Σεκιουριτάδες μιας άλλης εποχής…

- Καθημερινό, και σχεδόν μόνιμο θέμα των ειδήσεων, είναι το αστυνομικό δελτίο με έκνομες πράξεις κατά της ζωής, της περιουσίας και της ασφάλειας των πολιτών.
- Ληστείες, φόνοι, βασανισμοί, κλοπές, και ό,τι ενδιαφέρει άμεσα τους πολίτες είναι το «πανόραμα» του  καθημερινού αστυνομικού δελτίου.
- Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι, το μέρος αυτό των ειδήσεων έχει την μεγαλύτερη ακροαματικότητα και τηλεθέαση της ενημέρωσης.
- Για όσους βρίσκουν  αυτή τη δύσκολη εποχή οικονομικά, καταφυγή στη μελέτη της ιστορίας, εύκολα διαπιστώνουν ότι  η κοινωνία, η χώρα, η ζωή των ανθρώπων, επιστρέφει σε παλαιές εποχές,  μιας ληστοκρατούμενης  Ελλάδας,  μια «ιστορική» εποχή η οποία έχει καταγράψει και έχει αφήσει πολλές σελίδες ιστορίας τρόμου, εγκλημάτων, απαγωγών, διακεκριμένων ληστειών, και πολλών θυμάτων.
- Για την ιστορία της Ηπείρου,  η περίοδος του Αλή πασά θεωρείται σε αυτό τον τομέα η πιο «ειρηνική» και ασφαλής περίοδος της ιστορίας της! Στην ελεύθερη Ελλάδα από της συστάσεως του Ελληνικού κράτους, η ληστεία και οι συναφείς παράνομες πράξεις, αποτέλεσαν μεγάλο πρόβλημα, και πολλές αποφάσεις και νόμοι της Διοίκησης  και κατασταλτικά μέτρα  έχουν ληφθεί  ή ισχύουν ακόμη για πολλά τέτοια αδικήματα. Σε ορισμένες μάλιστα περιόδους εντάσεως του φαινομένου έχει αναγκαστεί η πολιτεία να αμνηστεύσει τέτοια εγκλήματα για να εξουδετερώσει τις  συνέπειες  για την ασφάλεια και ζωή των πολιτών. Και από την άλλη πλευρά, αρκετοί ληστές, έχουν μείνει στην παράδοση, σαν «ευεργέτες», και η δημοτική μούσα και παράδοση  έχει αφήσει μελίσματα και τραγούδια για επώνυμους  και για συγκεκριμένους λήσταρχους.
- Παλαιότερα, στο εγκληματολογικό Μουσείο στην Αθήνα, μέσα στα διάφορα εκθέματα, υπήρχαν και οι κεφαλές πολλών επώνυμων ληστών, ή στοιχεία ειδεχθών εγκλημάτων. Η επίσκεψη  στο μουσείο, είχε  ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον,  και ήταν    μια άλλη καταγραφή της ιστορίας μας.
- Η διαχρονικότητα αυτών των ακραίων, αντικοινωνικών φαινομένων, φαίνεται ότι φθάνει μέχρι τις ημέρες μας με όσα  καταγράφονται καθημερινά στο αστυνομικό δελτίο, που  διανθίζονται, κατά κάποιον τρόπο, με μεγάλη ποικιλία και μετριούνται πλέον και στατιστικά!
- Ιστορικά από την γνωστή ληστεία του Δήλεσι (1871), με κίνητρο απαγωγή, ληστεία, λύτρα, φρούρηση, συμπλοκή, αυτοάμυνα, φυγάδευση, όλα τα περιστατικά, έχουν ακόμη, τα ίδια περίπου χαρακτηριστικά, με τα τελευταία να συμπληρώνονται, με την τελευταία τεχνολογία, μέτρων ασφαλείας, ή προστασίας, με ένα γενικό περίγραμμα, ξενόγλωσσο μάλιστα σεκιούριτι, που έχει εξελιχθεί και αποτελεί και μια επαγγελματική δραστηριότητα, με εισοδηματικό περιεχόμενο.
- Αν ανατρέξει κανείς ιστορικά,  αυτή η «ειδικότητα», έρχεται από πολύ παλιά. Όταν ο Άγγλος αξιωματικός  και περιηγητής Ληκ επισκέφτηκε τον Αλή πασά στο Τεπελένι, Αλβανοί ένοπλοι, του είπαν ότι θέλουν και μπορούν να γίνουν φρουροί του βασιλιά της Αγγλίας! Σεκιούριτι δηλαδή!
- Όλοι δε οι έχοντες, είχαν και φρουρά, και ασφάλεια, τα σπίτια τους ήταν θωρακισμένα, με σιδεριές, και μερικά σπίτια είχαν πολεμίστρες, και «ζεματίστρες» για να αντιμετωπίζουν, ληστές και απαγωγές. Οι σεκιουριτάδες και τότε είχαν δουλειά. Μερικά χωριά κτηνοτροφικά ορεινά, τα οποία τον χειμώνα εγκαταλείπονταν με την κάθοδο στα χειμαδιά, είχαν κάποιους φύλακες, προστάτες των σπιτιών. Τώρα που πολλά χωριά τον χειμώνα σχεδόν δεν κατοικούνται, τα συστήματα συναγερμού, παίζουν τον ίδιο ρόλο. Από την συνεχή ενημέρωση με τα μέσα επικοινωνίας για τα περιστατικά ληστειών, κλοπών, διαρρήξεων, ακόμη και όταν είναι μέσα οι ένοικοι στα σπίτια, πληροφορηθήκαμε ότι για την προστασία προσλαμβάνουν σεκιουριτάδες να φρουρούν τις κατοικίες.
- Αλλά αυτό, δεν είναι κάτι καινούργιο στην ιστορία αυτού του φαινομένου, που τόσο απασχολεί τους πολίτες, οι οποίοι τελευταία πολύ προβληματίζονται με όσα ακούνε από τους γνωρίζοντες τους νόμους,  για την ασάφεια των ορίων των δικαιωμάτων του πολίτη, στην ασφάλειά του, και πως προσδιορίζονται οι όροι αυτοάμυνα και αυτοδικία, και πως αυτά εξασφαλίζονται με τους σεκιουριτάδες, και μέχρι πού φθάνουν  οι ευθύνες και οι κανόνες επεμβάσεως.
- Αλλά για την ιστορία από τον καιρό της Τουρκοκρατίας, τότε, κάποια χωριά, για να αντιμετωπίσουν αυτά τα φαινόμενα, κλοπών, διαρρήξεων, ληστειών ακόμη και φύλαξης της παραγωγής, προσλάμβαναν  τους  «σοκοκένηδες (αλβανικά  το σόκο-κένης  είναι κάτι σαν φύλακας- σκυλί), ήταν οι σεκιουριτάδες μιας άλλης εποχής. Φύλαγαν όλο το χωριό, έμεναν σε κάποιο γιατάκι, ταϊζόταν από το χωριό, και συμμετείχαν και στη ζωή του χωριού. Και όλοι κοιμόταν  ήσυχοι! Ή έκαναν από τότε πως… κοιμόταν!!!
- Σε αυτή την προσέγγιση, του μεγάλου αυτού κοινωνικού προβλήματος, υπάρχουν και κάποιες σύγχρονες ιδεολογικές πλευρές των ληστειών, απαγωγών, κλοπών και απαιτήσεων λύτρων, που θέλουν τα φαινόμενα αυτά σαν «ανακατανομή των εισοδημάτων»,  και κάποιοι ακραίοι να μιλούν για «Κοινωνικές ληστείες», «κοινωνικό μέρισμα»,  κάτι που και αυτό έρχεται από παλιά που οι ληστές μοίραζαν κάποια κλοπιμαία σε εκείνους που τους βοηθούσαν ή άλλους που δεν είχαν.  Στα Γιάννενα κάπως έτσι σαν «Κοινωνική ληστεία» ήταν όταν εγκαταστάθηκε η «Λαϊκή δημοκρατία» με τα Δεκεμβριανά του 1944, και μάζεψαν 20.000 λίρες από τους εμπόρους και 14.000 λίρες από την εκποίηση των εβραϊκών περιουσιών, για να πληρώνονται οι υπάλληλοι που δεν είχαν τότε μισθό. Κάτι τέτοιο ήταν και η «Αλληλεγγύη», και η Επιμελητεία του Αντάρτη» και τώρα το λένε και «κοινωνικό μέρισμα»! ή και «χαράτσι», γιατί φαίνεται οι Τούρκοι είναι ακόμη εδώ! Και η Αριστερά επίσης. Και κάποιοι ψάχνουν στο Γράμμο για κρυμμένες λίρες και τζοβαϊρικά του Αγώνα
-  Και οι περιπλανήσεις του μέτοικου συνεχίζονται…  
ο  μέτοικος