Προεδρικά σενάρια…

Σε λίγες μέρες λήγει η πεντάχρονη θητεία του Προκόπη Παυλόπουλου στο Προεδρικό Μέγαρο. Γρήγορα πιστεύω θα τον ξεχάσουμε κι αυτόν, όπως ξεχάσαμε και τα κάθε λογής προεδρικά σενάρια που κυριαρχούσαν στο πολιτικό στερέωμα, επί έξι σχεδόν μήνες, πριν από την ανακοίνωση του ονόματος της νέας Προέδρου της Δημοκρατίας. Και τι δεν ειπώθηκε και τι δε γράφτηκε. Εκείνο πάντως που μου έκανε εντύπωση, από όλα αυτά, ήταν οι δακρύβρεχτες δηλώσεις των εκπροσώπων του Σύριζα (του Τσίπρα και του Παπαδημούλη) και της Λαϊκής Δεξιάς (του Νίκ. Κακλαμάνη) ότι θα διαπράξει μέγα εθνικό λάθος ο Μητσοτάκης αν δεν προτείνει την επανεκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου. Αυτός όμως δεν τους άκουσε και έκανε τη δική του επιλογή.
Έτυχε, άμεσα ή έμμεσα, να γνωρίσω τέσσερις από τους επτά Προέδρους της Δημοκρατίας και κατάλαβα καλά ποιος είναι ο ρόλος τους. Για τους τρεις από αυτούς θα πω δυο μόνο λέξεις για τον καθένα και θα επιμείνω κάπως στον απερχόμενο.
Στο Χρήστο Σαρτζετάκη παραθέσαμε δείπνο στο Περίπτερο του Φρόντζου, ως Δήμος Ιωαννιτών, λίγους μήνες μετά την εκλογή του και από τη συζήτηση που έγινε κατά το δείπνο, σχημάτισα την εντύπωση πως ήταν μεν άριστος δικαστικός, όμως με την πολιτική σκέψη και κριτική δεν είχε και τόσο αγαθές σχέσεις.
Στον Κωστή Στεφανόπουλο είχαμε στείλει στο Προεδρικό Μέγαρο λεπτομερές Υπόμνημα για την αντισυνταγματική και παράνομη λειτουργία των Διαχειριστικών Επιτροπών της Μητρόπολης Ιωαννίνων, σε ό,τι αφορά τα Κληροδοτήματα Ιωαννίνων και, επικαλούμενοι το άρθρο 33 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο ορκίστηκε «να φυλάττω το Σύνταγμα και τους νόμους και να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση», τον παρακαλέσαμε να καλέσει τον αρμόδιο υπουργό και να του ζητήσει να εφαρμόσει και στα Γιάννινα το Σύνταγμα και τους νόμους, όπως ήταν άλλωστε και ο όρκος τους. Μας απάντησε ότι δεν ήταν αρμόδιος και μας προέτρεψε να πάμε στα δικαστήρια.
Τον Κάρολο Παπούλια τον γνώρισα από τις πρώτες μέρες που ήλθε στα Γιάννινα για να πολιτευθεί με το ΠΑΣΟΚ, παρακολούθησα όλη την πολιτική του σταδιοδρομία, από την οποία, με βάση τις διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορώ να πω ότι έμεινα ενθουσιασμένος, θα πω όμως, μετά γνώσεως λόγου, ότι οι σχέσεις του με το μητροπολίτη Ιωαννίνων Θεόκλητο Σετάκη υπήρξαν επιζήμιες για τα Κληροδοτήματα της πόλης που -ο τελευταίος- διαχειρίστηκε αντισυνταγματικά και παράνομα, τελείως ανεξέλεγκτα και τα οδήγησε στη χρεοκοπία.
Και ερχόμαστε στον απερχόμενο Προκόπη Παυλόπουλο. Τον γνωρίσαμε ως βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, το 2010 και ως μέλος της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, στην οποία είχαμε προσφύγει για δεύτερη φορά ως Επιτροπή Αγώνα για τα Ηπειρωτικά Κληροδοτήματα και καταγγείλαμε ως αντισυνταγματική και παράνομη την 414/2000 Γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ. με βάση την οποία διατηρούνταν σε ισχύ το Καθεστώς των Κληροδοτημάτων που διαχειριζόταν -και εξακολουθεί να διαχειρίζεται και σήμερα- η Μητρόπολη Ιωαννίνων.
Η Επιτροπή ανέθεσε στον Προκόπη Παυλόπουλο να συντάξει το σχετικό Πόρισμα, με το οποίο ομόφωνα αποδέχτηκε ότι: «Η γνωμοδότηση 414/2000 του Ν.Σ.Κ. είναι λανθασμένη, κινείται προς την αντίθετη (με το Σύνταγμα και με το νόμο) κατεύθυνση και έγινε δεκτή με παράνομη διοικητική πράξη - υπουργική απόφαση». Αυτό, δυστυχώς το Κράτος φτιάξαμε και αυτό αμετανόητο εξακολουθεί μέχρι σήμερα. Κάτι πήγε να γίνει στη συνέχεια με το νόμο 4182/2013, μεσολάβησαν «οι αδιαφανείς παρεμβάσεις» τις οποίες δημόσια κατάγγειλε ο Απ. Κακλαμάνης (και αυτά έγιναν με Πρόεδρο Δημοκρατίας τον Κ. Παπούλια) και με τις οποίες ευτελίστηκε η νομοθετική διαδικασία. Και η εκκρεμότητα παραμένει.
Φτάσαμε έτσι στην Προεδρία Παυλόπουλου. Σε συνάντηση στο Προεδρικό Μέγαρο, το 2015, του υπενθυμίσαμε την υπόθεση που του ήταν πλήρως γνωστή, και είχε πάρει ξεκάθαρη θέση, του καταθέσαμε και σχετικό υπόμνημα. Φεύγοντας δε είχα το θάρρος να του πω πως κάποιοι από τους προκατόχους σας, επιδίωξαν μέσα από το αξίωμα του πρώτου πολίτη της χώρας, να αποκτήσουν κάποια αξία, από τον καθηγητή του Δημοσίου Δικαίου περιμένουμε με τις πράξεις του να δώσει αξία στο αξίωμα που κατέχει.
Φύγαμε με την ελπίδα πως κάτι θα κάνει, ως ρυθμιστής του Πολιτεύματος, για ένα θέμα που κατέχει πλήρως και έχει πάρει ξεκάθαρη θέση και με την παράκληση να έχουμε κάποια ενημέρωση γύρω από το θέμα.
Απάντηση όμως δεν παίρναμε. Του στείλαμε έτσι δεύτερο υπόμνημα με το οποίο τον παρακαλούσαμε ως καθηγητή του Δημοσίου Δικαίου και ως ρυθμιστή του Πολιτεύματος να μας πει τι πρέπει να κάνουμε ως πολίτες με βάση τα δικαιώματα που μας δίνει και το χρέος που μας επιβάλλει, το άρθρο 120 του Συντάγματος, για ένα τόσο σοβαρό, αλλά και αυτονόητο θέμα. Μέχρι σήμερα καμιά απάντηση.
Μάλιστα, για να δώσουμε και κάποιο ιδιαίτερο τόνο σε εκείνο το υπόμνημα, του υπενθυμίσαμε το δικό του προβληματισμό που διατυπώνει στο τελευταίο του Σύγγραμμα, με τον οποίο επικαλέστηκε το γνωστό στίχο του Έλιοτ: «Πού είναι η ζωή, που τη σπαταλήσαμε ζώντας»; Και εκφράσαμε τη βεβαιότητα ότι: «δε θα θελήσετε κι εσείς να σπαταλήσετε ζώντας πέντε ολόκληρα χρόνια ζωής στο Προεδρικό Μέγαρο ντυμένος απλώς το χιτώνα του πρώτου πολίτη της χώρας».
Δεν είμαι σε θέση να ξέρω ποιος θα είναι ο προβληματισμός του, σε λίγες μέρες που θα εγκαταλείπει το Προεδρικό Μέγαρο.
ΣΠΥΡΟΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ