Διάλογοι του Χίτλερ…

Τούτες τις μέρες η Ιστορία μας καλεί όλους τους Έλληνες να θυμηθούμε τον πόλεμο του ’40 και όλα τα επακόλουθα για τον Ελληνισμό, ηρωικά και τραγικά μαζί. Γιατί πραγματικά η δεκαετία του ’40 υπήρξε για την Ελλάδα η πιο τραγική και αιματηρή στην ιστορία της χώρας μας.
Η βαρβαρότητα των Γερμανών κυρίως, αλλά και των Ιταλών και Βουλγάρων σε βάρος των Ελλήνων έχει χαραχθεί τόσο στις μνήμες των ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα όσο και στη μνήμη των μετέπειτα γενεών. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε ως τα σήμερα να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε λογικά τις βάρβαρες πτυχές των κατακτητών μας.
Εξόντωσαν οι ναζί ολόκληρους πληθυσμούς, άσκησαν απάνθρωπη βία οι Γερμανοί ως αντίποινα και εκτέλεσαν μαζικά με τον σκληρότερο τρόπο αθώους. Δεν δείλιασαν να δολοφονήσουν παιδιά, γυναίκες, γερόντους.
Και επειδή πολλοί Έλληνες δεν μπορούν να δώσουν απάντηση στο «γιατί τόση βαρβαρότητα και τόση απάνθρωπη εκδικητικότητα από τους Γερμανούς», θέτω υπόψη των αναγνωστών κείμενα αυθεντικά με λόγους του Χίτλερ. Πιο συγκεκριμένα, μελετώντας τον πόλεμο και την Αντίσταση του ’40 επιλέγω διαλόγους που έκανε ο ίδιος ο Χίτλερ με τους στρατηγούς του στη διάρκεια του πολέμου. Ως πηγή χρησιμοποιώ το βιβλίο «Η Ελληνική Αντίστασις 1941-44» του Πολυχρόνη Ενεπεκίδη, εκδ. «ΕΣΤΙΑ», 1964. Ο ιστορικός υπήρξε για πολλά χρόνια καθηγητής στο Παν/μιο της Βιέννης και έχει ερευνήσει τα γερμανικά αρχεία κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Σημειώνει, λοιπόν, ο καθηγητής: «Οι Γερμανοί δεν ήσαν προετοιμασμένοι διά να αντιμετωπίσουν την αντίστασιν των λαών εις τα εδάφη που είχαν κατακτήσει. Δι’ αυτό και εζαλίζετο ο Χίτλερ κυριολεκτικά όταν έφθαναν εις το στρατηγείον τα μηνύματα της συμφοράς από τα κατεχόμενα εδάφη».
Στη συνέχεια παραθέτει από τα γερμανικά αρχεία στενογραφημένο πρωτόκολλο με ημερομηνία 1 Δεκεμβρίου 1942 τον παρακάτω διάλογο του Χίτλερ με στρατιωτικούς του ηγέτες:
- Κάιτελ (αρχηγός του γερμανικού επιτελείου): «Θα έπρεπε να υπενθυμίσω και πάλιν το ζήτημα της καταπολεμήσεως των συμμοριών. Χθες μας ήλθε φευγαλέα μια σχετική διαταγή».
- Φύρερ: «Θεωρώ ως προς το θέμα αυτό μια εισαγωγή. Εις την καταπολέμησιν των συμμοριών θεμελιώδης αρχή που πρέπει να βάλουμε με το ζόρι στο κεφάλι του καθενός είναι αυτό: Ορθόν πρέπει να θεωρείται ό,τι οδηγεί εις την επιτυχίαν… Ο τελικός σκοπός πρέπει να είναι η εξόντωσις των συμμοριών και η αποκατάστασις της ησυχίας… Τι να κάνει κανείς όταν τα γουρούνια (οι συμμορίται) βάζουν σαν ασπίδα τις γυναίκες και τα παιδιά; …Πρέπει οι δικοί μας να βάλουν φωτιά στο σπίτι; Ναι ή όχι; Αν του βάλουν φωτιά θα καεί μαζί και ο αθώος. Ε, λοιπόν, στην περίπτωση αυτή δεν πρέπει να γεννάται θέμα. Πρέπει να βάλουν φωτιά στο σπίτι».
- Γιοντλ (στρατηγός): «Δεν υπάρχει αντίρρησις περί αυτού. Εφόσον οι στρατιώται μας μάχονται ημπορούν να κάμουν ό,τι θέλουν. Μπορούν να κρεμούν τους συμμορίτας, μπορούν να τους κόβουν στα τέσσερα…».
- Χίτλερ: «Αν νομίζη κανείς ότι διά να εκπληρώση το καθήκον του θα χρειασθή να κάμη χρήσιν των πλέον τραχέων μέσων, το δίκαιον είναι απολύτως μαζί του και ότι κατόπιν θα καλυφθή πάση θυσία».
Διαταγή Χίτλερ στις 16-12-1942: «Δισταγμοί οιασδήποτε φύσεως αποτελούν έγκλημα εις βάρος του γερμανικού λαού και εναντίον του στρατιώτου εις το μέτωπον, όστις είναι το θύμα των συμμοριακών επιθέσεων και δεν είναι δυνατόν να έχη καμμίαν κατανόησιν οιασδήποτε φειδούς απέναντι των συμμοριών και των συνεργατών τους…».
Θεωρώ πως ο κάθε αναγνώστης από αυτά και μόνο τα λόγια του Χίτλερ αντιλαμβάνεται το απάνθρωπο και αρρωστημένο περιεχόμενο του ναζισμού. Ας μην αναζητούμε αιτίες και ερμηνείες στα εγκλήματα των Γερμανών στην Μουσιωτίτσα, στους Λιγκιάδες, στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα και αλλού. Ηθικά μας αρκεί που οι σύγχρονοι Γερμανοί ομολογούν διά του Προέδρου τους «ηθικές ενοχές». Αλλά εμείς ας κρατάμε τη μνήμη και τη συνείδησή μας ξάγρυπνες μπροστά στις σειρήνες της λησμονιάς και άγνοιας.
ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ