται οι Αλβανοί.
Οι Αλβανοί επιδιώκουν διακαώς και αγωνίζονται για την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια προϋποθέτει η χώρα να πολιτεύεται σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, να σέβεται και να αποδίδει τα μειονοτικά δικαιώματα στις μειονότητες που ζουν στην επικράτειά της και να τηρεί όλα τα προαπαιτούμενα για την ένταξή της.
Όμως, όπως διαπιστώνεται από τις έκνομες ενέργειες της αλβανικής ηγεσίας, αντί να πλησιάζει όλο και περισσότερο απομακρύνεται από την ευτυχή κατάληξη, την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Θα σταθούμε, όμως, και σε ένα άλλο σημαντικό σημείο, που αφορά τους Βορειοηπειρώτες, τους αγώνες και τις προσπάθειές τους να στηλιτεύουν και να πρωτοστατούν, όταν διαπιστώνουν πράξεις που βλάπτουν, στο σύνολό τους, την μειονότητα.
Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα, Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Γιάννενα και σε όλες σχεδόν τις πόλεις, ζουν Βορειοηπειρώτες, που εγκαταστάθηκαν σ’ αυτές τις πόλεις όταν, μετά την κατάρρευση του προηγούμενου καθεστώτος, ήρθαν πρόσφυγες, εγκαταλείποντας τον «Αλβανικό Παράδεισο». Στην Αθήνα, κυρίως, αλλά και σε άλλες πόλεις έχουν ιδρύσει Συλλόγους και Αδελφότητες, με απώτερους στόχους την προβολή των πολιτιστικών στοιχείων της Βορείου Ηπείρου.
Κοινή είναι η διαπίστωση ότι από μέρους των Συλλόγων αυτών δεν παρατηρείται να παίρνουν, τουλάχιστον, κάποιες πρωτοβουλίες για την ενημέρωση της κοινής γνώμης στην Ελλάδα, για όσα ανήκουστα συμβαίνουν στον βορειοηπειρωτικό χώρο. Φαίνεται ότι οι Αδελφότητες αυτές εξαντλούνται σε φολκλορικές εκδηλώσεις (σε χορούς και πολυφωνικά τραγούδια) και αδιαφορούν (;) για τις αλβανικές μεθοδεύσεις.
Πιστεύουμε ότι «επέστη ο χρόνος» για την ίδρυση ενός «Πανβορειοηπειρωτικού Συλλόγου» στην Αθήνα, με σκοπό να πάρει τις τύχες του Βορειοηπειρωτικού ζητήματος στα χέρια του, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου και επιδιώκοντας να ξυπνήσουν υπνώτουσες συνειδήσεις.