Μαθητικά συσσίτια, η Αριστερή διαχείριση της φτώχειας…

- Μετά από δυόμιση και κάτι χρόνια (34 μήνες), η «πρώτη φορά Αριστερά», που προηγούμενα προπαγάνδιζε, ότι μαθητές λιποθυμούσαν  στα σχολεία, θα αρχίσει να λειτουργεί «μαθητικά συσσίτια» σε κάποια από τα σχολεία, όχι όλα, «εντός συντόμου» χρόνου!
- Τα μαθητικά συσσίτια στη χώρα μας, έχουν μια ιστορική παράδοση που συνδέεται με τη διαχείριση της φτώχειας, σε δύσκολες περιόδους, πολέμων και κρίσεων.
- Η λειτουργία  μαθητικών συσσιτίων, από την Αριστερά αυτή την εποχή, είναι μια ομολογία της φτώχειας, που ταυτίζεται με τη διαχείριση της οικονομίας από την Αριστερά, μετά μάλιστα και 34 μήνες στην εξουσία, και την έλλειψη ή κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους, που επιχειρείται με τα μέτρα που εφαρμόζει. Ιστορικά θα μείνει και αυτό το μέτρο, μια ανάμνηση της εφαρμογής της Αριστερής ιδεολογίας στην διαχείριση των κοινών.
- Μια προηγούμενη τέτοια ιστορική περίπτωση λειτουργίας μαθητικών συσσιτίων στην πατρίδα μας, συνδέεται επίσης με μια άλλη αριστεροδιανοουμενίστικη, «επαναστατική» διαχείριση των κοινών, το 1964, από τον Γεώργιο Παπανδρέου, πρωθυπουργό τότε, που εφαρμόστηκε σε όλα τα Δημοτικά σχολεία της χώρας, σαν μεγάλη «προοδευτική» επιλογή και αριστερή ιδεολογική επιτυχία! Και τότε κυριαρχούσαν τα «προοδευτικά», συνθήματα, και αιχμή της «επανάστασης» ήταν οι Αριστεροί «Λαμπράκηδες, και στα μεγάφωνα και τον ραδιοφωνικό σταθμό της «ελεύθερης Ελλάδας» από το παραπέτασμα, ακουγόταν συνεχώς το «χαμογελαστό παιδί που χάθηκε από δεξιό βόλι».
- Το «σύστημα» εκείνο των μαθητικών συσσιτίων, το θυμούνται πολλοί ηλικιωμένοι, παππούδες σήμερα, και όσοι μάλιστα ήταν μαθητές σε χωριά, θυμούνται και κάποιους δάσκαλους, οι οποίοι έκαναν και τον μάγειρα, και τεμάχιζαν ψωμί, τυριά, κονσέρβες, μπακαλιάρο, και έτρεχαν να προμηθευτούν  τα υλικά των φαγητών.
- Το πρόγραμμα μάλιστα τότε, προβλήθηκε επικοινωνιακά (είναι τεχνίτες σε αυτά οι αριστεροί και προοδευτικοί διανοούμενοι!), μέχρι που το εγκαινίασε προσωπικά ο πρωθυπουργός, Γεώργιος Παπανδρέου σε κάποιο χωριό Κρυονέρι, μαζί με τον Αμερικανό πρεσβευτή  Λάμπουϊτς και τον υφυπουργό Παιδείας Λουκή Ακρίτα! Η παρουσία του Λάμπουϊτς, δηλοποιούσε την ειδική βοήθεια που είχε η κυβέρνηση, και η χώρα, από την Αμερική για τα μαθητικά συσσίτια, με γεωργικά προϊόντα με κάποια σημαντική αξία σε δολάρια.
- Τώρα, τι να πούμε, που η «πρώτη φορά Αριστερά» δεν τα θυμάται και μιλάει για «φονιάδες των λαών». Και με το τελευταίο συμβάν, οι Αμερικανοί θυμήθηκαν ότι αριστερό ήταν το σαρανταπεντάρι, που εκτέλεσε Αμερικανούς αξιωματούχους της Αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα.
- Και πάλι κάτι σχετικό επίκαιρο. Θα είχε κι «άλλη» επιτυχία το ταξίδι του πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο του καπιταλισμού,  αν ζητούσε,  απλά,  ανθρώπινα, φιλικά και πρακτικά, μια βοήθεια για τα μαθητικά συσσίτια! Η Μελάνια, ασφαλώς θα το ήθελε πολύ επικοινωνιακά. Στην Κίνα μοίρασε δώρα στα παιδιά που την χειροκροτούσαν.  Και τα ελληνόπουλα, θα γνώριζαν μια άλλη μορφή ανθρώπινης αλληλεγγύης, όπως οι σημερινοί παππούδες θυμούνται την Αμερικανική αλληλεγγύη  σε εκείνα τα συσσίτια του 1964, δηλαδή πριν 53 χρόνια. Αλλοίμονο, γυρίσαμε τόσα χρόνια πίσω.
- Αλλά και οι μεγαλύτεροι παππούδες, ίσως και προπαππούδες, θα θυμούνται λίγο πιο πίσω, την άλλη περίοδο με συσσίτια, όχι μόνο μαθητικά, αλλά, κυρίως για ανταρτόπληκτα παιδιά, πολλά συσσίτια για παιδιά και μεγάλους από μια προσφυγιά που και τότε δημιούργησε μια άλλη Αριστερά, με μια καταστροφική «επανάσταση», την εποχή που όλη η άλλη Ευρώπη ανορθωνόταν από το μεγάλο πόλεμο.
- Και τότε, όλη η βοήθεια που γνώρισε η χώρα για αυτά τα γενικά συσσίτια, ήταν από την ΟΥΝΔΡΑ, και κυρίως από την Αμερική, για να αντιμετωπίσει η χώρα το πρόβλημα με τους 720.000 ανταρτόπληκτους, ενώ παράλληλα η Βασιλική Πρόνοια στις παιδοπόλεις φιλοξενούσε περισσότερα από 40.000 παιδιά, πάλι από την ίδια βοήθεια και την κοινωνική αλληλεγγύη.
- Και στη διάρκεια του πολέμου και της κατοχής, στο αποκορύφωμα της δυστυχίας, λειτουργούσαν συσσίτια για παιδιά  από την εκκλησία και τον Ερυθρό Σταυρό, και εδώ στα Γιάννενα μοιραζόταν και τρόφιμα από τον Ερυθρό Σταυρό.   
- Δεν πρέπει να ξεχάσουμε επίσης, ότι στα Γιάννενα κατά τα «Δεκεμβριανά», από τα Χριστούγεννα που εγκαταστάθηκε η πρώτη «Λαϊκή Δημοκρατία» στην Ήπειρο, ο κόκκινος Δήμαρχος οργάνωσε συσσίτια για τους «ευάλωτους» της πόλης, από τις λίρες που πήραν στανικώς από τους εμπόρους της αγοράς.
- Όλες αυτές οι ιστορικές εφαρμογές των συσσιτίων,  κατά κάποιον τρόπο εμφανίζονται σε περιόδους κρίσεων και πολέμων, που δημιουργεί η δράση και η παρουσία της Αριστεράς, με οποιαδήποτε μορφή, στο προσκήνιο της ιστορίας. Και βέβαια στην έξοδο από τα σύνορα και στην πορεία προς τον σοσιαλισμό, θα τα γνώρισαν καλά οι «πολιτικοί πρόσφυγες» μετά τον Γράμμο.
- Οι περιπλανήσεις στην ιστορία των μαθητικών συσσιτίων, και όσοι τα έζησαν με οποιονδήποτε τρόπο, σε μια από τις φάσεις των γεγονότων που γνώρισε ο τόπος, αποτελεί μια ανάμνηση οδυνηρή, και μερικές φορές εφιαλτική,  και η επανάληψη, όπως και αν γίνει τώρα, στο σχολείο, ή στο σπίτι, με κέτεριγκ  ή στην ουρά στο γυμναστήριο, και μετά από τόσα χρόνια, αποτελεί μια πιστοποίηση της φτώχειας που είναι διάχυτη στην πατρίδα μας και ένα «στατιστικό» χαμηλό στην ανάπτυξη που αργεί πολύ να ξαναγυρίσει σε αισιόδοξους ρυθμούς.
- Ο μέτοικος θα κλείσει αυτή την περιπλάνηση με μια κατοχική ιστορία φτώχειας, και κρίσης. Το θέρος του 1944, που οι Γερμανοί έκαψαν πολλά χωριά μας, μερικοί πυροπαθείς ζήτησαν καταφύγιο σε γειτονικά χωριά. Σε ένα χωριό βολεύτηκαν κάποιες οικογένειες σε ένα άδειο σπίτι. Οι χωριανοί έδωσαν ότι μπορούσαν. Οι πυροπαθείς γύριζαν τότε στα χωράφια που είχαν θεριστεί, και μάζευαν τα μεμονωμένα στάχυα. Τα στέγνωναν στον ήλιο, και στο μύλο τα έκαναν αλεύρι ή πληγούρι. Μάζευαν ακόμη γκόρτσα, τα στέγνωναν και αυτά στον ήλιο, και τα έκαναν γκορτσάλευρο. Έκαναν ακόμη και αλεύρι από το κτηνοτροφικό ρόβι. Με τέτοιο αλεύρι έκαναν ψωμί. Γράφεται για θύμηση στην ιστορία που και σήμερα διατρέχουμε. Θύμηση ενός εφιάλτη που έζησε αυτός ο τόπος.
- Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται…

ο  μέτοικος