Τοπική οικονομία και ανάπτυξη...

Παρακολουθώντας την τοπική οικονομία, αλλά και της χώρας γενικότερα τα τελευταία δέκα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης, της φτωχοποίησης της μεσαίας τάξης και του 80% του λαού μας, το κλείσιμο 35.000 περίπου μικρών επιχειρήσεων - μαγαζιών και 7.000 μεγαλύτερων, διερωτόμαστε πώς είναι δυνατόν, με τι πολιτικές, με τι μέσα και εργαλεία θα μπορέσει να επέλθει η ανάκαμψη και ανάπτυξη!
Για την τοπική μας οικονομία σχεδόν όλοι γνωρίζουν

ποια είναι τα πλεονεκτήματά και τα μειονεκτήματα, ποια είναι τα προϊόντα και σε ποιες περιοχές - μέρη μπορούν να παραχθούν, πού μπορεί να αναπτυχθεί η γεωργία και πού η κτηνοτροφία!
Αφού είναι γνωστά τα προϊόντα και οι περιοχές, τι φταίει και δεν έχουμε παραγωγή, ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα; Όλες οι προηγούμενες τοπικές και κεντρικές εξουσίες δεν τόλμησαν να κάνουν την εξαγγελλόμενη κάθε φορά, προεκλογικά παραγωγική ανασυγκρότηση που τόση ανάγκη έχει η περιοχή μας, αλλά και η πατρίδα μας γενικότερα.
Όταν έχουμε αυτό το καταπληκτικό κλίμα - περιβάλλον ακόμα, όταν μπορούμε να έχουμε βιολογικές καλλιέργειες, βιολογικό γάλα και τυριά, βότανα - τσάι, μέντα, χαμομήλι, ρίγανη και τόσα άλλα βότανα και φρούτα, πώς γίνεται να είμαστε μαζί με την Δυτική Μακεδονία οι φτωχότερες περιοχές στην Ευρώπη;
Σίγουρα φταίνε πρώτα και κύρια το κράτος και η τοπική αυτοδιοίκηση που παρά την καταστροφική προηγούμενη δεκαετία δεν κατόρθωσαν να γίνει και να λειτουργεί η Ελλάδα μας, έστω, σαν μια δημοκρατία δυτικού τύπου Γερμανίας, Γαλλίας, Ιταλίας  κλπ. ως κρατική οντότητα δηλαδή, να έχει λύσει τα θέματα υγείας, παιδείας, ασφάλειας, να εξαλείψει την γραφειοκρατία, την άδικη και υπερβολική φορολογία, να δώσει κίνητρα πραγματικά για την επιστροφή των νέων μας -αντίθετα έχουμε την φυγή στο εξωτερικό πάνω από 500.000- από το εξωτερικό,  των ανέργων πτυχιούχων και μη στα χωριά μας -που γνωρίζουν πρωτοφανή ερήμωση-  στον πρωτογενή τομέα παραγωγής με τον οποίο πιστεύω ότι μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη και ανάπτυξη, αλλά και να σωθεί η χώρα μας, να έχουν εργασία οι άνεργοι νέοι μας, να επιβιώσουμε! 
Για να επιστέψουν οι νέοι μας που είναι το μέλλον μας, χρειάζονται ανθρώπινες συνθήκες υγείας, παιδείας, ασφάλειας που με την ερημοποίηση των χωριών μας δεν υπάρχουν.Κρατούσα άποψη της εκάστοτε εξουσίας είναι ότι υπακούμε στις εντολές και πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν μπορούμε να κάνουμε αυτά που εμείς  γνωρίζουμε καλύτερα από τον κάθε κομισάριο της Ε.Ε. ή καθηγητή του Χάρβαντ, θέλουμε και πιστεύουμε. 
Με τις πολιτικές αυτές είχαμε και έχουμε την σχεδόν διάλυση του πρωτογενούς τομέα που, ενώ το 1980 ήταν το 35% του ΑΕΠ, τώρα είναι περίπου το 8% και κατά συνέπεια βλέπουμε την ερημοποίηση των χωριών μας. Όταν με τους περιβόητους δασικούς χάρτες -δεν λέει κανείς να μη γίνουν- αντί να αυξήσουμε τις καλλιεργήσιμες και βοσκήσιμες εκτάσεις, τις χαρακτηρίζουμε δάση, τι να πει κανείς; Το ίδιο έκαναν οι Γερμανία και λοιπές χώρες της Ε.Ε.; Ασφαλώς και όχι!  
Θα ρωτήσει εύλογα κάποιος, υπάρχει λύση; Η απάντηση δεν είναι εύκολη, αλλά πάντα υπάρχουν λύσεις, η ζωή δεν είναι μονόδρομος! Εάν αυτοοργανωθούμε συλλογικά και δημοκρατικά και όχι ατομικά με ένα μεγάλο ρεαλιστικό πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης βραχυπρόθεσμο, μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο που δεν θα καταργήσει η επόμενη εξουσία – κυβέρνηση, να προτάξουμε την σωτηρία της χώρας πάνω από τα συμφέροντα των κομμάτων,  πάνω από τα συμφέροντα της Γερμανικής Ε.Ε. που κοιτάζει πρώτα τα συμφέροντα της Γερμανίας και μετά της Γαλλίας, πιστεύω ότι μπορούμε να πετύχουμε.
Οι εκάστοτε εξουσίες τοπικές και κεντρικές, δυστυχώς διέπονται από μια απαράδεκτη διαχειριστική λογική, αλλά και βολέματος στην εξουσία. Μακάρι να βρεθεί κάποιος ή κάποιοι ηγέτες, πράγμα πολύ δύσκολο, που θα μπορέσουν να συγκρουστούν με τα μεγάλα συμφέροντα των ολίγων εις βάρος των πολλών, να συνδυάσουν αρμονικά το κράτος και την ιδιωτική πρωτοβουλία, την ανάπτυξη μικρών συλλογικών επιχειρήσεων που ενδείκνυται στο περιβάλλον και την γεωγραφία μας και να θέσουν πάνω όλα την επιβίωση του λαού μας.