Παθητικοί πολίτες…

Ζούμε σε μια χώρα όπου επικρατεί το χάος, σε μια χώρα της αρπαχτής, της διαπλοκής και της ρεμούλας. Ζούμε σε μια χώρα όπου κυριαρχεί «ο βολέψας του βολέψαντος», από τους «βολευτές» μέχρι τον τελευταίο πολίτη.
Ένα παραδοσιακό τραγούδι λέει «Ζήσε εσύ κι εγώ ας πεθάνω», τώρα όμως έγινε «ο θάνατός σου η ζωή μου».Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα γινόμαστε μάρτυρες κακοποιήσεων, φόνων, εγκλημάτων, βιασμών και όλα αυτά «δι’ ασήμαντον αφορμήν», για λίγα ευρώ. Η ζωή σήμερα δεν έχει καμιά αξία. Δεν θυμάμαι παλαιότερα τόσα πολλά εγκλήματα, τόσο φρικαλέα και στυγερά, με θύματα μωρά, παιδιά, νέους και ηλικιωμένους.
Κι εμείς από την άλλη… Σκοτώνουν κάποιον δίπλα μας ή τον κακοποιούν και εμείς απαθείς «τραβάμε» φωτογραφίες να αποθανατίσουμε το γεγονός. Συγκινούμαστε και κλαίμε με μια ταινία, με ένα ποίημα και δε μας συγκινεί ο θάνατος του διπλανού μας. Και πώς να συγκινηθούμε όταν, ενώ μένουμε στην ίδια πολυκατοικία, μπαίνουμε στο ασανσέρ και δεν λέμε ούτε καλημέρα μεταξύ μας. Δεν ξέρω βέβαια τι λένε οι ειδήμονες ψυχίατροι, ψυχολόγοι, νευρολόγοι, για όλα αυτά, αλλά έχει χαθεί το μέτρο.
Στα περισσότερα από τα εγκλήματα «πρωταγωνιστές» είναι αλλοδαποί και τρόφιμοι φυλακών και ψυχιατρείων. Από την άλλη, οι «φωστήρες» της πολιτικής μας βγάζουν νόμους με τους οποίους νομιμοποιούν τα εγκλήματα και αφήνουν ελεύθερους τους εγκληματίες. Έτσι, η εγκληματικότητα έχει πιάσει ταβάνι, δεν πάει άλλο, κάτι πρέπει να γίνει. Δεν είναι μόνο οι ακρίτες και οι νησιώτες, αλλά κι εμείς που ζούμε στις πόλεις που γίναμε «βορά» εγκληματιών.
Θα αναφέρω ένα γεγονός: Έλεγε κάποιος σε συνομιλητή του «δεν έχω λεφτά στο σπίτι και φοβάμαι πως αν μπούνε κλέφτες και δε βρούνε τίποτε θα με σκοτώσουν». Εδώ, στο «Ελλαδιστάν», συμβαίνει και το εξής παράδοξο: Αν μιλήσεις υπέρ της πατρίδας, της σημαίας μας, των συμβόλων μας, της θρησκείας μας, κατηγορείσαι από τους κουλτουριάρηδες για εθνικιστής. Αν μιλήσεις για τα εγκλήματα των αλλοδαπών, που μπήκαν στην πατρίδα μας με το «έτσι θέλω» και παράνομα, κατηγορείσαι για ρατσιστής!
Οι κρατούντες όμως φρόντισαν, με τα αλλοπρόσαλλα προγράμματα στην Παιδεία, τα παιδιά μας να ξεχάσουν τα ιδεώδη μας, την ιστορία μας, να μείνουν αγράμματα και να έλθουν άλλοι να οικειοποιηθούν την ιστορία μας και να μας καταλάβουν έτσι, αναίμακτα. Λίγοι μαθαίνουν γράμματα, αλλά ξενιτεύονται, γιατί όπως ο «Κρόνος», έτσι και η Πατρίδα μας τρώει τα παιδιά της. Οι αγράμματοι «τρέχουν» πίσω από τα κόμματα να βολευτούν στο δημόσιο «άσυλο» και φευ, αυτοί θα στελεχώσουν τις δομές του κράτους . Άντε λοιπόν να καταλάβουν τι ζητάς και τι θέλεις στις συναλλαγές σου μ’ αυτό! Εδώ βλέπεις οι κρατούντες θέλουν να δώσουν ταυτότητα (Μακεδονία) σε ένα κρατίδιο χωρίς ιστορία και ιδεώδη.
Αλήθεια, πού είναι εκείνοι οι «αγανακτισμένοι» με το δεν πληρώνω δεν πληρώνω (πλήρωνε και σκάσε) που σε σφάζανε; Μην αναρωτιέστε, έχουν βολευτεί όλοι τους και δεν μιλάει κανένας. Εδώ βλέπεις οι κουκουλοφόροι, που αγωνίζονται -λένε- για την εξάλειψη του κεφαλαίου της εξουσίας των ολίγων, σε κάποια ειρηνική πορεία ενός κλάδου που διεκδικεί τα δικαιώματά του, εμφανίζονται ξάφνου με τα γνωστά και διαλύουν την φιλήσυχη πορεία. Άρα είναι και με το μέρος του συστήματος, το θρέφουν και το δυναμώνουν και μας καταρρακώνουν.
Πολύς ντόρος έγινε τελευταία με την απόφαση του Ισραήλ να απελάσει τους αλλοδαπούς και τους μετανάστες. Από συζητήσεις που ακούω όμως πολλοί συντάσσονται με την άποψη αυτή «αγανακτισμένοι» από τα τόσα και τόσα εγκλήματα των τελευταίων. Όχι όμως, δεν είμαστε ρατσιστές, αλλά φιλόξενος λαός. Ένας λαός που «έζησε» τις οικογένειες αυτές, πήγαν σε σχολεία που πληρώνει ο Ελληνικός λαός, μεγάλωσαν και σπούδασαν με χρήματα του Ελληνικού λαού, εργάζονται σε θέσεις που τους έδωσε ο Ελληνικός λαός, απολαμβάνουν δικαιώματα που τους παρέχει ο Ελληνικός λαός (μέρισμα).
Αντί όμως να εκτιμήσουν την φιλοξενία μας και την συμπόνια μας, αντί να μας ευγνωμονούν, σε κάθε βίαιη και παραβατική συμπεριφορά είναι μέσα (ναρκωτικά, βιασμοί, φόνοι, κλέψιμο). Αμπαρώνουμε τα σπίτια μας από φόβο και κλειδώνουμε. Θα πρέπει όμως όλοι αυτοί να γνωρίζουν ότι εμείς ως πανάρχαιος λαός ξέρουμε να επαναστατούμε και να αντιδρούμε όταν πρέπει και συμφέρει την επιβίωση της φυλής μας.
Πού θα πάει, θα βρεθεί ένας πατριώτης με Ελληνικό φιλότιμο, σαν τον Καποδίστρια, σαν τον Βενιζέλο, να σηκώσει την Πατρίδα μας από το τέλμα που έχει περιέλθει. Να μας αφυπνίσει από το λήθαργο που έχουμε πέσει.
Επειδή όμως η ιστορία επαναλαμβάνεται, ο Θεός της Ελλάδας θα κάνει το θαύμα του. Γιατί εκεί που φθάσαμε θα πούμε όπως λέγαν οι παλαιοί «Πότε θα’ ρθεί ο Μόσκοβος να φέρει το σεφέρι».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΟΔΟΥΛΟΣ (ΜΕΤΣΟΒΟ)