Χριστουγεννιάτικη «Ιστορία»…

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, θέλετε λόγω στολισμού και μουσικής, θέλετε λόγω παιδικών αναμνήσεων, έρχεται πάντα κατά νου το αριστούργημα του Καρόλου Ντίκενς "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία" και το εξιλεωτικό δράμα του Εμπενίζερ Σκρουτζ με το οποίο όλοι μας μεγαλώσαμε. Ετούτα τα Χριστούγεννα ωστόσο, σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας μια διαφορετική "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία".
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας αυτής, ονόματι Αλέξης, είναι ίσως ο ισχυρότερος άρχοντας στη χώρα του, νέος ηλικιακά και όμως τόσο γερασμένος σε ιδέες και αντιλήψεις. Παρότι αρχικά ιδιαίτερα λαοφιλής και αγαπητός, έχει πια απαξιωθεί πλήρως από το σύνολο της κοινωνίας που τον πίστεψε, αφενός λόγω των αλλεπάλληλων ψεμάτων που είπε προκειμένου να υφαρπάξει την εξουσία και αφετέρου λόγω της απίστευτης μισαλλοδοξίας και διχόνοιας που καλλιέργησε, ώστε να καβαλήσει τα κύματα οργής που υπήρχαν σε μια μερίδα ενός λαού που έβραζε. Ως εκ τούτου, ζει πλέον παντελώς απομονωμένος και αποξενωμένος από αυτή, οχυρωμένος πάντα πίσω από τους καρεκλοκενταύρους αυλικούς του και την ασφάλεια του Μεγάρου στο οποίο διαμένει τα τελευταία έτη.
Είναι περασμένη η ώρα και ο Αλέξης βρίσκεται δίπλα στο τζάκι του, μόνος και συλλογίζεται. Ξάφνου εμφανίζεται μπροστά του το φάντασμα ενός προκατόχου του που αποτελεί και το κυριότερο ίνδαλμά του. Με μια φωνή που θυμίζει σε ανατριχιαστικό βαθμό τη δική του, το φάντασμα αυτό, τον προειδοποιεί πως αργά τα μεσάνυχτα, θα τον επισκεφτούν τρία πνεύματα, τα οποία και θα πρέπει να ακούσει προσεκτικά προκειμένου να γνωρίζει και ο ίδιος τι μέλλει γενέσθαι και να προετοιμαστεί για τη μοίρα του, την αναπόφευκτη μοίρα κάθε λαϊκιστή ηγέτη.
Περνούν οι ώρες βασανιστικά, όταν ο Αλέξης ταράζεται από τον ήχο του ρολογιού που χτυπά σηματοδοτώντας την κρίσιμη ώρα. Ενώπιον του, παίρνει μορφή το πνεύμα του Ευάγγελου Αβέρωφ, ο όποιος εξηγεί στον νεαρό άρχοντα ότι εκπροσωπεί το ένδοξο παρελθόν της Ηπείρου. Το πνεύμα παίρνει τον Αλέξη από το χέρι και τον οδηγεί σε ένα όραμα, όπου άναυδος βλέπει μπροστά του την Ήπειρο των μεγάλων εθνικών ευεργετών, την Ήπειρο του Αβέρωφ, του Τοσίτσα, των Ζωσιμάδων, του Αρσάκη, του Χατζηκώστα, του Γεννάδιου, του Ευαγγέλου και Κωνσταντίνου Ζάππα, του Ζωγράφου, του Καπλάνη και πολλών άλλων, την Ήπειρο που γέννησε έναν Σκουφά και ένα Τσακάλωφ, ενώ στιγμές πριν χαθεί το όραμα αυτό, ηχεί βροντερά στο μυαλό του μια φωνή, που λέει "πρώτα στα άρματα, στα γρόσια και στα γράμματα".
Πριν όμως καν προλάβει να συνέλθει από το δέος των όσων βίωσε, ακούει τη φωνή του πνεύματος του Λεωνίδα Κύρκου, που βρίσκεται μπροστά του για να του προβάλλει την Ήπειρο σήμερα, επί των ημερών της δικής του εξουσίας. Το πνεύμα του δείχνει μια Ήπειρο, που παρά τις άοκνες προσπάθειες και τους συνεχείς αγώνες του τοπικού περιφερειακού άρχοντα, αποτελεί πλέον ουραγό στην οικονομική ανάπτυξη και την απασχόληση. Όπου οι νέοι την εγκαταλείπουν μαζικά για τα ξένα και που η κάποτε κραταιά αγορά και το εμπόριό της, έχει γεμίσει από λουκέτα. Μια Ήπειρο που λόγω της ανικανότητας και των ιδεοληψιών του Αλέξη και των συμβούλων του έχει βρεθεί σε αυτή τη δυσμενέστατη θέση και ανήκει πλέον στις φτωχότερες και πλέον υποβαθμισμένες περιφέρειες της Ευρώπης.
Εμφανώς σαστισμένος και σοκαρισμένος από τα τεκταινόμενα, σχεδόν διαφεύγει της προσοχής του το τρίτο και τελευταίο πνεύμα, αυτό του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, που έρχεται ως η φωνή του μέλλοντος να του δείξει μια εικόνα από την Ήπειρο του αύριο, την Ήπειρο επί των ημερών του υιού του στη διακυβέρνηση του τόπου, την Ήπειρο επί Κυριάκου. Βλέπει μια περιφέρεια, όπου χάρη στη ριζική μείωση της φορολογίας και των γραφειοκρατικών βαρών, την ενίσχυση τόσο οικονομικά όσο και ουσιαστικά της τοπικής αυτοδιοίκησης, την απλοποίηση αδειοδοτήσεων, την επιτάχυνση με την ταυτόχρονη θωράκιση της Δικαιοσύνης και των θεσμικών πυλώνων της Δημοκρατίας και τέλος τη στήριξη του πρωτογενούς τομέα, να αναπτύσσεται πλέον ταχύτερα από ποτέ. Αποκαθίσταται εκ νέου, ως η δυτική πύλη της Ελλάδας στην Ευρώπη και τα Βαλκάνια, ενώ χάρη στην αλματώδη πρόοδο τομέων όπως οι αγροτικές και κτηνοτροφικές μονάδες που παράγουν βιολογικά προϊόντα απαράμιλλης ποιότητας, ο αγροτουρισμός, ο ιατρικός τουρισμός, τα logistics (διαμετακομιστικό εμπόριο), η εξόρυξη υδρογονανθράκων, το εμπόριο και φυσικά η τριτοβάθμια εκπαίδευση, ανακτά και πάλι την εξέχουσα θέση της "στα γρόσια και στα γράμματα".
Έντρομος και κάθιδρος ξυπνά από τον βαθύ του ύπνο για να διαπιστώσει ότι βρίσκεται στην πολυθρόνα του δίπλα στο τζάκι, πριν όμως προλάβει να ανακουφιστεί και να ηρεμήσει μια φωνή του ψιθυρίζει "το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον".
***
Στη νουβέλα του Καρόλου Ντίκενς, ο μίζερος και απάνθρωπος Εμπενίζερ Σκρουτζ, αλλάζει ρότα και σκοπό και εξιλεώνεται με πράξεις προς όσους έχει αδικήσει στη μέχρι τότε ζωή του. Δυστυχώς για όλους εμάς όμως, ο κύριος Τσίπρας και τα τρία πλέον έτη της διακυβέρνησής του, ακόμα και η ψήφιση του τελευταίου προϋπολογισμού, δεν αφήνουν χώρο για αισιοδοξία. Η "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία" της Ηπείρου και της χώρας μας όμως, θα έχει σύντομα το αίσιο τέλος που της αρμόζει. Διότι οι Ηπειρώτες και αξίζουμε και μπορούμε καλύτερα!
* Ο Κωνσταντίνος Δαρδαμάνης εργάζεται στον τραπεζικό κλάδο. Είναι  πολιτικό στέλεχος που έχει περάσει από τη διαδικασία αξιολόγησης του Μητρώου Στελεχών της Νέας Δημοκρατίας καθώς και  Υπεύθυνος Τομέα Δράσης Οικονομίας της ΝΟΔΕ Ιωαννίνων.