Μεταμνημονιακός ο προϋπολογισμός αλλά με αναιμική επιχειρηματικότητα…

• Τόσα χρόνια μετά από την αρχή της κρίσης, και με την κατάθεση του πρώτου «μεταμνημονιακού» προϋπολογισμού στη Βουλή, είναι λυπηρό ότι, παρά τις πολλές θυσίες των πολιτών, η οικονομία παραμένει αδύναμη και ευάλωτη. Παρά τα μερικά θετικά σημάδια, όπως η μείωση της ανεργίας, οι επενδύσεις απουσιάζουν, η επιχειρηματικότητα είναι αναιμική.
Το ιδιωτικό χρέος αυξάνεται. Νέοι συνεχίζουν να φεύγουν. Οι τράπεζες αδυνατούν να συμβάλουν στην ανάκαμψη. Τώρα, η προεκλογική περίοδος και η αμφισβήτηση που προκύπτει από δικαστικές υποθέσεις που αφορούν την κατάργηση περικοπών στο ασφαλιστικό σύστημα προσθέτουν την αβεβαιότητα.
Ο προϋπολογισμός του 2019 παρουσιάζει μια θετική εικόνα. Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση, στόχος του είναι η ενίσχυση της οικονομικής δραστηριότητας και της κοινωνικής συνοχής. Το δημοσιονομικό πλεόνασμα της γενικής κυβέρνησης, λέει πως συνέβαλε καθοριστικά στην αποκατάσταση της διεθνούς αξιοπιστίας προς τη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών της χώρας, την άρση της οικονομικής αβεβαιότητας και την εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης στην οικονομία, την αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας και τη σημαντική αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού του ελληνικού δημοσίου.
Η πρώτη έκθεση της ενισχυμένης εποπτείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όμως, παρατηρεί άλλα. Αναφέρεται στην «αβέβαιη» δημοσιονομική πορεία της Ελλάδας, στην καθυστέρηση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, στις υποθέσεις για τα αναδρομικά μισθωτών και συνταξιούχων που εκκρεμούν στα δικαστήρια, στην αδυναμία της χώρας να βγει στις αγορές και στα υψηλά επιτόκια των ελληνικών ομολόγων που δυσκολεύουν την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα.
Ο προϋπολογισμός δεν φαίνεται να καταπιάνεται με τα δομικά προβλήματα της χώρας και της κοινωνίας. Οι δημοσιονομικές παρεμβάσεις 910 εκατ. ευρώ θα τονώσουν κάπως την κατανάλωση, αλλά εάν συνδυάζονται με περαιτέρω περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, δεν θα ενισχύσουν ουσιαστικά ούτε την οικονομική δραστηριότητα ούτε την κοινωνική συνοχή. Ούτε φυσικά οι παροχές, ούτε οι προσλήψεις και οι αυξήσεις στο Δημόσιο ενισχύουν την επιχειρηματικότητα.
Όταν οι υψηλοί φόροι γίνονται παροχές, όταν οι μισθοί παραμένουν χαμηλοί και οι ασφαλιστικές εισφορές υπερβολικές, η οικονομία παραμένει εγκλωβισμένη και αδύναμη και οι παροχές βραχύβιες. Χωρίς επιχειρηματικότητα, δεν μπορούμε να μιλάμε για κοινωνική συνοχή.
Κατά συνέπεια, στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, όλα τα κόμματα που προτάσσουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και την επιστροφή στην κανονικότητα και διεκδικούν την ψήφο του λαού να μην επαναλάβουν λάθη του παρελθόντος. Έτσι κι αλλιώς, δεν μπορούν και δεν πρέπει να τηρούν τη λογική των ίσων αποστάσεων. Γι’ αυτό και στις εκλογές χρειάζεται να απαντήσουν οι ψηφοφόροι με καθαρό μυαλό. Μετά από τρία μνημόνια από τρεις διαφορετικές κυβερνήσεις και με τη χώρα χρεοκοπημένη η έννοια της προόδου οφείλει να έχει πλέον πολύ διαφορετικό περιεχόμενο.