Ο ευεργετισμός επιχειρηματιών…

Νιώθουμε περήφανοι στα Γιάννενα, γιατί από τον τόπο μας ξεκίνησαν και αναδείχτηκαν οι μεγαλύτεροι Ευεργέτες της πατρίδας. Τα έργα τους προκαλούν τον σεβασμό και την αναγνώριση όλων. Ενώ η καταγωγή τους τιμάει και την πόλη μας, αλλά και την Ήπειρο, ανεξάρτητα αν η κληρονομιά τους διατίθεται σύμφωνα με τη βούλησή τους ή όχι.
Πέραν της οικονομικής σημασίας που έχει η ευεργεσία τους για ολόκληρη την ελληνική κοινωνία φαίνεται ότι λειτουργεί ως τα σήμερα και ως παιδαγωγική δύναμη, αφού το πνεύμα τους έχει ριζώσει εδώ στα Γιάννενα και συνεχίζει να εκδηλώνεται έμπρακτα από πολλούς συμπατριώτες και σε πολλές δράσεις.
Αναφέρομαι στην προσφορά πολλών τοπικών επιχειρηματιών σε έργα, σε εκδηλώσεις και γενικότερα σε δράσεις κοινωνικών φορέων στην πόλη και στα χωριά μας. Είναι πράγματι άξιον προσοχής και αναγνώρισης το γεγονός ότι πολλοί συντοπίτες επιχειρηματίες παρά τις αντικειμενικές οικονομικές δυσκολίες ανταποκρίνονται σε αιτήματα φορέων για οικονομική συνδρομή.
Έτσι βλέπουμε Σύλλογοι Πολιτιστικοί και Αθλητικοί, κοινωνικές οργανώσεις και Εκκλησιαστικές Επιτροπές να καταφεύγουν σε επιχειρηματίες και να ζητάνε τη βοήθειά τους για την πραγματοποίηση μιας δράσης με κοινωνικό ενδιαφέρον. Τούτο μπορεί ο καθένας από εμάς να το διαπιστώσει στον περίγυρό του. Και έχει ξεχωριστή σημασία, αφού πολλοί εξ αυτών βοηθούν πρόθυμα και απαιτούν η προσφορά τους να μη δημοσιοποιείται. Δε ζητάνε ούτε έπαινο ούτε δημόσια αναγνώριση!
Πρόκειται πραγματικά για μια πρακτική βαθύτατα ανθρωπιστική που πηγάζει από την ψυχή και από τη συνείδηση ανθρώπων ολοκληρωμένων, με συναίσθηση της κοινωνικής τους ευθύνης και με ευγενικά χαρίσματα. Γιατί επιτελούν έργο ανθρώπινο για συλλογικούς σκοπούς και κοινωνικές ανάγκες. Και έχει η προσφορά τους μεγαλύτερη αξία, όταν πολλές φορές προέρχεται από το υστέρημά τους.
Αλλά κι αν ακόμα η βοήθεια κάποιου επιχειρηματία προέρχεται από κερδοφόρα δραστηριότητα, δεν χάνει καθόλου το κοινωνικό της πρόσημο. Γιατί πόσοι από εμάς τους πολλούς βάζουμε το χέρι στη «τσέπη» για στήριξη φορέων και χωρίς ιδιοτέλεια ή κάποια σκοπιμότητα;
Παλιότερα κάποιοι επιχειρηματίες είχαν ως κίνητρο φορολογικές ελαφρύνσεις. Αυτό σήμερα δεν υπάρχει και επομένως οφείλουμε να αξιολογούμε τη χειρονομία τους μόνο ως πράξη με περιεχόμενο ηθικής ανωτερότητας και κοινωνικής ευθύνης. Θέλουν αυτοί οι άνθρωποι να είναι χρήσιμοι στον τόπο τους με έργα και συμβάλλουν κατά δύναμη στις κοινωνικές ανάγκες.
Αυτή η πρακτική κοσμεί επαγγελματικές δράσεις και δηλώνει ότι το κέρδος μπορεί να έχει και την κοινωνική του διάσταση. Δηλαδή για όλα τα πράγματα ο άνθρωπος έχει τον πρώτο λόγο. Αυτοί οι επιχειρηματίες δείχνουν ότι με την εργασία τους μπορούν να περιορίζουν την ιδιότητα «του ιδιώτη» και να εμπλουτίζουν την ταυτότητά τους με αίσθηση κοινωνικού καθήκοντος. Οι ίδιοι με την συμπεριφορά τους ενισχύουν τα κίνητρα σε φορείς να ενεργοποιούνται περισσότερο, να προγραμματίζουν δράσεις και γενικά να αναλαμβάνουν ρόλους με κοινωνική αποστολή.
Αυτή η πραγματικότητα στην περιοχή μας συντελεί ώστε παντού, στην πόλη και στα χωριά μας, φορείς μαζικοί να κινούνται δραστήρια και να παράγουν έργο κοινωνικό με αναγνώριση από τους συμπολίτες. Και να μην ξεχνάμε ότι η συμβολή των ιδιωτών σε κοινωνικές ανάγκες είναι χρήσιμη, αφού το κράτος μας λόγω της κρίσης, αλλά και την όλης λειτουργίας αδυνατεί να ανταποκριθεί σε όλες τις απαιτήσεις των συλλογικών φορέων.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι οι Εθνικοί μας – Ηπειρώτες Ευεργέτες έχουν αφήσει μαζί με τις περιουσίες τους και το πνεύμα τους ως κληρονομιά και ως χρέος στους επιγενόμενους για να συνεχίσουν ανάλογα με την οικονομική τους κατάσταση τον κοινωνικό τους ρόλο και να προάγουν θεσμούς, αξίες και αρχές.
Γι’ αυτό και οι πολιτικές θεωρίες για σύγκρουση συμφερόντων στη λογική «της ταξικής πάλης» μάλλον πρέπει να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα της ελληνικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας.

ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ