Η αποδρομή τους έχει ήδη δρομολογηθεί…
Το γεγονός: Κάποιοι Ευρωπαίοι, λέει, βράβευσαν τον Έλληνα πρωθυπουργό «για την επίδειξη σθένους». Ε και; Προς τι η έκπληξη; Όταν ο κ Τσίπρας είναι ο μακροβιότερος, ο βολικότερος και αποτελεσματικότερος μνημονιακός Πρωθυπουργός θα ήταν, αν μη τι άλλο, αχαριστία αυτό να μην του αναγνωριζόταν. Αυτή είναι η μια όψη. Εδώ και τώρα στη χώρα μας που λέγαμε κάποτε.
Η πολιτική και συνακόλουθα η δημοσκοπική πενία «τέχνας κατεργάζεται». Από παντού μπορεί κανείς να διακρίνει ότι η ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συγκυβέρνηση δεν είναι σε καλό φεγγάρι, η συγκυρία δεν την ευνοεί και βρίσκεται σε ένα πρωτοφανές πολιτικό βέρτιγκο σε όλα τα επίπεδα.
Ο καταιγισμός των φαινομένων βίας και μιας γενικευμένης ανομίας δημιουργούν την αίσθηση μιας οιονεί ακυβερνησίας. Η υπόθεση «των βλημάτων Καμένου» και των περίεργων μεσαζόντων είναι μείζον ζήτημα και απειλεί να πυροδοτήσει εξελίξεις που θα ταράξουν τα λιμνάζοντα πολιτικά νερά με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Οι εκλογές για το νέο αρχηγό της λεγόμενης κεντροαριστεράς σε συνδυασμό μάλιστα με την απρόσμενα μεγάλη συμμετοχή μελών και φίλων του χώρου πάγωσε το κλίμα στο Μαξίμου που όλο το προηγούμενο διάστημα προσπαθούσε να απαξιώσει αυτή την απολύτως δημοκρατική διαδικασία μιλώντας από αδιάφορα έως υποτιμητικά για το εγχείρημα αυτό.
Η θριαμβολογικώ τω τρόπω εξαγγελία του περιβόητου «κοινωνικού μερίσματος» απότοκου ενός πλασματικού υπερ-πλεονάσματος που προέκυψε από την υπερ-φορολόγηση και τον οικονομικό στραγγαλισμό των πολιτών όχι μόνο δεν απέδωσε επικοινωνιακά αλλά λειτούργησε και ως μπούμεραγκ. Ηχεί ακόμη στα αυτιά μας η δήλωση Τσίπρα από τα Γιάννενα το 2014 σε ανάλογη εξαγγελία Σαμαρά. Έλεγε τότε: «θεωρούμε πράξη ντροπής, πράξη καταισχύνης, πράξη ταπείνωσης του κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Από τη μια να αρπάζουν το ψωμί από το τραπέζι εκατομμυρίων ανθρώπων και από την άλλη να τους πετούν κάποια ψίχουλα. Αν αυτό δεν είναι ο απόλυτος ξεπεσμός τότε οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους». Ε αυτό κι αν δεν είναι ο ορισμός της αυτο- γελοιοποίησης γιατί δυστυχώς για τον Πρωθυπουργό Τσίπρα «scripta manent».
Όμως έτσι αιτιολογείται η σπασμωδικότητα που παρατηρεί κανείς στις αντιδράσεις όλου αυτού του συγ-κυβερνητικού συναπαντήματος που τις χαρακτηρίζουν ο πανικός, η σύγχυση και η αμηχανία. Σε μια απέλπιδα προσπάθεια αναστροφής του αρνητικού κλίματος επιστρατεύουν όλα τα διαθέσιμα μέσα: Δήθεν βαρυσήμαντα διαγγέλματα με νερόβραστες και φλύαρες ατάκες, πολυφορεμένα και ξύλινα όσο και διχαστικά τσιτάτα αλήστου μνήμης άλλων εποχών που μπορεί να χορταίνουν το πολιτικό θυμικό κάποιων συντριπτικά ελάχιστων χωρίς όμως να απαντούν στην προβληματική του σήμερα.
Ποιοι αλήθεια; Οι μόλις χθεσινοί τελάληδες του «έξω για πάντα από το ΝΑΤΟ» και του «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» με τους ίδιους σήμερα συναγελάζονται και υπογράφουν ασυζητητί και αδιαμαρτύρητα ό,τι τους προσφέρεται αφού πιστεύουν «ότι είναι καλό έστω κι αν γίνεται με διαβολικό τρόπο» όπως είπε ο περιδεής Πρωθυπουργός στον Τραμπ.
Όμως όλοι αυτοί οι κάποτε διαπρύσιοι κήρυκες του «σκίζω τα μνημόνια», του «διαγράφω μονομερώς το χρέος» του «καταργώ τον ΕΝΦΙΑ» του «καλύπτω πολιτικά την ανομία των συλλογικοτήτων» έκτισαν εύκολα πάνω σε αυτά και άλλα τερατώδη ψέματα την πολιτική τους καριέρα και οντότητα και το ίδιο εύκολα και ξεδιάντροπα μεταλλάχθηκαν σε θρασείς τιμητές της πολιτικής και θεσμικής ορθότητας και ισορροπίας. Γνωρίζοντας ότι οσονούπω έρχεται το τέλος αποφάσισαν να υιοθετήσουν τη στρατηγική της έντασης και της μετωπικής πολεμικής απέναντι στα κόμματα, στις ανεξάρτητες αρχές π.χ. Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής αλλά απέναντι και στη Δικαιοσύνη που ο κ. Τσίπρας τη χαρακτήρισε ως «θεσμικό εμπόδιο» προσβάλλοντας βάναυσα την αρχή της διάκρισης των εξουσιών που το Σύνταγμα προβλέπει ρητά. Εδώ πραγματικά μιλάμε για τον ορισμό του καθεστωτισμού. ΄Όμως πιο καίρια και εύστοχη επισήμανση από αυτή του Μίκη Θεοδωράκη ότι «αυτή η κυβέρνηση είναι η δεξιότερη από το 1831» δε θα μπορούσε να διατυπωθεί καθώς και η πρόσφατη δήλωση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χρυσόγονου ότι «αυτή η κυβέρνηση εφαρμόζει σταλινικές πρακτικές». Τι μπορεί κανείς να προσθέσει σε αυτά.
Σε κάθε περίπτωση και στη ζωή και στην πολιτική έχει αποδειχθεί ότι «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια» και συνακόλουθα ο ψευτοπροοδευτισμός, ο λαϊκισμός και ο αυτοσκοπός μιας πρόσκαιρης εκμετάλλευσης της εξουσίας, που παράγει όμως ωφελήματα, έχει ημερομηνία λήξης. Το κρίσιμο ζητούμενο: Να αντικρύσουν την πραγματικότητα με γενναιότητα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΡΙΟΥΝΗΣ
