Το ξυπνητήρι του Πρωθυπουργού…

Ολιγόωρη η επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στην περιοχή μας, αλλά οι σκέψεις και οι παρατηρήσεις του προκάλεσαν ερεθίσματα σημαντικά για το πώς πρέπει να βλέπουμε το μέλλον του τόπου μας. Γιατί τα επιλεγμένα μέρη της επίσκεψής του αποτελούν κύριους πυλώνες στη διαδικασία ανάπτυξης των Ιωαννίνων και γενικότερα της Ηπείρου. Και συμβαίνει αυτό επειδή το καθένα σημειολογικά δείχνει πώς πρέπει να σκεφτόμαστε και να σχεδιάζουμε την προοπτική ανάπτυξης και ευημερίας για όλους και με δίκαιο τρόπο.
Επικεντρώνω την προσοχή μου στην πρωθυπουργική επισήμανση ότι η σύμπραξη του Δημοσίου με τον ιδιωτικό τομέα είχε ως αποτέλεσμα την κατασκευή και λειτουργία του εργοστασίου διαχείρισης των στερεών αποβλήτων στο Ελευθεροχώρι. Και αξίζει να τονιστεί ότι ο Περιφερειάρχης κ. Καχριμάνης συγκρούστηκε με ιδεολογικές αγκυλώσεις που αντιστέκονταν στην ιδέα της συνεργασίας με ιδιώτες. Τελικά η Περιφέρεια Ηπείρου δικαιώθηκε και ο τόπος μας εκμεταλλεύεται τις ευεργετικές συνέπειες από τη λειτουργία του εργοστασίου.
Αντίθετα, άλλες περιφέρειες, εχθρικά διακείμενες στη συνεργασία αυτού του είδους, δεν μπόρεσαν να αξιοποιήσουν ευρωπαϊκούς πόρους και τώρα πνίγονται κυριολεκτικά από τα σκουπίδια και από την κοινωνική αγανάκτηση. Προς επιβεβαίωση ας δούμε τι συμβαίνει στη γειτονική μας Κέρκυρα και στην Αττική. Η αντίδραση στην σύμπραξη έχει ως βάση την αριστερίστικη θέση που λέει ότι ο ιδιώτης βλάπτει το κοινωνικό συμφέρον και νοιάζεται μονάχα για το ατομικό κέρδος. Γι’ αυτό και σ’ αυτές τις Περιφέρειες πρωτοστατούσαν Περιφερειάρχες του ΣΥΡΙΖΑ. Τούτο σε άλλες εποχές είχε μια βάση αλήθειας και γι’ αυτό κόμμα με αριστερό πρόσημο το είχαν για ευαγγέλιο και για δόγμα.
Έτσι εξηγείται το ότι ως τα σήμερα αυτή η ιδεολογία έχει μεταμορφωθεί σε ιδεοληψία για κάποιους, οι οποίοι δαιμονοποιούν την ιδιωτική πρωτοβουλία και κάθε δράση του ιδιώτη σε χώρο δημόσιο. Ουσιαστικά πρόκειται για ιδεολόγημα απαρχαιωμένο που προκαλεί συγκρούσεις και δυσκολεύει τη διαμόρφωση συνθηκών ευνοϊκών για την αντιμετώπιση των αναπτυξιακών αναγκών με κοινωνική συναίνεση.
Στην εποχή μας κάθε κράτος αδυνατεί να αναλαμβάνει όλες τις δράσεις ώστε οι πολίτες να έχουν τη λύση σε όλα και να περιμένουν τα πάντα από το Δημόσιο. Αυτή η συγκεντρωτική αντίληψη και η Θεολογία του κράτους μας επαναφέρουν στη βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΔ’ που έλεγε ότι «εγώ είμαι ο βασιλιάς ήλιος». Η εξέλιξη της τεχνολογίας, οι μεγάλες κοινωνικές μεταβολές και η επιστημονική γνώση δεν μπορούν να είναι μόνο στη διάθεση του κράτους. Άλλωστε έχουμε εισέλθει προ καιρού στη μεταβιομηχανική κοινωνία, όπου είναι αδύνατον ένα κράτος ως Δημόσιο να επιβάλλει καθολικά κανόνες και στόχους στο οικονομικό γίγνεσθαι.
Αυτή την πραγματικότητα αντιλαμβάνεται και η νέα Δημοτική Αρχή του Δήμου Ιωαννιτών και επιχειρεί να χρησιμοποιήσει στον τομέα καθαριότητας και την ιδιωτική πρωτοβουλία. Αλλά και εδώ έχουμε την παγιωμένη νοοτροπία αντίδρασης από συνδικαλιστές και κάποιες δημοτικές παρατάξεις.
Προσωπικά υποστηρίζω ότι σήμερα δεν μπορούμε εμείς μόνο να χρησιμοποιούμε εργαλεία παλιότερης εποχής για την κατανόηση της οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Υπάρχει πλούσια εμπειρία από την πρακτική των ευρωπαϊκών κρατών που βοηθάει στη διαμόρφωση των αναγκαίων πολιτικών επιλογών. Ύστερα οι πολιτικοί μας και γενικά οι αιρετοί άρχοντες ας μην ξεχνάνε τη γνώμη του Βέμπερ, μεγάλου Γερμανού κοινωνιολόγου, που λέει ότι «η πολιτική γεννιέται στο μυαλό».
Άρα με αφορμή τις επισημάνσεις του κ. Μητσοτάκη και τις πρωτοβουλίες του κ. Ελισάφ θα είναι χρήσιμο τόσο οι κοινωνικοί φορείς όσο και οι πολίτες να εναρμονίσουν ιδεολογίες και πρακτικές στα διεθνώς συμβαίνοντα. Διαφορετικά θα συνεχίσουμε να κινούμαστε με το... κάρο την ώρα που ο άλλος κόσμος ταξιδεύει με δορυφόρο.
Το ζητούμενο βέβαια είναι το πώς οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τιμέα θα εξασφαλίσουν τα ίδια δικαιώματα μ’ αυτούς που εργάζονται στο Δημόσιο, γιατί τότε μόνο θα μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη για όλους και για σεβασμό στο Δημοκρατικό μας πολίτευμα.
ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ