Ανορθόδοξος «πόλεμος» κατά της πατρίδας μας!

on .

Όταν πριν από αρκετά χρόνια είχαμε γράψει για τους κινδύνους για τη χώρα μας από τους λαθρομετανάστες, κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί την διόγκωση του φαινομένου αυτού και την ακατάσχετη και ανεξέλεγκτη είσοδο δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων. Και ναι μεν ένα εκατομμύριο σχεδόν κατάφερε να προχωρήσει μέσω της χώρας μας προς την κεντρική Ευρώπη και κυρίως στη Γερμανία, μετά το κλείσιμο όμως του βόρειου διαδρόμου από τις γειτονικές μας χώρες όλοι οι λαθρομετανάστες εγκλωβίζονται στην πατρίδα μας.
Είναι προφανές ότι η Τουρκία έχει θέσει σε εφαρμογή ένα σχέδιο για την άλωση της πατρίδας μας μέσῳ των μεταναστών. Ήδη τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου «βουλιάζουν» κυριολεκτικά από τις δεκάδες χιλιάδες μετανάστες και σε αρκετά από αυτά αυτοί είναι  ή, αν δεν είναι, σύντομα θα γίνουν πολλαπλάσιοι από τους ντόπιους. Οι ροές αυξάνονται συνεχώς και από τη θάλασσα και από τη στεριά και το πρόβλημα μέρα με τη μέρα γίνεται οξύτερο και δυσεπίλυτο.
Η μεταφορά τους στο εσωτερικό της χώρας δεν λύνει το πρόβλημα, απλά το μεταθέτει. Ήδη στις μεγάλες πόλεις τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί είναι τεράστια, μεταξύ των οποίων και η αύξηση της εγκληματικότητας (μαχαιρώματα, βιασμοί, ληστείες κλπ.) ακόμα και σε κεντρικά σημεία, όπως π.χ. στους χώρους γύρω από την Ακρόπολη ή στους πιο κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της ημέρας είναι επικίνδυνο να διασχίσει κάποιος κεντρικώτατα σημεία της πόλης, όπως είναι η περιοχή της Ομόνοιας, και άλλες περιοχές, όπου περπατώντας κάποιος νομίζει ότι βρίσκεται σε Ασιατική πόλη.
Δυστυχώς, η μεν κυβέρνηση της αριστεράς, λόγῳ εθνομηδενιστικής ιδεολογίας, όχι μόνον δεν ενδιαφέρεται γι’  αυτό το πρόβλημα, αλλά είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνη για τη δημιουργία του, όταν άνοιξε ουσιαστικά τα σύνορα. Είναι γνωστό ότι κάποιοι αποκομίζουν οικονομικά οφέλη είτε ως ΜΚΟ είτε ενοικιάζοντας διαμερίσματα είτε αναλαμβάνοντας διάφορες διοικητικές θέσεις αναφορικά με την εξυπηρέτηση των μεταναστών, και ίσως αυτό να τους «τυφλώνει», ώστε να μην ενδιαφέρονται για το μέλλον αυτού του τόπου. Επιπλέον, η εγκατάσταση των μεταναστών σε διαμερίσματα και η κάλυψη όλων των οικονομικών και άλλων αναγκών τους ενθαρρύνει και άλλους να προσπαθήσουν να έρθουν στη χώρα μας. Έτσι, μεταβάλλονται σε «προνομιούχους» σε σύγκριση με τα εκατομμύρια των Ελλήνων πολιτών που έχουν, εξαιτίας της υπερφορολόγησης, περιέλθει σε άθλια οικονομική κατάσταση.  
Η οικονομική κατάσταση έχει φοβερές δημογραφικές συνέπειες: 1) εκατοντάδες χιλιάδες νέων Ελλήνων με πανεπιστημιακά προσόντα έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό, πράγμα που είναι μια από τις σημαντικώτερες πληγές της ελληνικής κοινωνίας (brain-drain). 2) οι μισθοί πείνας, των 300-500 ευρώ, δεν είναι αρκετοί ούτε για την κάλυψη των πιο αναγκαίων (ενοικίου, ηλεκτρισμού, νερού, τηλεφώνου), και οι περισσότεροι νέοι επιβιώνουν με τη βοήθεια των οικογενειών τους ή των συνταξιούχων στενών συγγενών. Αυτό, όμως, δεν τους επιτρέπει να δημιουργήσουν οικογένεια και, αν δημιουργήσουν, προτιμούν να μην τεκνοποιήσουν ή να περιοριστούν στο ένα και μοναδικό παιδί. 3) η μείωση των γεννήσεων και η γήρανση του πληθυσμού, αφ’ ενός,  και η συνεχής αύξηση του αριθμού και η υπεργεννητικότητα των μεταναστών, αφ’ ετέρου, σε λίγες δεκαετίες, αν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, θα έχει ως συνέπεια οι μετανάστες να είναι η πλειοψηφία στη χώρα μας.
Δεδομένου ότι, όπως αποδεικνύεται και από άλλες παρόμοιες περιπτώσεις σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, οι μουσουλμάνοι δεν αφομοιώνονται με τους ντόπιους, ο καθένας αντιλαμβάνεται τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται.
Εκτός από τα εμπειρικά δεδομένα έχουμε σχετικά με αυτό το πρόβλημα τις  παρατηρήσεις των μεγαλύτερων φιλοσόφων της αρχαιότητας, του Πλάτωνος και του Αριστοτέλους. Ο Σταγειρίτης φιλόσοφος είχε μελετήσει σε συνεργασία με τους μαθητές του τα πολιτικά συστήματα περισσότερων από 180 περίπου πόλεων-κρατών και συνόψισε τα συμπεράσματά του στα Πολιτικά του. Τόσο, λοιπόν, ο Πλάτων όσο και ο Αριστοτέλης τονίζουν τους κινδύνους, πολιτικούς και κοινωνικούς, από την μη ύπαρξη ομοιομορφίας των πολιτών ενός κράτους.
Οι πολίτες μιας χώρας πρέπει να είναι σαν ένα σμήνος μελισσών, δηλαδή ομόφυλον. Επιπλέον, η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα, ειρήνη και ευημερία δεν μπορούν να εξασφαλιστούν, αν δεν συνυπάρχει το ομόφωνον και το ομόνομον, και αν δεν είναι κοινωνόν των ιδίων ιερών, δηλαδή να είναι ομόθρησκον.
Οι άλλοι, οι ετερόφυλοι και ετερόθρησκοι, δεν είναι εύκολο να ανεχθούν τους νόμους και τις συνήθειες που είναι διαφορετικές από τις δικές τους. Έστω, όμως, και αν τελικά υποκούουν στους νόμους, είναι «παγχάλεπον συμπνεῦσαι και συμφυσῆσαι», δηλαδή είναι εξαιρετικά δύσκολο να αποκτήσουν το ίδιο πνεύμα και το ίδιο φρόνημα με τους ντόπιους, σε αυτή την περίπτωση με τους Έλληνες, να αποκτήσουν δηλαδή την Ελληνική «ταυτότητα».
Δυστυχώς, η πολιτική που ασκούν τα κόμματα είναι αυτοκαταστροφική για τη χώρα. Η εύκολη χορήγηση της υπηκοότητας σε εκατοντάδες χιλιάδες ξένους είτε Αλβανοί είναι είτε Πακιστανοί είτε Σύριοι είτε από άλλες χώρες της Μέσης και Άπω Ανατολής και της Αφρικής, θα έχει μακροχρόνιες τραγικές συνέπειες, τις οποίες θα είναι αδύνατον να ανατρέψουν οι μελλοντικές γενιές. Και σε αυτό δεν βλέπουμε καμιά διαφοροποίηση της μείζονος αντιπολιτεύσεως από τα κυβερνώντα κόμματα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.
Συνοψίζοντας, θεωρούμε ότι τρία είναι τα κυριώτερα προβλήματα, το οικονομικό, το μεταναστευτικό και το δημογραφικό, τα οποία είναι αλληλένδετα. Ωστόσο, κατά την ταπεινή μας γνώμη, αυτό που προέχει και απαιτεί επείγουσες λύσεις είναι το δημογραφικό σε συνάρτηση με το μεταναστευτικό.
Βεβαίως και αξίζουν του σεβασμού μας ιδιαίτερα οι κατατρεγμένοι και οι ξεριζωμένοι βίαια από τις πατρογονικές τους εστίες, δεν μπορεί όμως η πατρίδα μας να σηκώσει το δυσβάστακτο βάρος μόνη της. Εκτός και αν ο εθνομηδενισμός της αριστεράς που μας κυβερνά, αφ’ ενός, και τα σχέδια των δυνατών της γης και ιδιαίτερα της Γερμανίας, αφ’ ετέρου, είναι η Ελλάδα να μείνει τελικά χωρίς τους Έλληνες.
Θα το επιτρέψουν αυτό οι πολιτικοί μας και ο λαός μας; Θα μείνουν απαθείς και ανεύθυνοι μπροστά στον ύπουλο και ανορθόδοξο πόλεμο που έχει εξαπολύσει η Τουρκία εναντίον του έθνους και της πατρίδας μας;

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ