Τρίτη Αξιολόγηση και συνέχεια χωρίς τέλος…

-  Tου ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΟΛΕΜΠΑ, Οικονομολόγου

Τελείωσε ουσιαστικά και η τρίτη αξιολόγηση, που τυπικά κλείνει με την επικύρωση από το eurogroup, ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο με  περικοπές των επιδομάτων, με  μείωση των δαπανών για την υγεία και  παιδεία, με  περιορισμό του δικαιώματος λήψης απόφασης για απεργία στα πρωτοβάθμια σωματεία και τους πλειστηριασμούς που θα γίνονται όλοι ηλεκτρονικά, και όσα άλλα.
«Μεταρρυθμίσεις» τα βαπτίζουν όλα αυτά, χωρίς καμία προοπτική για τον φτωχοποιημένο λαό μας, χωρίς διέξοδο, με την εφαρμοζόμενη πολιτική των μνημονίων, χωρίς έξοδο από την οκταετή  βαθιά κρίση, τη μεγαλύτερη σε διάρκεια και οικονομική καταστροφή σε καιρό ειρήνης, που και οι ίδιοι οι εμπνευστές, δηλαδή οι Ε.Ε., ΔΝΤ που εκφράζουν και υπηρετούν την καπιταλιστική ελίτ, παραδέχτηκαν δημοσία ότι το μίγμα πολιτικής ήταν λάθος. Όμως δεν το διορθώνουν, συνεχίζουν την καταστροφική λιτότητα που δίνει κέρδη στην Γερμανία, τα οποία έφτασαν στο αστρονομικό ποσό των 290 δις ευρώ στα οκτώ  χρόνια της κρίσης.
Η τεράστια εσωτερική υποτίμηση απέτυχε παταγωδώς, μειώθηκαν οι μισθοί και συντάξεις, οι τιμές των ακινήτων, ήρθε η απαξίωση σχεδόν των πάντων και η υπερβολική αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων χωρίς να μειωθούν αντίστοιχα οι τιμές των αγαθών και προϊόντων.
Πώς να μειωθούν όμως; Αφού το 80% περίπου των προϊόντων και εμπορευμάτων είναι εισαγόμενα, αφού η Ελληνική παραγωγή και κυρίως ο πρωτογενής τομέας που το 1980 αποτελούσε το 35% τώρα είναι στο 4% και τώρα οδεύει προς εξαφάνιση. Εξάλλου, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Γιούνκερ, ανακοινώνοντας το όραμα της Ε.Ε., δήλωσε ότι πρέπει να είναι η ανάπτυξη και χρηματοδότηση των νέων τεχνολογιών, της ψηφιακής τεχνολογίας και της καινοτομίας γενικά.
Ο στρατηγικός στόχος της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας καπιταλιστικής ελίτ είναι η Ελλάδα να γίνει μια έρημη χώρα, χωρίς παραγωγή, και όταν λέμε παραγωγή εννοούμε τον πρωτογενή τομέα που μπορεί να δώσει τροφή και εργασία στον λαό, γιατί οι άλλοι τομείς όπως ο τουρισμός, που είναι και εποχιακός, ελάχιστες μόνιμες θέσεις εργασίας μπορούν καλύψουν και μικρό σχετικά ποσοστό στο ΑΕΠ.
Πανηγυρίζει η κυβέρνηση ότι μειώθηκε η ανεργία! Πώς; Με τα 5μηνα ή 8μηνα επιδοτούμενα προγράμματα; Με τους 550.000 νέους και κυρίως επιστήμονες που έφυγαν στο εξωτερικό για να βρουν εργασία; Με το 55% ελαστικές μορφές εργασίας 2ωρα, 3ωρα και 4ωρα των 100, 200 και 300 ευρώ; Με 1 εκατ. και πάνω καταγεγραμμένους ανέργους στον ΟΑΕΔ; Άρα μειώθηκε ή αυξήθηκε η ανεργία; Μια απλή πρόσθεση το αποδεικνύει!
Ο μόνος κλάδος που είχε ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια είναι ο τουρισμός, που οφείλεται κυρίως στην εμπόλεμη κατάσταση στην Μέση Ανατολή και την κατάσταση στην Τουρκία, αλλά αυτό δεν φτάνει. Για παράδειγμα, το 2016 είχαμε  25 εκ. τουρίστες και έσοδα 11 δις ευρώ. Από αυτά περίπου τα μισά πήγαν στην αγορά, στην κατανάλωση. Τα υπόλοιπα τα πήραν τα πρακτορεία του εξωτερικού.
Η ουσία είναι ότι με τα προγράμματα λιτότητας που εφαρμόστηκαν, αλλά και με τα μελλοντικά που έχει υπογράψει και δεσμευτεί η κυβέρνηση ότι θα τα εφαρμόσει, δεν υπάρχει καμία ελπίδα για ανάπτυξη και μείωση της πραγματικής ανεργίας. Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για ανάπτυξη, όταν μειώνεις μισθούς, μειώνεις συντάξεις και αυξάνεις υπερβολικά τους φόρους; Αυτό είναι αδύνατον!
Θα ρωτήσει κανείς τι έπρεπε να γίνει; Η απάντηση είναι: Αφού ο κ. Τσίπρας τον Ιούλιο του 2015 μετά το δημοψήφισμα, με 61% των Ελλήνων που ψήφισαν ΟΧΙ στην υπογραφή νέων μνημονίων, δεν συγκρούστηκε με το ευρωιερατείο και τους ολιγάρχες, έπρεπε τουλάχιστον άμεσα να ετοιμάσει, αν και έπρεπε να το έχει έτοιμο, ένα Ελληνικό οικονομικό, παραγωγικό πρόγραμμα εξόδου της χώρας από την κρίση, να το επιβάλλει και όχι και αυτή η κυβέρνηση όπως και οι προηγούμενες, να υπογράψει νέα μνημόνια, προγράμματα λιτότητας που επέφεραν και θα επιφέρουν, την πλήρη καταστροφή της όποιας παραγωγής έχει απομείνει, αλλά και την φτωχοποίηση του 90% των Ελλήνων.
Η «Αχίλλειος φτέρνα» αυτής της κυβέρνησης, αλλά και όποιας άλλης προκύψει, θα είναι οι πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας. Για τον Έλληνα το σπίτι του είναι ιερό πράγμα. Μια ζωή εργάστηκε σκληρά, στερούμενος πολλά πράγματα για να καταφέρει, έστω και με δάνειο από την τράπεζα, να το αποκτήσει. Είναι μύθος, δεν ισχύει, ότι μόνο η πλειοψηφία των Ελλήνων έχουν ιδιόκτητο σπίτι. Τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι στην Ελλάδα το ποσοστό ιδιοκτησίας είναι 73% και στην υπόλοιπη Ευρώπη ο μέσος όρος είναι 70%. Αυτή είναι η διαφορά. Τα άλλα είναι η σκόπιμη προπαγάνδα για να πάρουν τα σπίτια του κοσμάκη οι τράπεζες και τα  «κοράκια». 
Όσον αφορά αυτή καθεαυτή την «διαπραγμάτευση», ποια «διαπραγμάτευση»; Χωρίς δικό μας πρόγραμμα εκπονημένο από Έλληνες οικονομολόγους που γνωρίζουν ακριβώς τι χρειάζεται η χώρα για να βγει από την κρίση; Από τους καθηγητές του «Χάρβαντ» ή άλλους «καθηγητές» που ήταν ή είναι υπουργοί της νυν ή της πρώην κυβέρνησης, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα. Έχουν πλήρως αποτύχει, έχουν ξεχάσει γρήγορα αυτά που δίδασκαν στους φοιτητές των, γιατί  άλλως δεν  μπορεί να εξηγηθεί η πλήρης αποτυχία τους στο να βγει η χώρα από την κρίση.
Ελπίδα λοιπόν και αισιοδοξία να βγει η χώρα μας από την κρίση μετά τον Αύγουστο του 2018, όπως επαγγέλλεται η κυβέρνηση, δεν υπάρχει ούτε σαν πρωταπριλιάτικο αστείο, αλλά ούτε καν μέχρι το 2023 με την υπογραφή, δέσμευση για τα «εγκληματικά» πλεονάσματα του 3,5% του ΑΕΠ, ή με την παράταση του χρέους για 10 ή 20 χρόνια που λέγεται ότι θα δώσουν. Ξεχάσαμε τη διαγραφή χρέους! Βλέπουμε, η λήθη του χρόνου αποτελεί σωσίβιο της κάθε εξουσίας.
Η ελπίδα που θα μπορούσα να δω  για την χώρα μας είναι όλοι μαζί, νέοι και γέροι, να αυτοοργανωθούμε και να επιβάλουμε τη θέλησή μας στην κάθε εξουσία τοπική και κεντρική, γιατί και όσοι τώρα βολεύονται, καταφέρνουν και επιβιώνουν, είναι αφέλεια να πιστεύουν ότι σε ένα, δύο ή τρία χρόνια θα μπορούν. Καθήκον και υποχρέωσή μας είναι να μην παραδοθούμε, να παλέψουμε και να κηρύξουμε νέους αγώνες, γιατί όλα με αγώνες και αίμα, δυστυχώς, κατακτήθηκαν.