Μπαίνουμε πλέον σε μια άλλη εποχή!

Ένας ιός ήταν αρκετός για να δείξει πόσο ευάλωτη και εύθραστη είναι η ανθρώπινη ύπαρξη, να διαλύσει τις οικογενειακές και κοινωνικές σχέσεις, να διαταράξει τις πολιτικές καταστάσεις, να ακυρώσει, έστω και προσωρινά – ας το ελπίσουμε – το δημοκρατικό πολίτευμα, να περιορίσει και σχεδόν να εξαφανίσει τις ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα, και να αναδείξει κρυφές ανθρώπινες αδυναμίες τόσο των κυβερνώντων όσο και άλλων.
Ο άνθρωπος του 20ού και του 21ου αιώνα, επειδή ανέπτυξε την τεχνολογία, νόμισε ότι έγινε θεός. Μπορεί να μπει στα γονιδιώματα, να αφαιρεί και να προσθέτει γονίδια, ταξίδεψε στο φεγγάρι, σχεδιάζει να ταξιδέψει στον Άρη, στέλλει διαστημόπλοια για εξερεύνηση του σύμπαντος, αισθάνεται παντοδύναμος και η αλαζονεία του δεν έχει όρια.
Στην Παλαιά Διαθήκη ο Αδαμ και η Εύα, όντας στον παράδεισο, μπροστά στο δίλημμα που έθεσε σε αυτούς ο θεός, ότι, αν γευτούν τον καρπό του δένδρου της γνώσεως του καλού και του κακού, θανάτῳ ἀποθανοῦνται, όταν άκουσαν από τον όφι ότι τρώγοντας από αυτόν «ἔσεσθε ὡς θεοί», δεν άντεξαν στον πειρασμό. Συνέπεια, εκδιώχθηκαν από τον παράδεισο.
Η αλαζονεία του ανθρώπου, να εξισωθεί με τον θεό! Αυτή η αλαζονεία ανθεί, κυρίως όταν ο άνθρωπος βασισμένος στον πλούτο ή τη δύναμη ή στα επιστημονικά επιτεύγματα, νομίζει ότι εξισώνεται με τον θεό ή, καταργώντας τον, ανεβάζει στο βάθρο τον εαυτόν του.
Πόσο ωραία το λέει ο Αισχύλος στους Πέρσες, «οὐχ ὑπέρφευ θνητὸν ὄντα χρὴ φρονεῖν», επειδή «Ζεύς τοι κολαστὴς τῶν ὑπερκόμπων ἄγαν / φρονημάτων ἔπεστιν, εὔθυνος βαρύς». Ο άνθρωπος ως θνητός δεν πρέπει να έχει υπερβαλλόντως αλαζονικά φρονήματα, φρονήματα πάνω από τα μέτρα της θνητότητάς του. Αν τα υπερβεί, τότε ο Δίας, ότι και αν αντιπροσωπεύει αυτό, έπεται ως βαρύς δικαστής και τιμωρός.
Η «ὕβρις», η αλαζονεία, οδηγεί στην Άτη, τη διανοητική τύφλωση, καθιστά τον άνθρωπο «τυφλὸν τά τ’ ὦτα τόν τε νοῦν τὰ τ’ ὄμματα», να μην ακούει, να μην βλέπει και να μην σκέφτεται λογικά. Και η Άτη, όπως μας λέει ήδη ο μεγάλος μας ποιητής Όμηρος, «σθεναρή τε καὶ ἀρτίπος …φθάνει πᾶσαν ἐπ’ αἶαν βλάπτουσ’ ανθρώπους». Είναι σθεναρή με γερά πόδια και φτάνει σε όλη τη γη βλάπτοντας τους ανθρώπους. Αυτό, δυστυχώς, το βλέπουμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας σε όλο τον πλανήτη!
Ένα βέλος (ιός) έχει σε σύντομο χρονικό διάστημα εξευτελίσει την ανθρώπινη αλαζονεία! Έχει συγχρόνως φέρει στην επιφάνεια πρωτόγνωρα ήθη. Κρύφιες επιθυμίες και αδυναμίες των ασκούντων εξουσία κάθε είδους. Υπερβολικός περιορισμός και κατάργηση ατομικών δικαιωμάτων θα είναι, όπως έχουμε τονίσει σε προηγούμενο άρθρο μας, ένα από τα κυριώτερα προβλήματα στο προσεχές μέλλον. Δικτατορικές συμπεριφορές στο όνομα του συμφέροντος του συνόλου είναι προφανείς.
Ανεξήγητη υπερβολή εκ μέρους των κυβερνώντων στην καταστολή των ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων. Γιατί π.χ. απαγόρευσαν εντελώς στους πιστούς να εισέρχονται στις εκκλησιές, να ανάβουν ένα κεράκι και να προσεύχονται; Γιατί απαγόρευσαν την αναμετάδοση των λειτουργιών της Μεγάλης Εβδομάδος και του Πάσχα από τα μεγάφωνα; Γιατί απαγόρευσαν τον ήχο της καμπάνας στις εκκλησιές; Ποιον ή ποιους ενοχλεί; Γιατί απαγόρευσαν τη λιτάνευση π.χ. του ιερού σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος στην Κέρκυρα, του Αγίου που προστάτευσε την Κέρκυρα από λοιμώδεις ασθένειες;
Τηλεοπτικοί σταθμοί που μετατρέπονται σε μέσα κατατρομοκράτησης του πληθυσμού. Καθημερινή τρομολαγνεία εκπέμπεται συστηματικά. Σε ποια άλλη περίπτωση βομβαρδίζεται καθημερινά ο πολίτης με εκπομπές, στις οποίες είτε κυβερνητικοί παράγοντες είτε στρατευμένοι πιθανώτατα δημοσιογράφοι απαριθμούν τους προσβληθέντες από τον ιό, τον αριθμό των θανάτων είτε στη χώρα μας είτε σε άλλες χώρες και σχολιάζουν με τρόπο που προκαλεί φόβο, τρόμο και άγχος στον πληθυσμό; Δημοσιογράφοι που υπερβαίνουν την αποστολή τους και, αντί να ενημερώνουν τους πολίτες, μετατρέπονται σε εισαγγελείς και δικαστές, χωρίς δυστυχώς να επεμβαίνουν οι πραγματικοί εισαγγελείς.
Υπάρχει ο φόβος, με αφορμή τον ιό, οι κυβερνώντες να εθιστούν στο «Αποφασίζουμε και διατάσσουμε», καταπατώντας τα ατομικά δικαιώματα και το πραγματικό συμφέρον του συνόλου. Δηλαδή, με άλλα λόγια, να καταστεί η αλαζονεία της εξουσίας η συνήθης πρακτική.
Η «ύβρις» (η αλαζονεία) είναι, όπως παρατήρησε ο Αριστοτέλης, και χαρακτηριστικό των πλουσίων, ιδιαίτερα των ζάπλουτων. Επειδή με τον πλούτο τους μπορούν συνήθως να αγοράσουν και να εξαγοράσουν τους πάντες και τα πάντα, πιστεύουν ότι αυτοί δικαιωματικά θα πρέπει να άρχουν, να κυβερνούν, και συμπεριφέρονται σαν να είναι παγκόσμιοι ηγέτες, προσπαθώντας να επιβάλουν στον παγκόσμιο πληθυσμό ανήκουστα και πρωτόγνωρα εκβιαστικά μέτρα. Το ήθος τους γενικώτερα, και πάλι σύμφωνα με τον μεγάλο φιλόσοφο, είναι ήθος «ἀνοήτου εὐδαίμονος».
Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πολλά παραδείγματα. Ο καθένας μπορεί να φέρει στο μυαλό του πολλούς τέτοιους πλούσιους. Θα περιοριστώ μόνον σε έναν, τον Μπίλ Γκέιτς. Ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου τώρα, στην περίπτωση της πανδημίας, συμπεριφέρεται σαν πλανητάρχης. Εξυπηρετώντας τα προσωπικά του οικονομικά συμφέροντα δίνει οδηγίες για υποχρεωτικό εμβολιασμό όλου του πληθυσμού της γης!!!
Δυστυχώς, υπάρχει ο κίνδυνος αυτό να υιοθετηθεί από πολλές κυβερνήσεις, πράγμα που σημαίνει κατάργηση σημαντικού ατομικού δικαιώματος με πρόφαση το συμφέρον του συνόλου. Και μετά από αυτό, το πρώτο ανελεύθερο βήμα, είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν και άλλα. Η ανθρωπότητα θα δοκιμασθεί σκληρά.
Μπαίνουμε ίσως σταθερά και συστηματικά σε μια άλλη εποχή, κατά την οποίαν θα προετοιμάζεται η καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών με την συστηματική καλλιέργεια του τρόμου στον πληθυσμό; Πολύ πιθανόν. Τέτοιου μάλιστα τρόμου εξ αιτίας του οποίου, με την πλύση εγκεφάλου που θα γίνεται, θα επιζητούν οι ίδιοι οι πολίτες τα δεσμά, με τα οποία άλλοι θα θέλουν να τους υποδουλώσουν.
Απαιτείται επαγρύπνηση από όλους.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΡΗΣ