Μια ωραία ατμόσφαιρα...

Ακόμα και στην πιο... κουτή κότα αν απευθύνει κανείς το ερώτημα: «τι χρειάζεται για να πάρει μπρος η μηχανή της οικονομίας; θ’ απαντήσει: «να προσελκύσουμε επενδυτές, ν’ ανοίξουν δουλειές, να μειωθεί η ανεργία να παραχθεί εθνικός πλούτος, να εισρεύσουν λεφτά στα ταμεία, να πληρώνουμε τα χρέη μας και ό,τι απομένει ας πάει για κοινωνικές ελαφρύνσεις». Αυτά όμως τ’ αυτονόητα απαιτούν ως απαραίτητη προϋπόθεση την κατάλληλη ατμόσφαιρα, γνωστή τοις πάσι και ως εκ τούτου παραλείπεται η ανάλυσή της.
Αντ’ αυτού, η χώρα μας γέμισε από δεκάδες γνωστές και άγνωστες θολές οργανώσεις οι οποίες μας φέρνουν στο νου μας το αξέχαστο του Ντίνου Ηλιόπουλου «έχουμε μία ωραία ατμόσφαιρα» όπου αλωνίζουν ασύλληπτοι ή ατιμώρητοι όταν συλλαμβάνονται «τα δικά μας παιδιά...» ήτοι:
Ακτιβιστές, άναρχοι, αντιεξουσιαστές, αναρχοαυτόνομοι, συνωμοσία πυρήνες της φωτιάς, ρουβίκωνας, απέλα, επαναστατικός αγώνας, combat 18 Hellas, ακροδεξιοί, μπαχαλάκηδες, κουκουλοφόροι και γύρευε πόσοι άλλοι.
Αποτέλεσμα; Αστάθεια (πολιτική, οικονομική, κοινωνική), ανασφάλεια (ποιος μπορεί να κοιμηθεί μ’ ανοικτό παράθυρο;), πολιτική ανευθυνότητα, ατιμωρησία. Θα τιμωρηθεί κανείς για την οκτάχρονη φτώχεια που οδήγησε πολλούς ακόμα και στην αυτοκτονία ή στη μαζική μετανάστευση των νέων μας; Το mea culpa αρκεί; Τα κλεμμένα που αν πήγαιναν στην εθνική μας άμυνα σήμερα θα μας φοβόταν και θα μας σεβόταν οι Τούρκοι και δεν θα σηκώναν προκλητικά το κεφάλι FYROM, αλβανοί και κοσοβάροι.
Τι είναι εσχάτη προδοσία αν όχι η ταπείνωση του λαού και ο οικονομικός μαρασμός του άνευ ορατού τέλους και η αποδυνάμωση της αμυντικής του δύναμης; Ο λαός ανησυχεί, οι γονείς χιλιάδων ελληνόπουλων δυσκολεύονται ν’ αγοράσουν ακόμα και το γάλα των παιδιών τους και οι 300 (όχι του Λεωνίδα προφανώς) δεν συγκινούνται για καμία θυσία (κανείς δεν παραδειγματίζεται από τον Καποδίστρια;) και γι’ αυτό μόνο η ντροπή τους ανήκει.
Ποιός αφελής πιστεύει ότι θα δει συγκεκριμένο και συγκροτημένο πρόγραμμα εθνικής οικονομικής ανάπτυξης, όταν επί οκτώ ολόκληρα χρόνια μας λένε μόνο ότι η χώρα το χρειάζεται; Μήπως το πολυπόθητο θα έλθει με την «κανονικότητα της πλάκας;...». Ωραία, λοιπόν, οικογενειακή ατμόσφαιρα. Αισιοδοξείτε...

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗΣ