ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ-ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

...ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Μέχρι το 1981 η Δεξιά ήταν κυρίαρχη στο ... κυβερνητικό παιχνίδι, με κάποιες μικρές ίσως εναλλαγές με την πιο φιλελεύθερη αλλά και πάλι Δεξιά πολιτική απόχρωση, όμως η αριστερά μπήκε για τα καλά στο παιχνίδι το κυβερνητικό επειδή ο Ανδρέας Παπανδρέου, επιδιώκοντας να κυβερνά, έσπασε τα ταμπού και τους είπε: περάστε!
Τότε ξεπήδησε και το... μυριόστομο σύνθημα: ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά! Έτσι, διαγράφτηκε η όλη πορεία της ανοικοδόμησης και της ανόρθωσης της Πατρίδας μας από τις καταστροφές του Β΄ παγκοσμίου πολέμου και ιδιαίτερα αυτών του «συμμοριτοπολέμου», κατά τον τ. Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Σαρτζετάκη, εμφύλιου κατά τους αριστερούς που προσπαθούν να αποποιηθούν την ρετσινιά του «συμμορίτη». Ο Ανδρέας Παπανδρέου τους βοήθησε και σ' αυτό κάνοντας τον αρχηγό τους Βουλευτή Επικρατείας, χωρίς ψήφο, και χορηγώντας τους οικονομικά ανταλλάγματα, που δεν είχαν ονειρευτεί. Μην ξεχνάμε την χρεοκοπία του πλουσιώτερου ταμείου ασφάλισης του Ν.Α.Τ., που έρριξε τους σκληρά αγωνισθέντες ναυτικούς μας στα... τάρταρα. Σ' αυτή την περίοδο ξεκίνησαν τα μεγάλα φαγοπότια με αποτέλεσμα αυτοί που δεν ξεχνούσαν τι σημαίνει δεξιά, να ιδούν δύο από τα πιο προβεβλημένα γκεσέμια τους στον Κορυδαλλό, και άλλους να την έχουν γλιτώσει ξόφαλτσα με... αναστολές κ.τ.λ. Παρά λίγο, παρά μια ψήφο, την γλίτωσε κι' ο ίδιος ο Ανδρέας, χρεώνοντας τα μυθώδη έξοδα του διαζυγίου του με την κα Μαργαρίτα και το παλάτι της Μιμής στον Ελληνικό λαό. Δεν θα αναφερθώ καθόλου στις δύο εφταετίες του Κων/νου Καραμανλή και σε αυτήν του Κώστα Καραμανλή, επειδή διερευνήθηκαν διεξοδικά για τα ωφέλη και τις «ζημιές». Δεν είχε κυβερνήσει όμως η αριστερά... «αυτούσια» και αυτό της έδινε το περίφημο... «ηθικό πλεονέκτημα»! Την έλλειψη αυτή αναπλήρωσε ένα συνονθύλευμα, που δημιουργήθηκε, ύστερα από ένα... «δαχτυλίδι», που δόθηκε από έναν γνήσιο αριστερό, τον Αλέκο Αλαβάνο, σε έναν νεαρό, δημιούργημα της Κ.Ν.Ε. και των καταλήψεων των σχολείων, πράγμα, που του δημιούργησαν ένα εκπαιδευτικό και μορφωτικό βιογραφικό, το οποίο επίσης δεν πρόκειται να σχολιάσω, όπως δεν πρόκειται να σχολιάσω ούτε αυτό της συζύγου του. Είναι ήδη γνωστά. Αυτός λοιπόν με πολύ μεγάλο θράσος και εκμεταλλευόμενος την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, σε μια εποχή, που ο ελληνικός λαός τα είχε χαμένα από την επιβολή των μνημονίων από τον αμήχανο και «άβγαλτο», αλλά φιλόδοξο Γιώργο Παπανδρέου, κέρδισε τις εκλογές, υποσχόμενος ότι την επόμενη της νίκης του όλα αυτά θα εκλείψουν και η Ελλάδα θα... ευτυχήσει! Δεν πήρε αυτοδυναμία αλλά δεν δίστασε να συγκυβερνήσει με τον «μπούλη» του, όπως πίστευε για τον απλά φιλοεξουσιαστή και «φιλόστολο» προερχόμενο από τα δεξιά της δεξιάς, αυθόρμητα ορμήσαντα προς την εξουσία συνέταιρό του! Τα τριάμισυ χρόνια αυτής της θλιβερής για την Ελλάδα συγκυβέρνησης είναι πλέον γνωστό τι δυστυχία πρόσφεραν στον Ελληνικό λαό και κυρίως τι υποχωρήσεις ακόμα και σε μεγάλα Εθνικά θέματα πρόσφεραν στους Ευρωπαίους «συμμάχους» μας και στους υπερατλαντικούς Αμερικάνους, για τους οποίους και μόνο το ακουσμά τους, έκανε παλιότερα τους αριστερούς να βγάζουν «καντήλες»! Στον λαό, πείνα, δάκρυα, οικονομική κατάρρευση, εκπατρισμό, για καλύτερη διαβίωση, ενώ οι ίδιοι κλέβαν ασύστολα από αυτόν. Στους δε ξένους ξεκάθαρη Εθνική μειοδοσία. Τώρα πλέον: ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει αριστερά!

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ;
Είχα διαβάσει, με προτροπή του αείμνηστου κεντρώου Δημοκράτη Δικηγόρου Σπύρου Στεφόπουλου, ένα βιβλίο του... «Μεγάλου» Αλβανού συγγραφέα Ισμαήλ Κανταρέ με τον τίτλο «Πέτρινη Πόλη», που υπονοούσε το Αργυρόκαστρο, όπου ήταν γεννημένος, μαζί με τον άλλο «Μεγάλο» ηγέτη τον Ενβέρ Χότζα. Μου είχε σηκωθεί η τρίχα από το ότι το κείμενο αυτό απέπνεε τόσο ανθελληνικό μίσος, τόσο σωβινισμό και τόσο ρατσισμό εναντίον των Ελλήνων. Έγραφε δε αυτός ο «κύριος», χειροπιαστά ιστορικά ψεύδη αναφερόμενα στην 28η Οκτωβρίου 1940, αντιστρέφοντας πλήρως τον επιτιθέντα θρασύτατα, αποτελούμενο από το Ιταλο-Αλβανικό αμάλγαμα και τον τρωϊκά αμυνόμενο υπέρ βωμών και εστιών Έλληνα, που έχυσε ποτάμια αίματος σ' εκείνη ακριβώς την περιοχή εναντίον του Φασισμού!
Άξαφνα μόλις κατέρρευσε το τρομερό δικτατορικό καθεστώς του Χότζα, ως απόρροια της πτώσεως του υπαρκτού σοσιαλισμού, και το οποίο τόσο απάνθρωπα είχε συμπεριφερθεί στους Έλληνες της μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, οι Έλληνες της Ελλάδας αγκάλιασαν όλον τον πεινασμένο και υποφέροντα Αλβανικό λαό ανεξαρτήτως Εθνικότητας και πρόσφεραν τα πάντα από το υστέρημά τους. Εκείνη την εποχή κάποιοι εκ των «προοδευτικών» καθηγητών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων... σκέφτηκαν να... απονείμουν γιατί τάχα; - στον Ισμαήλ Κανταρέ τον τίτλο του «επίτιμου διδάκτορα»! Ευτυχώς ύστερα από οργανωμένη αντίδραση για τον δεδηλωμένο αυτόν ανθέληνα αυτή η απονομή τότε αποφεύχθηκε. Δεν θέλω να αναφερθώ στα κατά συρροή εγκλήματα των Αλβανών στην Ελλάδα, για να μη θεωρηθώ «ρατσιστής»! Δεν μπορώ όμως να παραλείψω την αποτρόπαια δολοφονία της φοιτήτριας της Ρόδου και του δεκατετράχρονου «υπαρχηγού», κατά τις εφημερίδες, του κυκλώματος εμπορίας ναρκωτικών της περιοχής της Κορίνθου. Είναι τα δύο πιο πρόσφατα. Είναι άραγε αυτό ρατσισμός;
Γι - Πας