Ερντογάν ο ανασφαλής και απρόβλητος...

l Η λαϊκή σοφία λέει «θεριό πληγωμένο χωρίς διέξοδο διαφυγής γίνεται πολύ επικίνδυνο». Έτσι και ο Ερντογάν, πληγωμένος από το κίνημα των γκιουλενιστών, πληγωμένος από την ήττα του για το δημαρχειακό αξίωμα της Κωνσταντινούπολης, που κατ’ επέκταση σημαίνει ότι πάνω από το 50% του τουρκικού λαού είναι φανερά εναντίον του, παρά τις διώξεις και φυλακίσεις χιλιάδων πολιτών, ενώ σημαντικός πρέπει να είναι και ο αριθμός αυτών που δεν εκδηλώνεται, ανήσυχος από την οικονομική ύφεση που αυξάνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και τέλος ανήσυχος από τις εύλογες αμφιβολίες του εάν και κατά πόσον ελέγχει το στρατό και δη την αεροπορία και αν την κατέστησε αξιόμαχη με την απομάκρυνση εκατονταδων εμπείρων αξιωματικών, γίνεται απρόβλεπτος και εν ταυτώ επικίνδυνος. 
Στον εξωτερικό τομέα, με την άφρονα συμπεριφορά του προς τους δυτικούς συμμάχους του οδήγησε  τη χώρα του σε μια ανευ προηγουμένου πολιτικο – διπλωματική απομόνωση αφού Ε.Ε., ΗΠΑ, Ρωσία, Αίγυπτος, Ισραήλ, το μόνο κράτος της περιοχής που φοβάται περισσότερο τόσο από στρατιωτικής πλευράς όσο και από την επιρροή του Εβραϊκού λόμπυ στις ΗΠΑ, καταδικάζουν έστω και λεκτικά μέχρις ώρας τα «νταηλίκια» του αγνοώντας Διεθνές Δίκαιο Δίκαιο της θάλασσας, Διεθνείς Συμβάσεις και Διεθνείς Συμφωνίες. 
Πάντως, προς το παρόν, εκμεταλλευόμενος το ρόλο του στο ΝΑΤΟ, που παρά την προμήθεια των S-400 από τη Ρωσσία, ο άλλος επικίνδυνος κ. Τράμπ μιά τον χαρακτηρίζει ανόητο και την άλλη τον αγκαλιάζει... και η Γερμανία, λόγω μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και του μεταναστευτικού αντιστέκονται στην επιβολή κυρώσεων, ο Ερντογάν, προβάλλοντας και τον γεωστρατηγικό ρόλο της χώρας του στο χώρο της Μέσης Ανατολής τους παίζει σκληρό «Πόκερ». 
Απο την άλλη μεριά ο Πούτιν, η μεγαλύτερη αλεπού της εποχής μας, διεισδύει, δια της Τουρκίας σε δυτικά χωράφια, με το αζημίωτο βέβαια, ενσπέιροντας ζιζάνια που δημιουργούν προστριβές και ρωγμές στη Δυτική Συμμαχία επιβεβαιώνοντας έτσι την κοινή εκτίμηση ότι είναι ο πλέον κερδισμένος στην περιοχή βάζοντας στο «χέρι» την Τουρκία είτε πουλώντας της στρατιωτικό υλικό είτε παρέχοντας συνεργασία και τεχνογνωσία σε παραγωγικούς τομείς όπως π.χ. στην κατασκευή μονάδος πυρηνικής ενέργειας. 
Το ερώτημα στο προκείμενο για τη Δυτ. Συμμαχία είναι: Τι σόϊ έμπιστος σύμμαχος μπορεί να είναι η Τουρκία πατώντας σε δύο βάρκες; Αν όμως με τα σημερινά δεδομένα εκλείψει ο αλλοπρόσαλλος Τραμπ και αναγκασθεί να βάλει τα πόδια του σε μια βάρκα τότε αυτή πρέπει να είναι η Ρωσσική αφου το όλο δυτικό κλίμα είναι αρνητικό κυρίως δε μετά τη συμφωνία του με τη Λιβύη, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει ερείσματα στη ΝΑ Μεσόγειο, πράγμα που μέχρις ενός βαθμού φαίνεται να το επιτυγχάνει αγνοώντας τους πάντες και τα πάντα (εδώ και τη Ρωσσία με την οποία συμπράττει στρατιωτικά στη Β. Συρία εκδιώκοντας τους Κούρδους από τη περιοχή αυτή, τους οποίους ωμά πούλησε ο Τραμπ ξεφτιλίζοντας την αξιοπιστία των Η.Π.Α). 
Έτσι, ο Ερντογάν, που είδε στο όνειρό του ότι είναι Σουλτάνος, ευρισκόμενος εν μέσω ενός εσωτερικού αρνητικού κλίματος, που δίνει πολιτικό χώρο στους τέως συνεργάτες του και νυν πολέμιους του κ.κ. Νταβούτογλου και Μπαμπατζάν να συστήσουν πολιτικά κόματα και μιάς πρωτοφανούς σε καθολικότητα διπλωματικής απομόνωσης, οδηγείται σε προκλητικές ενέργειες εις βάρος της εδαφικής κυριαρχίας και της ΑΟΖ της Κύπρου, εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων στο Αιγαίο και στην ΝΑ Μεσόγειο και τέλος εις βάρος του ελληνο-αιγυπτιακο-λιβυκού πελάγους με στόχο τη χειραγώγηση του τουρκικού λαού αφ’ ενός και τη δημιουργία τετελεσμένων αφ’ ετέρου που να μας οδηγήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. 
Γι’ αυτούς τους στόχους είναι ικανός να προκαλέσει μικρής διάρκειας και έκτασης θερμό επεισόδιο με απρόβλεπτες συνέπειες κια για τις δύο πλευρές. Καιρός να οριοθετήσουμε ως έχουμε το δικαίωμα τις ΑΟΖ της χώρας μας με τη σαφή δήλωση ότι όποιος τις παραβιάσει θα υποστεί έμπρακτες συνέπειες και ο έχων νουν νοείτω, αν και η Τουρκία, οφείλουμε να το ομολογήσουμε έμαθε να κερδίζει χωρίς να πολεμά (ιδέ Α και Β παγκόσμιοι πόλεμοι και εισβολή στην Κύπρο και στη Συρία). 
Η αποτρεπτική ισχύς των Ενόπλων μας δυνάμεων πρέπει να ενισχυθεί έτι περεταίρω και να προβληθεί δεόντως, ψύχραιμα και αποτελεσματικά.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΡΑΚΑΤΣΟΥΛΗΣ, Ομότ. Καθηγητής Γεωπονικού Παν/μίου Αθηνών