Ο… αγώνας της καρέκλας κοστίζει πολύ ακριβά!

Όπως στην απλή αριθμητική για να προσθέσουμε τα ετερώνυμα κλάσματα τα μετατρέπουμε σε ομώνυμα, δηλαδή με κοινό παρονομαστή, έτσι και στην πολιτική τα ετερόκλητα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για να «έσσονται εις σάρκαν μίαν», ελκόμενα, ως ετερώνυμα, κατά τους νόμους της Φυσικής, προστέθηκαν σε ενιαίο σύνολο, με κοινό παρονομαστή την «καρέκλα».
Επειδή αυτό είναι τοις πάσιν γνωστό και άρα παρέλκει οιασδήποτε αποδεικτικής ανάλυσης, ας επιχειρηθεί μία προσεγγιστική ανάλυση του κόστους αυτής της πολυσυζητηθείσας «καρέκλας της εξουσίας», τόσο από οικονομικο-πολιτικής, όσο και από πλευράς κοινωνικής συνοχής.
Την κρίσιμη αυτή περίοδο που η χώρα μας έχει όσον υπέρ ποτέ άλλοτε ανάγκη, λόγω σοβαρών οικονομικών θεμάτων, αλλά και θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, εθνικής ομοψυχίας, συναίνεσης, συμπαράταξης, σύμπραξης και παραγωγικής συνεργασίας η ετερόκλητη, αλλά συγκαρεκλοελκόμενη συγκυβέρνηση ενσπείρει το διχασμό, διαιρώντας τους Έλληνες σε μνημονιακούς – αντιμνημονιακούς λαοκράτες και ελιτοκράτες • πιστούς χριστιανούς και άθεους • πατριώτες και χρυσαυγίτες, ακροδεξιούς, φασίστες • προοδευτικούς (ποιοί;) και νεοφιλελεύθερους – φιλελεύθερους (Ν.Δ., ΚΙΝΑΛ κ.ά.) προοδευτικούς (ποιοι;) και συντηρητικούς (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ κ.ά.), λεβέντες (ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) και υποτελείς οι άλλοι και τέλος, σαν να μην έφθαναν όλα αυτά σε Πρεσπικούς και αντι-Πρεσπικούς.
Αυτό το τελευταίο που, εν τη εξελίξει του πήρε τεράστιες εσωτερικές – απρόσμενες διαστάσεις, αλλά εξ ίσου τεράστιες, προβλεπόμενες όμως από επαΐοντες διεθνολόγους και έμπειρους διπλωμάτες, με εξαιρετικά επικίνδυνες γεωπολιτικοστρατηγικές παρενέργειες, θα είχε αποφευχθεί εν τη γενέσει του, αν ο «αυτοπροσδιοριζόμενος» διά λόγων, αλλ’ ουχί δι’ έργων, ως «υπερμακεδονομάχος» κ. Καμμένος έκοβε από την αρχή το «βήχα» στον κ. Τσίπρα να μην ανακινήσει καν το Σκοπιανό, παρά τις όποιες πιέσεις Αμερικανών και Γερμανών, ΝΑΤΟ και Ε.Ε.
Αν, ερήμην του, οι κ.κ. Κοτζιάς και Τσίπρας είχαν ήδη προέλθει σε συνεννοήσεις, του δόθηκε η ευκαιρία να υπερψηφίσει την πρόταση της Ν.Δ. τον Ιούνιο του 2018. Δεν το έπραξε, κρυβόμενος πίσω από το πρόσχημα ότι «δεν θα ρίξει την Κυβέρνηση όπως επιθυμεί η Ν.Δ.» αλλά όταν και αν έλθει η συμφωνία προς κύρωση στην ελληνική Βουλή δεν θα την ψηφίσει ή θα παραιτηθεί από τη θέση του Υπουργού Άμυνας, ενώ θ’ αποσυρθούν και οι Υπουργοί των ΑΝΕΛ (ω, τι θαύμα! Σχεδόν όλοι πλην του κ. Παπαχριστούλου και Σγουρίδη ήταν άξιοι… να καθέξουν υπουργική καρέκλα) ή ακόμα ότι θα παραιτηθεί αν η συμφωνία κυρωθεί από τη Βουλή των Σκοπίων.
Ερωτηθείς ο κ. Τσίπρας σχετικά με τα ήξεις αφήξεις του κ. Καμμένου απάντησε: «μην ανησυχείτε, πού να πάει ο Πάνος;», που σε συνδυασμό με προγενέστερη δήλωσή του ότι την κρίσιμη ώρα θα σταθμίσει τα δεδομένα οφέλη της συμφωνίας και θα πάρει τη σωστή απόφαση, αβίαστα συμπεραίνεται ότι τον θεωρεί δεδομένο υποστηρικτή της Κυβέρνησης, γιατί αλλιώς χάνει και καρέκλα και Βουλή.
Ας παύσει λοιπόν ο κ. Καμμένος να ταλαιπωρεί την Κοινή Γνώμη με τα καμώματά του γιατί κοστίζουν πολύ ακριβά, αφού, εξαιτίας του αναλίσκονται εκατοντάδες χιλιάδες ανθρωποώρες, αφού κλωνίζουν την πολιτική σταθερότητα, αφού διχάζουν τους Έλληνες, αφού επιδεινώνουν έτι περαιτέρω την αξιοπιστία της χώρας στις διεθνείς αγορές αφού, τέλος, αποδυναμώνουν το ίδιο του το προσωπικό κύρος ως Υπουργού Εθνικής Άμυνας στα όμματα των οποιονδήποτε γειτόνων που εχθρεύονται και παραβιάζουν τα σύνορά μας.
Η άμυνα της χώρας δεν είναι ιδιωτική, διαπροσωπική υπόθεση, όταν η γειτονική Τουρκία τηρεί σταθερά προκλητική στάση και όλοι ανησυχούμε για το ανεπιθύμητο, πλην όμως πιθανόν, μικρό ή μεγάλο πολεμικό επεισόδιο με απρόσμενες εξελίξεις. Η «καρέκλα της Εξουσίας» σ’ αυτή την κρίσιμη περίοδο τον διατηρεί στη θέση του Υπουργού Άμυνας και θα είναι, είτε το θέλουμε είτε όχι, αυτός που θα χειριστεί τυχόν μικρού ή μεγάλου βεληνεκούς πολεμική σύγκρουση. Αυτό σημαίνει ότι για ν’ αξιοποιηθουν στο ακέραιο, οι όποιες δυνάμεις διαθέτει, πρέπει να μην αποψιλώνεται με χαρακτηρισμούς όπως «τρίλειρη κότα» ή άλλα παρόμοια, γιατί στην απερχόμενη κρίση θα πρέπει να λειτουργήσει με νηφαλιότητα, ψυχραιμία και ορθή κρίση με ενωμένους όλους τους Έλληνες και τους νεολαίους μας που θα κληθούν να υπηρετήσουν την πατρίδα, προερχόμενοι από τις οικογένειες όλων των πολιτικών παρατάξεων, ήτοι από το «δημοκρατικό…» ΚΚΕ ως τη «φασιστική…» Χρυσή Αυγή.
Αν, πολύ κακώς, διχαστήκαμε οι μεγάλοι, είναι βαρύτατο εθνικό έγκλημα να διχάσουμε τους νέους μας που αποτελούν το μέλλον της χώρας μας. Το προκλητικά απαράδεκτο διχαστικό ολίσθημα της «αριστεράς…» Κυβέρνησης μετά των λοιπών αυτοπροσδιοριζομένων «προοδευτικών δυνάμεων…» να χαρακτηρίζουν ανερυθρίαστα το 75% του ελληνικού λαού, που αντιτίθεται στη συμφωνία των Πρεσπών ως «ακροδεξιούς» ας μην επαναληφθεί, γιατί βλάπτει σοβαρά τον τόπο. Το υπόλοιπο 25% θα πρέπει να γνωρίζει ότι μέσα στο 75% υπάρχουν επιφανείς διπλωμάτες και επαΐοντες αναλυτές που έχουν αντίθετη άποψη για τη συμφωνία και η δημοκρατία, αν την ερμηνεύουν σωστά, επιβάλλει, αν μη τι άλλο, το σεβασμό της άλλης άποψης, ακόμα και αν γίνει αποδεκτό ότι όλη η «φαιά ουσία» των Ελλήνων ευρίσκεται συγκεντρωμένη μόνο στα δικά τους κρανία.
Προσοχή όμως μην τα πάρει στο κρανίο της και η συντριπτική πλειοψηφία του 75% των Ελλήνων και τότε, γράψε αλίμονο!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗΣ