«Αριστερά και Ελευθερία έννοιες ασυμβίβαστες!»

Κατά τα σκοτεινά χρόνια της Χούντας, το κύριο σύνθημα στις φωνές όλων των φοιτητών ήταν το "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία". Έκτοτε πέρασαν δεκαετίες, η δικτατορία, ευτυχώς για την πατρίδα μας, κατέρρευσε, η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε και η Αριστερά ήρθε τελικά στην εξουσία. Ας εξετάσουμε λοιπόν τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Τσίπρα, με βάση το τρίπτυχο, που επί δεκαετίες τώρα, έχουν αναγάγει σε κεντρικό σύνθημα: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία».
Έχοντας ψηφίσει ήδη δύο μνημόνια, μέτρα 15 δις ευρώ, υπέρογκα πλεονάσματα, λιτότητα και επιτήρηση έως το 2060, κατάργηση του ΕΚΑΣ, μείωση αφορολόγητου στις 5.600 ευρώ και δραματικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, ο κόσμος λέει πλέον το "Ψωμί" ψωμάκι!
Η κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» όμως δεν αρκέστηκε μόνο σε μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα. Από την πρώτη στιγμή, ξεκίνησε μια ακατάπαυστη επίθεση έναντι όλων των ΜΜΕ αδιακρίτως, χαρακτηρίζοντας τα "βοθροκάναλα" και "φυλλάδες", μετερχόμενη αδιανόητες πρακτικές και μεθοδεύσεις που θυμίζουν, καθόλου τυχαία, εποχές "Κοσκωτά" και "Αυριανισμού", τόσο με το νομοσχέδιο Παππά για τις άδειες των καναλιών, όσο και με τις συνεχείς επιχειρήσεις λάσπης έναντι όποιου "εχθρού" των κυβερνώντων.
Η λυσσαλέα αντίδραση όμως της Πρώτης Φοράς Αριστεράς έναντι κάθε κριτικής και θεσμικού ελέγχου, δεν άφησε εκτός τη Δικαιοσύνη και τις Ανεξάρτητες Αρχές, όπου πέρα από τις τραγελαφικές βουτιές στην επετηρίδα, προκειμένου να καταλήξουμε σε ανώτατους δικαστικούς της αρεσκείας του κ. Τσίπρα, μια σειρά από κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης, εξαπολύουν κατά τακτά χρονικά διαστήματα επιθέσεις κατά των θεσμικών πυλώνων της Δημοκρατίας μας, πολλές φορές δε μάλιστα, με εντελώς αθέμιτα μέσα. Αποδεικνύουν με αυτό τον τρόπο περίτρανα, κάτι που γνωρίζουν δυστυχώς όλα τα κράτη όπου επικρατούσε κατά το παρελθόν ο κομμουνισμός, ότι Αριστερά και Ελευθερία είναι στην πραγματικότητα, έννοιες ασυμβίβαστες!
Ας έρθουμε όμως στο έτερο βασικό αγαθό, αυτό της Παιδείας. Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει, πως στα πανεπιστήμια, ιδεολογικά τουλάχιστον, η Αριστερά κυριαρχεί καθ' όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Συστηματικά, επί σειράν δεκαετιών, έχουν οδηγήσει τόσο τα πανεπιστήμια, όσο και την Παιδεία συνολικότερα σε πλήρη διάλυση και απαξία. Πώς; Με την κατάργηση των μεταρρυθμίσεων Γιαννάκου και Διαμαντοπούλου και την ψήφιση των νόμων Μπαλτά, Φίλη και Γαβρόγλου. Με την ουσιαστική κατάργηση κάθε έννοιας αξιολόγησης και ελέγχου των διδασκόντων.  Με την διαστρέβλωση του ασύλου, από άσυλο ιδεών σε άσυλο και άβατο ανομίας και παραβατικότητας. Με τις διαρκείς καταλήψεις για κάθε ευφάνταστο λόγο, ψηφισμένες από τις ίδιες φασίζουσες ακροαριστερές μειοψηφίες που λυμαίνονται τα δημόσια πανεπιστήμια. Με το “κτίσιμο” κυριολεκτικά καθηγητών στα γραφεία τους και τον προπηλακισμό τους, αλλά και άλλων  ανθρώπων του πνεύματος,  ακόμη και φοιτητών με αναπηρία, μόνο και μόνο επειδή θέλουν ανοικτά πανεπιστήμια και φυσικά διαφωνούν μαζί τους. Με την αφαίρεση θεμελιωδών στοιχείων της Κλασικής Παιδείας από το εκπαιδευτικό σύστημα. Με την απαξίωση κάθε έννοιας αριστείας και ευγενούς άμιλλας. Με την εναντίωση σε κάθε συζήτηση για ξενόγλωσσα προγράμματα, προγράμματα μαθητείας και πρακτικής σε επιχειρήσεις, διασύνδεση των ερευνητικών κέντρων και δημοσίων Πανεπιστημίων με τον ιδιωτικό τομέα και φυσικά, ούτε λόγος για ιδιωτικά Πανεπιστήμια. Με την εξύβριση πρυτάνεων από τον αρμόδιο υπουργό. Με τη μετατροπή δομών του πανεπιστημίου είτε σε ορμητήρια αντεξουσιαστών, είτε σε στέκια ναρκομανών είτε ακόμη χειρότερα σε εκκολαπτήρια  τρομοκρατών!
Υπάρχει όμως ένα και μόνο πράγμα, το οποίο αυτό το σύστημα εκπαίδευσης κάνει άριστα και αυτό είναι να λειτουργεί ως φυτώριο για κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Η πλέον περίτρανη απόδειξη αυτού, το σημερινό "αριστερό τσούρμο" κατά Βαρουφάκη, που μας κυβερνά!
Δυστυχώς όμως το πρόβλημα εδώ είναι βαθύτερο. Η Παιδεία ενός λαού, αποτελεί το θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο οικοδομείται μια Κοινωνία και μια Δημοκρατία. Ως εκ τούτου, είναι η πηγή κάθε ευδαιμονίας και κάθε παθογένειας αυτών. Τα παραπάνω που αναφέρθηκαν, αποτελούν χρόνιες παθολογίες της κοινωνίας μας που οφείλονται στην ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης και στις οποίες οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και η κατάρρευση της χώρας μας. Εξαιτίας όλων αυτών δυστυχώς, θα χρειαστούν χρόνια, αν όχι γενεές, προκειμένου να θεραπευτούμε από αυτές τις παθογένειες στην Παιδεία και να κτίσουμε ένα εκπαιδευτικό σύστημα αντάξιο της ιστορίας του έθνους μας και αντίστοιχο των κορυφαίων δυτικών κρατών.
Προς την κατεύθυνση αυτή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχει αναπτύξει ήδη το όραμά του και τις θέσεις του για την Παιδεία. Ξεκίνησε από την άμεση κατάργηση των νόμων Μπαλτά, Φίλη και Γαβρόγλου και την αντικατάστασή τους από ένα σύγχρονο πλαίσιο που θα δίνει στα πανεπιστήμια διοικητική και διαχειριστική αυτοτέλεια, προκειμένου να δύνανται να ιδρύσουν ξενόγλωσσα προγράμματα, διεπιστημονικά μεταπτυχιακά, σχολές δια βίου μάθησης, θερινά τμήματα, εξειδικευμένα ερευνητικά κέντρα, ταχύρρυθμα προγράμματα κατάρτισης σε δεξιότητες αιχμής και να διαμορφώσουν συνεργασίες και συμπράξεις με τον ιδιωτικό τομέα. Πλαίσιο που θα εμπεδώνει επίσης την αξιολόγηση εκπαιδευτικού έργου και θα ανταμείβει τα καλύτερα ακαδημαϊκά ιδρύματα με πρόσθετη χρηματοδότηση, θα ενισχύει το θεσμό της πρακτικής άσκησης και θα εισάγει και ένα πρόγραμμα εσωτερικής κινητικότητας φοιτητών μεταξύ Ελληνικών Πανεπιστημίων, στα πρότυπα του Erasmus.
Πέραν αυτών, δεσμεύτηκε για την κατάργηση του νόμου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που αφορά το "πανεπιστημιακό άσυλο" και για την επαναφορά αυτού στην πραγματική του έννοια, αυτή της διαφύλαξης της ελευθερίας της έκφρασης, της δημιουργίας και ανταλλαγής ιδεών και γνώσης. Παράλληλα, μίλησε για την ανάγκη να θεσπιστεί υποχρεωτική διετής προσχολική αγωγή και εκπαίδευση για όλα τα παιδιά 4 έως 6 ετών, να επεκταθούν τα πειραματικά πρότυπα σχολεία, να δοθεί η δυνατότητα θερινής πρακτικής άσκησης σε όσους μαθητές το επιθυμούν και τέλος να υπάρξει διαφάνεια, λογοδοσία και αξιολόγηση, ταυτόχρονα όμως περισσότερη αυτονομία και ελευθερία σε όλα τα σχολεία.
Ο Κομφούκιος έλεγε: "Αν σκέφτεσαι για ένα χρόνο φύτεψε ένα σπόρο. Αν σκέφτεσαι για 10 χρόνια φύτεψε ένα δέντρο. Αν σκέφτεσαι για 100 χρόνια δίδαξε ανθρώπους". Η τεράστια σημασία της Παιδείας τόσο στην έξοδο της χώρας μας από την παρακμή όσο και στην ανάδειξή της σε ένα σύγχρονο δυτικό ευρωπαϊκό κράτος, είναι αδιαμφισβήτητη. Ήρθε λοιπόν ο καιρός, να θεραπεύσουμε την κοινωνία μας από τις χρόνιες παθογένειες, να ξεριζώσουμε τις ιδεοληψίες και τις εμμονές που κρατούν το λαό μας όμηρο και να σκεφτούμε όλοι μαζί επιτέλους, όχι για ένα ή δέκα αλλά για τα επόμενα 100 χρόνια.  

* Ο Κωνσταντίνος Δαρδαμάνης εργάζεται στον τραπεζικό κλάδο. Είναι  πολιτικό στέλεχος που έχει περάσει από τη διαδικασία αξιολόγησης του Μητρώου Στελεχών της Νέας Δημοκρατίας καθώς και  Υπεύθυνος Τομέα Δράσης Οικονομίας της ΝΟΔΕ Ιωαννίνων.