Γυναίκα Πρόεδρος!
Το αυτονόητο δεν προκαλεί θαυμασμό ούτε εντύπωση, ενώ το εξαιρετικό είναι αυτό που μας ενθουσιάζει και μας εντυπωσιάζει. Η εκλογή μιας γυναίκας στη θέση Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας θεωρείται αυτονόητη και γι’ αυτό δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση, ενώ η εκλογή μιας εξαιρετικής γυναίκας για τη θέση αυτή είναι εντυπωσιακή. Ο λόγος για τη νεοεκλεγείσα Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Αικατερίνη Σακελλαροπούλου.
Δεν μας αφορά το παρασκήνιο της επιλογής και εκλογής της κ. Σακελλαροπούλου. Ωστόσο, και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της γυναίκας, ενδιαφέρον παρουσιάζει να δούμε την ιστορική πορεία της θέσης της μέσα στην κοινωνία για να εκτιμήσουμε την εκλογή αυτή στη σωστή της διάσταση. Μέσα, πάντως, στα εγχειρίδια της Ιστορίας, στο τέλος κάποιου κεφαλαίου υπήρχε μια σύντομη αναφορά για τη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία, όπως το δελτίο καιρού στο τέλος των ειδήσεων!
Αρχίζοντας από τους κλασικούς χρόνους, τότε που γεννήθηκαν η δημοκρατία και η ελευθερία στην αρχαία Ελλάδα, η γυναίκα δεν θεωρείται πολίτης. Μάλιστα στα κλασικά κείμενα το «ω άνδρες Αθηναίοι» και το «ω άνδρες δικασταί» ήταν τόσο συχνά και ενοχλητικά που προκάλεσαν την απορία μιας αναλφάβητης γυναίκας (της μητέρας μου) ώστε να ερωτήσει τον υπό εκκόλαψη επιστήμονα γιο της γιατί λένε συνέχεια «ω άνδρες» και όχι «ω γυναίκες»!
Από τα χρόνια του Μεσαίωνα και για αιώνες δεν λάμβαναν υπόψη τη μαρτυρία μιας γυναίκας στα δικαστήρια γιατί την θεωρούσαν ασταθή και άρα αναξιόπιστη!
Στις αρχές του 20ου αιώνα, αν δεν απατώμαι, στο Παρθεναγωγείο του Αργυροκάστρου διορίστηκε δασκάλα και προκάλεσε την αντίδραση της κοινωνίας! Σήμερα η Εκπαίδευση γυναικοκρατείται.
Στην Ελλάδα η γυναίκα απέκτησε πολιτικά δικαιώματα το 1952, οπότε άρχισε να εκλέγει και να εκλέγεται! Από τότε όμως μέχρι σήμερα η γυναίκα δεν κατόρθωσε να πετύχει την ισοτιμία της (και όχι την ισότητα, όπως λανθασμένα λέμε) με τον άνδρα, παρόλο που η χώρα κυβερνήθηκε και από τις λεγόμενες προοδευτικές κυβερνήσεις. Απόδειξη: «Και παρότι μπορεί να βελτιώθηκε αυτή τη δεκαετία η συμμετοχή των γυναικών σε θέσεις εξουσίας, η Ελλάδα με 21,7 (48,5 στην Ε.Ε.) κατέχει τη δεύτερη χειρότερη θέση στην Ε.Ε.-28 στην εκπροσώπηση γυναικών στα κέντρα λήψης πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών αποφάσεων. Η χώρα μας ανήκει στην ομάδα των πέντε κρατών-μελών όπου οι γυναίκες εκπροσωπούν λιγότερο από το 10% των μελών των Δ.Σ. των μεγάλων επιχειρήσεων, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος έχει φτάσει το 22%». (efsyn).
Ερχόμαστε, λοιπόν, στη γυναίκα Πρόεδρο. Είναι λανθασμένος ο ισχυρισμός ότι έπρεπε να εκλεγεί γυναίκα Πρόεδρος για να σηματοδοτήσει την πρόοδο του πολιτικού μας συστήματος. Γιατί έτσι όπως παρουσιάζεται είναι σαν να κάναμε τη χάρη στη γυναίκα που της δώσαμε αυτό που δικαιούταν, δηλ. την ισότιμη θέση με τον άνδρα. Δεν σημαίνει πως επειδή κατέκτησε το δικαίωμα που της στερούσε ο άνδρας πρέπει κιόλας να τον ευγνωμονεί σήμερα!
Επιπλέον δεν πρέπει να θεωρείται σαν το απόλυτα καθοριστικό βήμα για την πλήρη ισοτιμία των γυναικών με τους άνδρες η εκλογή της νέας Προέδρου, ότι δηλ. κατέκτησαν τον παν. Ούτε, αν ο μη γένοιτο, πράγμα απίθανο, δεν τα πάει καλά η κ. Πρόεδρος, συλλήβδην οι γυναίκες πρέπει να παύσουν να θεωρούνται ισότιμες με τους άνδρες.
Λανθασμένη είναι και η αντίληψη που καλλιεργείται από πολιτικούς και δημοσιογράφους ότι οι πρωθυπουργοί πρέπει να επιλέγουν περισσότερες γυναίκες στις κυβερνητικές θέσεις. Και είναι λανθασμένη γιατί οι θέσεις πρέπει να διεκδικούν αυτούς-ές που θα τις στελεχώσουν και όχι το αντίστροφο. Αλλά, ενώ ζητούν μεγαλύτερη συμμετοχή των γυναικών, αυτό δεν το βλέπουμε να αποτυπώνεται στις εκλογές, όπου ελάχιστες γυναίκες εκλέγονται. Δεν τις προτιμούν δυστυχώς ούτε οι ίδιες οι γυναίκες!
Υ.Γ.: Αφιερωμένο στη μνήμη της μητέρας μου.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΕΣ
