Μέσα σε τόσα φώτα και γιορτές χάσαμε το νόημα των Χριστουγέννων...

Υπάρχουν εποχές, το ξέρω, που είναι σωτήριο να αντιλαμβάνεσαι το καθετί ως διασκέδαση, πρόκειται όμως για εξαιρέσεις ή για σύντομα διαλείμματα της καθημερινότητας. Ίσως σ’ αυτές τις εποχές εντάσσονται και οι Εορτές των Χριστουγέννων αφού η διασκέδαση, ο χορός, ο στολισμός και κυρίως τα φώτα –πόσα φώτα, Θεέ μου– δημιουργούν την ατμόσφαιρα της μεγάλης γιορτής της Θείας Γέννησης. Μόνο που η θρησκεία είναι κάτι απείρως απλό. Είναι μια ροπή της καρδιάς, μια πίστη χωρίς εξαναγκασμό και μια «προστασία» του Θεού που δικαιωματικά μας ανήκει. Διότι αγαπώτον Θεό σημαίνει αναπαύομαι μέσα στην αγάπη του.
Η γέννηση του Χριστού συντελέστηκε μέσα σ’ ένα ταπεινό στάβλο με τα ζώα να τον ζεσταίνουν με τα χνώτα τους, τη μητέρα Του, την Παναγία μας, να Τον αγκαλιάζει τρυφερά και τους Μάγους, με οδηγό το αστέρι της Βηθλεέμ, να προσέρχονται με τα δώρα τους. Στον δικό μας στολισμό η Φάτνη απουσιάζει, άρα απουσιάζει και ο νεογέννητος πρωταγωνιστής της. Έχουμε, όμως, αστέρια, πολλά αστέρια, τόσα που μπέρδεψαν την παρουσία του ενός, εκείνου που οδηγεί στη Βηθλεέμ. Μέσα στα τόσα φώτα και τις γιορτές χάσαμε το νόημα των Χριστουγέννων. Χάσαμε τη χαρά της Γέννησης και της αναγέννησης εντός μας. Η ευλογία της Γέννησής Του χάθηκε στην αφθονία των απολαύσεων που μας έχουν ετοιμαστεί. Ο Χριστός γεννήθηκε ως δώρο στην ανθρωπότητα και ήρθε για να μας διδάξει την ταπείνωση, την αγάπη, την ισορροπία, την καθησύχαση και εντέλει τον θάνατο με τη Σταύρωσή Του. Μίλησε σε μια γλώσσα ξεχωριστή για να καταπαύσουν οι έγνοιες και να αναδυθεί η δύναμη της πίστης σαν μια γνήσια ευεργεσία στον άνθρωπο.
Σε μια χώρα που οι στατιστικές δείχνουν υπογεννητικότητα και η Κυβέρνηση ετοιμάζει επίδομα για τα νεογέννητα παιδιά, η Γέννηση του Θεανθρώπου και οι συνθήκες της έρχονται σε αντιδιαστολή με τους λόγους που επικαλούνται οι νέες μητέρες. Η γέννηση δεν εξαρτάται από τα κόστη αλλά από την απόφαση της γυναίκας να γίνει μητέρα και να δημιουργήσει οικογένεια. 
Κάθε χρόνο η Γέννηση του Χριστού μας επαναφέρει την Παρουσία Του και μας συνδέει με οποιαδήποτε φυσική ή υπερφυσική αναγέννηση, κάνοντας την Χριστιανική ηθική ζήτημα ατομικής νομοθεσίας. Στην εποχή του έντονου μεταναστευτικού προβλήματος που μας συνδέει με άλλους λαούς και θρησκείες, η επίγνωση και η βίωση του Χριστού είναι εφόδιο για να κατορθώσουμε να αγαπήσουμε τη μεταξύ μας απόσταση και τη διαφορετικότητα, χωρίς να χάσουμε την προσωπική μας ταυτότητα.
Η παγκοσμιοποίηση τυποποιεί τη Γιορτή των Χριστουγέννων και ο μεγάλος νικητής είναι το Χριστουγεννιάτικο Δένδρο. Και είναι όμορφο και είναι απαραίτητο αλλά είναι εξωτερικός στολισμός. Για να υπάρχει παντού θα πρέπει να υπάρχει η αφορμή που είναι η Γιορτή των Χριστουγέννων. Και η επιθυμία για γιορτή πρέπει να μάθει να υπακούει για να είναι χρήσιμη. 
Ήθελα να σας μιλήσω για τους εαυτούς μας, για να μην τους εγκαταλείψουμε στη σύγχυση και στην ατελείωτη πτώση. 
Ήθελα να σας γράψω χίλιες ευχές με την παράκληση η αθωότητα της Γέννησης του Χριστού να είναι από μόνη της η αντίσταση σε όσους θέλουν να φορτώσουν με ενοχές την ανθρώπινη ύπαρξή μας.