Κρατική φροντίδα για τους Γιατρούς και Νοσηλευτές!
Η επιδημία έχει δημιουργήσει μια θλιβερή κατάσταση, η οποία από μέρα σε μέρα λαμβάνει τραγικές διαστάσεις τόσο για το κράτος όσο για τους πολίτες. Το κόστος είναι βαρύ και δύσκολα αντιμετωπίζεται, αφού πρόκειται για απειλή της ζωής των ανθρώπων. Και όλοι θαυμάζουμε το κουράγιο και τον καθημερινό αγώνα Γιατρών και Νοσηλευτών για να σώσουν τους ανθρώπους.
Βεβαίως σήμερα ολόκληρη η κοινωνία αναγνωρίζει και εκτιμάει την αυτοθυσία του υγιεινομικού προσωπικού, καθώς βλέπει να παλεύει μέσα σε δύσκολες συνθήκες και με κίνδυνο της ίδια τους της ζωής για να προσφέρουν κάθε βοήθεια και υπηρεσία στους πάσχοντες. Γι’ αυτό και τώρα το επάγγελμα του Γιατρού και του Νοσηλευτή αποδεικνύεται ως το κορυφαίο λειτούργημα σε μια οργανωμένη σύγχρονη κοινωνία.
Οι εργαζομένοι στις Μονάδες Υγείας με την καθημερινή τους προσφορά δείχνουν ότι έχουν απόλυτη συνείδηση της δουλειάς τους και συμπεριφέρονται ως κοινωνικοί λειτουργοί. Χωρίς να λογαριάζουν κινδύνους για τη ζωή τους, ελλείψεις σε εξοπλισμό και σε προσωπικό προσφέρουν τα πάντα με μοναδικό σκοπό να απαλύνουν τον πόνο των συνανθρώπων και να τονώσουν το ηθικό τους. Και είναι συγκινητική η εικόνα του Γιατρού και του Νοσηλευτή, όταν δακρύζουν γιατί δεν έχουν να δώσουν και κάτι ακόμη στους αρρώστους.
Ζούνε ένα επαγγελματικό θυσιαστήριο και κανείς τους δεν αναφέρεται στα μόνιμα προβλήματα του κλάδου τους και ούτε εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να εκβιάσουν αποφάσεις από την πολιτεία. Γι’ αυτό η επαγγελματική τους ευθύνη προκαλεί στους συμπολίτες το θαυμασμό και την αναγνώριση. Έμπρακτη δε αναγνώριση είναι το χειροκρότημα ολόκληρης της κοινωνίας ως «μπράβο» στη δουλειά τους, στη προσφορά τους και στη θυσία τους.
Όμως θεωρώ ότι είναι η καταλληλότερη στιγμή να τεθούν ορισμένα βασικά ερωτήματα προς όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις για το πώς αντιμετώπισαν το Εθνικό Σύστημα Υγείας και ιδιαίτερα το προσωπικό του. Καμία κυβέρνηση στο παρελθόν δεν έδειξε τον ενδιαφέρον της για τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και για τα οικονομικά τους και έτσι σήμερα Γιατροί και Νοσηλευτές είναι χειρότερα αμειβόμενοι σ’ ολόκληρη την Ευρώπη στον κλάδο τους. Είναι πράγματι αδιανόητο ένας Γιατρός να διορίζεται με 1100 ευρώ το μήνα και ο Νοσηλευτής με 500 ευρώ περίπου! Και το αποκορύφωμα της αναλγησίας των προηγούμενων κυβερνήσεων είναι το γεγονός ότι αυτό το επάγγελμα δεν έχει ενταχθεί ούτε καν στα Βαρέα και Ανθυγιεινά!
Υπάρχει σήμερα έστω και ένας πολίτης που να μην κατανοεί την άμεση επικινδυνότητα αυτού του επαγγέλματος σε συνδυασμό και με τις μεταβαλλόμενες συνθήκες στο ζήτημα της υγείας όλων μας; Και είναι δυνατόν ο Γιατρός και ο Νοσηλευτής να έχουν σταθερά τη διάθεση της θυσίας τους, όταν βιώνουν διαρκώς την αδιαφορία της πολιτείας;
Έτσι και αλλιώς οι υποδομές, η έλλειψη προσωπικού και η απουσία του αναγκαίου εξοπλισμού έρχονται να προσθέσουν και μεγαλύτερο άγχος και ανασφάλεια σε όλο το υγιεινομικό προσωπικό. Επιτέλους αρκετά έχει δώσει το Κράτος, και χρήματα και προνόμια, στον ιδιωτικό Τομέα Υγείας. Όμως τώρα, την ώρα του πολέμου, ο δημόσιος τομέας δίνει τη μάχη χωρίς ουσιαστική συμμετοχή των ιδιωτών.
Αυτές οι δοκιμασίες από την επιδημία εκτιμώ πως θα διδάξουν το Κράτος και προπαντός τη σημερινή κυβέρνηση, να ακολουθήσει άλλη τακτική στο ζήτημα της Υγείας και έμπρακτα να στηρίζει το προσωπικό της. Όταν με το καλό τελειώσει αυτή η περιπέτεια, οφείλουμε να ετοιμαστούμε για την επόμενη με Γιατρούς και Νοσηλευτές σε άλλη θέση.
Τα χειροκροτήματα της κοινωνίας είναι σήμερα καλοδεχούμενα ως εκδήλωση αναγνώρισης της προσφοράς, αλλά θα πρέπει να ζητήσει από την πολιτεία να επιλύσει τα προβλήματα της Υγείας, όπως απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες, προβλέψιμες ή αναπάντεχες.
Πιστεύω ότι η Κυβέρνηση θα συνεχίσει το θετικό της έργο στο χώρο των Νοσοκομείων και θα διαμορφώσει εκείνες τις συνθήκες που θα δώσουν φτερά και δύναμη ηθική να συνεχίσουν το μεγάλο και ανθρωπιστικό τους έργο οι Γιατροί και οι Νοσηλευτές.
ΧΑΡΗΣ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ
