Οι δυνατότητες της Ηπείρου, αντί ν’ αξιοποιηθούν, συρρικνώνονται!..

Οι ταχύτατες  κοινωνικές ανακατατάξεις, η κυριαρχία του μονεταριστικού γίγαντα έναντι της πολιτικής, ο αυξημένος οικονομικός ανταγωνισμός σε παγκόσμιο είπεδο και το πλήθος των τραγικών εμπειριών της συρρίκνωσης του πρωτογενούς τομέα και ιδιαίτερα της κτηνοτροφίας και  της ερήμωσης των χωριών, της φτώχιας και της ανεργίας στον Ηπειρωτικό χώρο, επιβάλλουν την μοντερνοποίηση της Αυτοδιοικητικής φιλοσοφίας και την ύφανση ενός επενδυτικού ιστού που να απλώνεται σε όλη την Ήπειρο. Η ορεινή Ήπειρος είναι φτωχειά και ερημώνει παρ’ολο τον πλούτο της! Οι δυνατότητές της δεν αξιοποιούνται και μοιραία συρρικνώνονται. Αυτό είναι το μεγάλο ερώτημα που αφορά την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση και τον ρόλο της!
Πρωταρχική φροντίδα της κάθε περιφερειακής Αρχής θα πρέπει να είναι η θεμελίωση μιας οικονομίας με πανηπειρωτικό εύρος και ενός συστήματος αξιών με στόχους την υγεία, την ασφάλεια και την ευημερία της Ηπειρωτικής κοινωνίας; Μπορεί όμως να λειτουργήσει ένα σύστημα αξιών σε μια περιοχή όπου κυρίαρχη φιλοσοφία παραμένει η ανυπαρξία οράματος και ιδεών, η καταστροφική για τον τόπο επιβολή της άγνοιας, η ύφανση πελατειακού συστήματος και η συντήρηση κλικών διαπλοκής και σαμποταρίσματος κάθε ιδέας που βρίσκεται εκτός των τειχών της Αυτοδιοίκησης;
Ο αρριβισμός δεν έχει όραμα, φαινόμενο που χρόνια επιβεβαιώνεται και σημαδεύει τους διάφορους προγραμματισμούς, όπως και το 2017. Ο ίδιος κίνδυνος διαγράφεται με σιγουριά και για τα επόμενα χρόνια εάν δεν αλλάξουμε. «Ότι δεν αλλάζει πεθαίνει» λέει η εμπειρία και ο αέρας της πολιτικής μούχλας που δεν ανανεώνεται είναι αυτός που μολύνει την υγεία μιας κοινωνίας και την αφανίζει.
Η σημερινή απαξιωτική κατάσταση της χώρας μας είναι το τραγικό παράδειγμα ενός μακροχρόνιου ηγεμονισμού μούχλας και μιας ψευτοδημοκρατίας δόλωμα, που αλώνισε τα οικονομικά της χώρας μας και ενεχυρίασε τον λαό της. Έτσι διαιωνίζεται και στην Ήπειρο με την ηγεμονία των μικροέργων και του πελατειακού συστήματος η οικονομική καθυστέρηση της υπαίθρου και η ερήμωση των χωριών της. Και είναι και εδώ η εξάρτηση μιας κοινωνίας χωρίς ζωή και βούληση, ο στόχος των αλυσίδων που την κρατάνε δέσμια.
Η θέση της Ηπειρωτικής Πατρίδας στις φτωχότερες περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Eurostat) δεν είναι τυχαία. Δείτε την ιστορία του τόπου στο Ζαγόρι, στο Πωγώνι, στην Κόνιτσα και στα Τζουμέρκα. Μετρήστε τα μεγάλα έργα και τις κλεισμένες πόρτες των σπιτιών. Κάντε μια βόλτα στους πρώην ζωντανούς εμπορικούς δρόμους των Ιωαννίνων και μετρήστε τον αριθμό των νεκρών μαγαζιών. Μια τραγική εικόνα με τα χρώματα της κατασπατάλησης των όποιων πιστώσεων σε κατασκευές ψηφοθηρικής εξάρτησης, μακρυά από την οικονομική απογείωση και την προκοπή του τόπου. Ο «Καλλικράτης» μας χαιρέτισε και δεν είναι σύμπτωση. Το ναυάγιο του «Κλεισθένη» ακολουθεί.
Μήπως όμως και το πολιτικό μαγείρεμα του πολυπόθητου «Προεδρικού Διατάγματος» για την διαχείριση της άρρωστης Παμβώτιδας και όχι για την θεραπεία της, δεν είναι καταδικασμένο σε αποτυχία, όταν ένα γραφειοκρατικό πολιτικό σύστημα με μηδαμινή ικανότητα και βούληση αναδιάρθρωσης και μια επιλλεκτική ομάδα ολιγαρχικών συμφερόντων καθορίζουν τις τύχες του τόπου; Το σλόγκαν της σημερινής περιφερειακής αρχής στις εκλογές του 2010 «αξιοβίωτη ανάπτυξη της Ηπείρου» που παρουσιάστηκε ως το θαύμα του τ α υ τ ο χ ρ ο ν ι σ μ ο ύ της οικονομικής, τεχνικής / τεχνολογικής, πολιτικής και πολιτιστικής ανάπτυξης, σε αρμονία και με σεβασμό στο συγκεκριμένο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον, του οποίου μέρος είναι οι πολίτες, θα ανέτρεπε τις μέχρι σήμερα γνωστές δυνατότητες της οικονομικής επιστήμης με μία νέα διάσταση, αυτής του ταυτοχρονισμού. Ανάσα και ελπίδα ενός άλλου δρόμου!
Απορίας άξιον όμως είναι το ερώτημα: Όταν σε ένα και μόνο Νομό, τον πρώην Νομό Ιωαννίνων, με γνώση των προβλημάτων, την κομματική υποστήριξη και την πλούσια χρηματοδότηση των περασμένων χρόνων δεν μπορεσε να πραγματοποιηθεί αυτή η περιβόητη «αξιοβίωτη ανάπτυξη της Ηπείρου» πώς θα μπορούσε να πετύχει κανείς με έναν μηχανισμό μεγαλύτερο, χωρίς δομικές και οργανωτικές μεταρρυθμίσεις και με τους ίδιους ξεζουμισμένους συνεργάτες, σε μια Καλλικρατική Περιφέρεια με το βάρος και τα προβλήματα των τεσσάρων Νομών;
Μήπως η πραγματική «αγωνία των Ηπειρωτών για την δημιουργία ενός ξέφρενου ρυθμού οικονομικής ανάτασης είναι η τραγική ουτοπία που δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί από ένα μοντέλο πολιτικής με χαρακτηριστικά προηγούμενου αιώνα»; Μήπως ο κ. Σπ. Ριζόπουλος με την θέση του αυτή, σε συνέντευξή του στον «Πρωινό Λόγο», δικαιώνεται υποστηρίζοντας πως αιτία των μέχρι σήμερα αποτυχημένων οικονομικών επεμβάσεων στην Ήπειρο, είναι η εγωκεντρική νοοτροπία, η σκοπιμότητα των κατευθυνόμενων επενδυτικών τοποθετήσεων και το σύστημα που δεν άλλαξε, μετά από τόσα χρόνια μονοκρατορίας; Την απάντηση μας την δίνει και πάλι ένας ξένος από το 2300 π.Χ.
«Η επιτυχία ή η αποτυχία ενός υπευθύνου πολιτικού, δεν βρίσκεται στα λεφτά», λέει ο ρωμαίος Μενένιος Άπιος, γνώστης της ελληνικής νοοτροπίας: «Στο χαρακτήρα, στο ήθος φωλιάζει η αρρώστια»!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΣΩΝΙΤΗΣ