Έρχονται εκλογές…

Έρχονται εκλογές, χαράς ευαγγέλια, θα βγούνε οι μαυρογιαλούροι και θα θυμηθούνε το αείμνηστο πια «Τσοβόλα δώστα όλα» και όπως λέει κι ο λαός μας «πάρε κι εσύ μπάρμπα». «Πωλείται η Ελλάς όπως είναι επιπλωμένη» που λέει και το άσμα.
Ανοίγουν το Δημόσιο «άσυλο» να προσλάβουν νέους βολεψάκηδες, να πάνε ν’ αράξουν με τη φραπεδιά και να πληρώνονται από τη φορολογία των ελεύθερων επαγγελματιών.
Προσωπικά είχα την λεγόμενη Αριστερά περί «πολλού» που λένε. Τώρα όμως κατάλαβα και εμπέδωσα τι είναι η Αριστερά. Ήρθε αυτό το καλόπαιδο, που τον έχουμε για Πρωθυπουργό –τρομάρα μας- να μας πει μια μεγάλη αλήθεια μέσα στα τόσα και τόσα ψέματα, ποια είναι στ’ αλήθεια η Αριστερά.
Η Αριστερά είναι ωραίο μπλα – μπλα. Να μιλάνε εκ του ασφαλούς, γιατί είναι όλοι τους βολεμένοι, την μία να σέρονται στο άρμα του ζιβάγκο του Ανδρέα, την άλλη στον σημερινό Αριστερό, να κάνουν πορείες για το δίκαιο του εργάτη, του βιοπαλαιστή και από την άλλη να τον ρημάζουν και να τον ξεζουμίζουν στους φόρους και στην ανεργία.
Να ανεβαίνουν στα κάγκελα, να κάνουν καταλήψεις –εξπέρ σ’ αυτά- να είναι φανατικοί υποστηρικτές του «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» και μόλις γίνανε εξουσία όλα αυτά πήγαν στις καλένδες. Πλήρωνε και σκάσε, τάχα αγανακτισμένοι μέχρι το μεδούλι, γιατί «παλιά μου τέχνη, κόσκινο». Είχαν βολευτεί καλά με τον Σοσιαλισμό, τώρα θέλουμε και στον αριστερισμό της Αριστεράς νέο βόλεμα.
Βγήκαν τα παιδάκια των Σχολείων της Χώρας να διαμαρτυρηθούν για το ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας και οι προοδευτικοί Αριστερίζοντες Αριστεριστές ξεσηκώθηκαν: Είναι φασίστες, Χρυσαυγίτες και να στέλνουν τους κουκουλοφόρους τους να τους διαλύσουν, γιατί είναι δικό τους προνόμιο οι καταλήψεις και να ανεβαίνουν στα κάγκελα.
Ο Πρωθυπουργός μετατόπισε όλα τα βάρη και τους φόρους –γιατί ξέρει ότι θα χάσει τις εκλογές πανηγυρικά- στο 2019-2020 οπότε «παλιά μου τέχνη», θ’ ανέβει στα κάγκελα και θα φωνάζει, ότι αυτός που τον διαδέχτηκε, τους φορολογεί ενώ εκείνος τους χάριζε μερίσματα από την υπερφορολόγηση.
Όποιος το έπιασε το έπιασε… Ε, δεν θα ξεγελάσει μερικούς; Τι να πω άλλο, γι’ αυτό μας το κατάντημα, ντρέπομαι για τους πολιτικούς μας, αυτοί ζουν σε άλλη Χώρα και εμείς στην φτωχοποιημένη πατρίδα μας.
Μιλάνε λες και δεν βλέπουν την κατάντια τους. Τι πιο αισχρό να πεις στην πυρόπληκτη, ότι αν σου έδινα 200 ευρώ θα τα σπατάλαγες; Ξεπεσμός.
Τα όσα ζούμε σήμερα στην πατρίδα μας, δεν έχουν μόνο σημαντικές οικονομικές επιπτώσεις –όπως μείωση των εισοδημάτων, των μισθών, των συντάξεων, αύξηση ανεργίας- αλλά ταυτόχρονα δημιουργούν ανησυχία αβεβαιότητα, φόβο, άγχος, απαισιοδοξία και σε πολλούς θλίψη.
Για όλα αυτά ευθύνεται το πολιτικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό με την ευρεία έννοια, δηλαδή όσοι έχουν εξουσία, τα κόμματα, τα συνδικάτα, οικονομικοί φορείς, οι θεσμοί, το κράτος, η τοπική αυτοδιοίκηση, τα Πανεπιστήμια.
Όμως ευθύνες έχει και ο καθένας από εμάς, αφού ως πολίτες εκλέγουμε τις Κυβερνήσεις και τους Βουλευτές, τις διοικήσεις των συνδικάτων, τους δημάρχους και τους δημοτικούς συμβούλους.
Συνεπώς η πολιτική μας ζωή με την ευρεία έννοια, άμεσα ή έμμεσα, προσδιορίζει και την προσωπική και επαγγελματική μας ζωή και συνολικά την ποιότητά της, αφού την περιορίζει και την εμποδίζει ή την διευκολύνει και την ενισχύει.
Είναι αυτονόητο ότι δεν θα μπορούσαμε να ζούμε καλά σε μια κοινωνία χωρίς ευημερία, ειρήνη, πρόοδο, αλληλεγγύη, ανθρωπιά, πολιτισμό, σιγουριά, ασφάλεια, παιδεία. Εκτός κι αν γίνουμε όλοι μας πολιτικοί και με την αναρρίχηση στην εξουσία θα αποκτήσουμε άφθονα υλικά αγαθά.
Οι παλιοί βουλευτές, εκπρόσωποι του Κοινοβουλίου και γενικά όσοι ασχολήθηκαν με τα κοινά, κατέβαιναν στον πολιτικό στίβο φτωχοί, ξοδεύοντας τεράστιες περιουσίες, ενώ αντιθέτως οι σημερινοί «κατεβαίνουν» μεν φτωχοί… «ανεβαίνουν» δε πλούσιοι και εξέρχονται της πολιτικής με πακτωλούς χρημάτων. Ο νοών, νοείτω…
(ΜΕΤΣΟΒΟ)