Ένα Κράτος που σέβεται τον εαυτό του υπερασπίζεται την εθνική του κυριαρχία...

Δυστυχώς, η Ελλάδα βαδίζει χωρίς προγραμματισμό, βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο, αναφορικά με την εξωτερική πολιτική και τα εθνικά θέματα. Τη στιγμή που οι γείτονές μας ακολουθούν, όποια κυβέρνηση και αν είναι στην εξουσία, την ίδια εξωτερική πολιτική με μακροπρόθεσμους στόχους, τους οποίους δεν συγκαλύπτουν, και οι οποίοι σαφώς στρέφονται εναντίον της εθνικής μας κυριαρχίας, οι Ελληνικές κυβερνήσεις βαδίζουν εντελώς απρογραμμάτιστα, σαν βάρκα χωρίς πανιά που τη θαλασσοδέρνουν τα κύματα και οι άνεμοι.
Μπροστά σε αυτούς τους σοβαρούς εθνικούς κινδύνους είναι ακατανόητο ότι δεν έχει ακόμα συσταθεί Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, στο οποίο να συμμετέχουν οι πρώην πρωθυπουργοί και οι υπουργοί αμύνης και εξωτερικής πολιτικής, οι ανώτατοι στρατιωτικοί ηγέτες, νυν και πρώην, οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων, και εξέχοντες πανεπιστημιακοί εξειδικευμένοι στις ελληνοτουρκικές και διεθνείς σχέσεις, καθώς και εκπρόσωποι του απόδημου ελληνισμού.
Επείγει η χάραξη μιας μακροπρόθεσμης εθνικής πολιτικής, την οποία θα πρέπει να ακολουθούν οι εκάστοτε ασκούντες την εξουσία, με στόχο την προστασία των εθνικών συμφερόντων και την αντιμετώπιση της νέο-οθωμανικής πολιτικής που ακολουθεί η Τουρκία.
Ένα τέτοιο Συμβούλιο θα πρέπει να εξετάσει:
1) τα μέτρα που απαιτούνται για την αντιμετώπιση των απαράδεκτων διεκδικήσεων της Τουρκίας σε βάρος της χώρας μας, 
2) την αμυντική πολιτική και την πολιτική ενισχύσεως της αποτρεπτικής ικανότητας των ενόπλων δυνάμεων,
3) τη χάραξη μεσοπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης εθνικής πολιτικής για την αποτελεσματική προστασία των εθνικών συμφερόντων,
4) τις ουσιαστικές σχέσεις του εθνικού κέντρου σε σχέση με την Κυπριακή Δημοκρατία και την υπεράσπιση της ασφάλειας του Κυπριακού Ελληνισμού, τοσούτο μάλλον καθόσον η Ελλάδα είναι μια από τις εγγυήτριες της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το να κρατά αποστάσεις η Ελληνική κυβέρνηση ή να μην συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση των εσωτερικών και εξωτερικών πτυχών μιας δίκαιης λύσης στο πρόβλημα, αποτελεί στρουθοκαμηλισμό και αδιαφορία για τα εθνικά συμφέροντα. Είναι δυνατόν να ανέχεται τη συστηματική παραβίαση της ΑΟΖ της Κύπρου και να περιορίζεται απλώς στα λόγια;
5) Τη σύναψη ισχυρών αμυντικών συμμαχιών με βάση κοινά οράματα, κοινά συμφέροντα και κοινές, παρούσες και μελλοντικές, επιδιώξεις.
Είναι επείγουσα η σύστασή του. 
Ο ενδοτισμός και η πολιτική του κατευνασμού που ακολούθησαν οι Ελληνικές κυβερνήσεις από την απαράδεκτη εμπλοκή της Τουρκίας από την Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή - Αβέρωφ στο πρόβλημα της αυτοδιαθέσεως του Κυπριακού Ελληνισμού που οδήγησε στις απαράδεκτες συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1969 μέχρι την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση το περιβόητο «Η Κύπρος είναι μακριά» στο διάγγελμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, και εντεύθεν, οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση: 
Δηλαδή, 
1) στην ανενόχλητη παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας τόσο στην ουδέτερη ζώνη όσο και στην ΑΟΖ της, ουσιαστικά δηλαδή στην εγκατάλειψη από την Ελλάδα του Ελληνισμού της Κύπρου στο έλεος της Τουρκίας,
2) στα τετελεσμένα που δημιούργησε η Τουρκία με τη συμφωνία που συνήψε με την ισλαμοφασιστική κυβέρνηση της Λιβύης σχετικά με την ΑΟΖ,
3) στις γκρίζες ζώνες και την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε πληθώρα ελληνικών νησίδων (σε αυτό, ας μην το ξεχνούμε, συνετέλεσε και η απαράδεκτη ενδοτικότητα του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη),
4) στην μη εφαρμογή του δικαιώματος για επέκταση των χωρικών υδάτων στα δώδεκα ναυτικά μίλια και στο casus belli εκ μέρους της Τουρκίας,
5) στις συνεχείς αυξανόμενες πτήσεις Τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών πάνω ακόμα και από κατοικημένα ελληνικά νησιά και τις συνεχείς απειλές της Τουρκίας κατά της χώρας μας.
Κανένα άλλο κράτος στον κόσμο δεν θα ανεχόταν να παραβιάζεται η εθνική του κυριαρχία με αυτόν τον τρόπο. Ένα κράτος που σέβεται τον εαυτόν του θα υπεράσπιζε την εθνική του κυριαρχία με την κατάρριψη κάθε αεροπλάνου που θα παραβίαζε την εθνική κυριαρχία. Το να μην γίνεται αυτό, ισοδυναμεί με περιορισμένη άσκηση κυριαρχίας. Εκεί έχουμε φτάσει με την πολιτική που ασκήθηκε.
Αν κάποιος δεν κόψει τα πόδια του Ερτογκάν τώρα, στο μέλλον θα γίνει ακόμα πιο επικίνδυνος όχι μόνον για την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και για όλες τις χώρες της Μεσογείου. 
Προς το παρόν ισχύει για τις Ελληνικές Κυβερνήσεις, αφ’ ενός, και την Τουρκία, αφ’ ετέρου,  αυτά που λένε οι Κορίνθιοι πρέσβεις αντιπαραβάλλοντας την πολιτική των Σπαρτιατών με αυτή των Αθηναίων (Βάλτε στη θέση των Σπαρτιατών την Ελλάδα και στη θέση των Αθηναίων την Τουρκία):  Υπόλογος δεν είναι μόνον αυτός που υποδουλώνει τους άλλους, αλλά  στ’ αλήθεια πολύ περισσότερο αυτός που έχει την αξίωση ότι είναι ο ελευθερωτής της Ελλάδος και, παρόλο που έχει τη δύναμη, δεν προσπαθεί, επειδή αδιαφορεί, να τον εμποδίσει. Έπρεπε ήδη να εξετάζουμε, με ποιον τρόπο θα αμυνθούμε. Αυτοί ήδη έχουν αποφασίσει να μας επιτεθούν, ενώ εμείς δεν έχουμε ακόμα αντιληφθεί και αποφασίσει τι θα κάνουμε. Ξέρουμε τη μέθοδο που ακολουθούν οι Αθηναίοι. Προχωρούν καταλαμβάνοντας το ένα μετά το άλλο χωρίο, τη μια μετά την άλλη πόλη. Αυτοί ενεργούν εναντίον των συμμάχων μας και εμείς διαβουλευόμαστε, αν αδικούν. Αν καταλάβουν ότι εσείς γνωρίζετε καλά τις προθέσεις τους, αλλά παρόλο που τις γνωρίζετε, δεν δίνετε τη δέουσα σημασία,  επιτίθενται εναντίον μας με ακόμα μεγαλύτερο θράσος. Είστε οι μόνοι από όλες τις άλλες Ελληνικές πόλεις που μένετε αδρανείς. Αντί να αντιμετωπίσετε τις επιθέσεις του εχθρού με τη δύναμή σας, τις αντιμετωπίζετε με την αναβλητικότητά σας. Και οι μόνοι που αντί να καταστρέψετε την εχθρική δύναμη στην αρχή της αύξησής της, επιχειρείτε εναντίον τους, όταν είναι διπλάσια. Αντί να επιτεθείτε εσείς εναντίον τους, προτιμάτε να τους αφήσετε να σας επιτεθούν αυτοί, και τότε να τους αποκρούσετε αμυνόμενοι. Η πολιτική εφησυχασμού και αναβλητικότητας που έχετε δεν είναι η κατάλληλη να αντιμετωπίσετε τους Αθηναίους. Θα πρέπει να ξέρετε, πόσο μεγάλη διαφορά υπάρχει μεταξύ σας. Αυτοί ασκούν μια επιθετική πολιτική, είναι γρήγοροι στο να λαμβάνουν αποφάσεις και να τις πραγματοποιούν. Εσείς αντίθετα σκέφτεστε, πώς θα διατηρήσετε αυτά που έχετε, είστε βραδείς στο να αντιληφθείτε τις καταστάσεις και να πάρετε αποφάσεις και πολύ βραδύτεροι στο να τις εκτελέσετε. Ενώ αυτοί είναι άοκνοι και ενεργητικοί, εσείς συνέχεια αναβάλλετε, αυτοί εκστρατεύουν έξω από τη χώρα τους, εσείς φοβάστε να βγείτε από τη χώρα σας. 
Όταν νικούν τους εχθρούς τους, συνεχίζουν με περισσότερη επιθετικότητα, αν ηττηθούν, δεν χάνουν το κουράγιο τους. Αντί να τους κτυπήσετε στην αρχή της δύναμής τους, με την αναβλητικότητά σας θα τους αντιμετωπίσετε, όταν θα έχουν πολλαπλάσιες από την αρχή δυνάμεις. Εκείνοι, σώμα και ψυχή, σκέφτονται πώς θα αυξήσουν τη δύναμη της πόλης τους και είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν και τη ζωή τους γι’ αυτήν. Και αυτά που θα αποφασίσουν, τα πραγματοποιούν με τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα.
Οι Τούρκοι πράξεις, οι Έλληνες λόγια!
Θα πρέπει να κατανοήσουν οι Έλληνες πολιτικοί ότι στις διεθνείς σχέσεις ισχύει πολύ περισσότερο το τοῦ κρείττονος συμφέρον, το δίκαιο του ισχυροτέρου, και επομένως η επίκληση του Διεθνούς Δικαίου δεν μπορεί να υποκαταστήσει την στρατιωτική αδυναμία ή την ατολμία μιας χώρας. Όπως και πάλι μας λέει ο Θουκυδίδης ένας νόμος ισχύει που είναι σύμφωνος με την ανθρώπινη φύση, σύμφωνα με τον οποίον ο πιο ισχυρός εξουσιάζει τον πιο αδύναμο. Ένας νόμος που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντοτε.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ