Τηλεκπαίδευση: Ο καθένας να αναλάβει το μερίδιο ευθύνης του!

Μετά την πανδημία και το κλείσιμο των σχολείων, επιδιώχθηκε άμεσα η αποκατάσταση της επαφής των μαθητών και των καθηγητών με την εκπαιδευτική διαδικασία. Αυτό κατέστη εν μέρει δυνατό μέσα από τη διαδικασία της τηλεκπαίδευσης.
Για την τηλεκπαίδευση, και ιδιαίτερα για τη σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση, που είναι μια νέα διαδικασία για το δημόσιο Ελληνικό σχολείο, μερικοί διατύπωσαν επιφυλάξεις. 
Αρχικά υποστηρίχθηκε ότι δημιουργούνται μαθητές δύο ταχυτήτων, παρά το γεγονός ότι εξ αρχής τονίστηκε ότι όλοι οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα παρακολούθησης των μαθημάτων, μέσω των τεχνικών δυνατοτήτων σύνδεσης, που δίδονται, και ότι τα μαθήματα είναι μόνο επαναληπτικά και αφορούν στην ύλη που έχει ήδη διδαχθεί, στο σχολείο, πριν την πανδημία. 
Επίσης, κάποιοι οχυρώθηκαν πίσω από τη δυσκολία μερικών καθηγητών να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία ως εργαλείο, λόγω έλλειψης επιμόρφωσης, παρά τη διαβεβαίωση ότι δεν χρειάζεται ειδικές γνώσεις για τη συμμετοχή σ’ αυτή. 
Τέλος, μερικοί υποστήριξαν ότι αν συμμετάσχουν στην προσπάθεια, θα νομιμοποιήσουν την τηλεκπαίδευση, με κίνδυνο να μονιμοποιηθεί η εξ αποστάσεως εκπαίδευση, παρά το γεγονός ότι είναι σαφές και ξεκάθαρο ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευση είναι συμπληρωματική και δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη φυσική διδασκαλία, μέσα στο σχολικό χώρο. Παρά τις αντιρρήσεις και τις ενστάσεις, η προσπάθεια ξεκίνησε τελικά γιατί, κάτω από τις συνθήκες που επικρατούν, αποτελεί τη μόνη λύση. Το σύνολο των καθηγητών και δασκάλων την αγκάλιασε και τη στηρίζει.     
Η εξ αποστάσεως εκπαίδευση ως παιδαγωγική διαδικασία και εκπαιδευτική πρακτική, για να λειτουργεί αποτελεσματικά, συνυπάρχει και συμπληρώνεται με την τεχνολογία. Με τον τρόπο που τώρα πραγματοποιείται, εμπεριέχει τεχνικά προβλήματα, δυσκολίες υιοθέτησης και δυσπιστία.
Τα δίκτυα των σχολείων δεν μπόρεσαν για αρκετό διάστημα να ανταπεξέλθουν στην ταυτόχρονη σύνδεση τόσων χρηστών. Επίσης οι πλατφόρμες που χρησιμοποιούνται δεν μπορούν να αντέξουν σε τόσες ταυτόχρονες συνδέσεις. Τα σχολεία στην πλειοψηφία τους παρέχουν δια ζώσης διδασκαλία με συμβατικούς και παραδοσιακούς τρόπους μάθησης και παρότι έχει αναπτυχθεί εξ αποστάσεως εκπαιδευτικό υλικό δεν χρησιμοποιείται.
Επιπλέον, δεν έχει προηγηθεί η κατάλληλη εξάσκηση ώστε να υπάρχει διάδραση μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας για να προκαλέσει την ενεργή συμμετοχή του μαθητή. Έτσι υπάρχει ο κίνδυνος οι μαθητές απλά να είναι συνδεδεμένοι και η προσοχή τους να αποσπάται αφού δεν βρίσκονται στην αίθουσα διδασκαλίας.
Ο σημαντικός ρόλος του εκπαιδευτικού έργου μέσα στις αίθουσες δεν αμφισβητείται από κανένα, εν προκειμένω μιλάμε για μια «λύση ανάγκης» που όμως πρέπει να δουλέψει όσο το δυνατό καλύτερα. 
Η εξοικείωση εκπαιδευτικών και μαθητών είναι μια αναγκαία και ικανή συνθήκη. Απαιτούνται παιδαγωγικοί παράμετροι, μεθοδολογία, πρόγραμμα, σχεδιασμός και ανάπτυξη εκπαιδευτικού υλικού. 
Πάνω από όλα όμως καλές προθέσεις που δεν τις βλέπουμε όταν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές επιλέγουν απλά να στείλουν μια φωτοτυπία με mail στα παιδιά.
Παράλληλα απαιτείται από τους μαθητές της χώρας να διαθέτουν υπολογιστή, σύνδεση internet, αλλά και γονείς που μπορούν να συνδράμουν σ' αυτού του είδους την εκπαίδευση. Αναρωτιέμαι κάτι τέτοιο συμβαίνει;
Η εξ αποστάσεως διδασκαλία είναι ένα εργαλείο, δεν έχει ούτε θετικό ούτε αρνητικό πρόσημο. Οι   δάσκαλοι και οι καθηγητές θα το βάλουν αυτό το πρόσημο με τις ενέργειές τους.
Ο καθένας οφείλει να αναλάβει το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί. Η ατομική ευθύνη δεν σχετίζεται μόνο με την προστασία του εαυτού μας, και των άλλων, από τον ιό, αλλά και με την αντιμετώπιση των παρενεργειών, που αυτή η πανδημία προκαλεί, σε πολλούς τομείς, όπως η εκπαιδευτική διαδικασία. Η τηλεκπαίδευση είναι υπόθεση όλων μας!
Επειδή και το εκπαιδευτικό τοπίο θα αλλάξει μέσα από αυτή την κρίση, είναι βέβαιο πως θα δημιουργηθούν νέα δεδομένα για την εκπαίδευση. Επομένως, είναι αναγκαίο να ανταποκριθούν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές στις προκλήσεις και να τις μετατρέψουν σε ευκαιρίες εκμεταλλευόμενοι όλες τις δυνατότητες που υπάρχουν. Ας μην ξεχνάμε ότι η διδασκαλία δεν είναι υποχρέωση, είναι προσφορά.

ΜΙΛΤΟΣ ΓΗΤΑΣ