Χρέος να περισώσουμε ό,τι έμεινε απ’ τα Κληροδοτήματα!

Επίμονοι που είναι κάποτε οι αναγνώστες: Όταν σε ένα άρθρο υπάρχουν κάποια υπονοούμενα που έχουν γι’ αυτούς ενδιαφέρον επιμένουν να δοθούν οι ανάλογες διευκρινίσεις. Οπότε δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς.

Έγραφα π.χ. σε προηγούμενο άρθρο μου ότι «άλλα έλεγε το 1997 ο Μιχάλης Μαρτσέκης που ήταν, ως εκπρόσωπος της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος, μέλος της Επιτροπής Αγώνα για τα Ηπειρωτικά Κληροδοτήματα και άλλα λέει σήμερα. Σήμερα

λέει να πάμε στο Εφετείο. Τι έλεγε όμως τότε; Ξεκαθαρίζω πλήρως τα πράγματα:
Η τότε -1997- Συνέλευση των Μαζικών Φορέων της Ηπείρου από την οποία συγκροτήθηκε η Επιτροπή Αγώνα για τα Ηπειρωτικά Κληροδοτήματα κατέληξε σε Ομόφωνο Ψήφισμα συν διαμορφωτής του οποίου υπήρξε και ο Μιχάλης Μαρτσέκης. Σ’ αυτό ανάμεσα σε άλλα αιτήματα ήταν και δυο -τα πιο ουσιώδη- για τα Κληροδοτήματα Ιωαννίνων, με τα οποία ζητούσαμε (τα αντιγράφω από το ψήφισμα το οποίο είναι δημοσιευμένο):
1) «Για τα Κληροδοτήματα του Νομού Ιωαννίνων να εφαρμοστεί άμεσα ο νόμος 1473/1984 (άρθρα 37 και 47), με ευθύνη του Υπουργείου Οικονομικών και των συναρμόδιων Υπουργείων.
2 )«Για τις Σχολικές Περιουσίες της πόλης των Ιωαννίνων που προέρχονται από Κληροδοτήματα, με πράξεις των αρμόδιων οργάνων (που είναι ο Δήμος Ιωαννιτών και η αποκεντρωμένη σήμερα Διοίκηση Ηπείρου - Δυτικής Μακεδονίας (τότε ήταν η Περιφέρεια Ηπείρου) που προβλέπονται από τους νόμους 1894/1990 και 2009/1992, να μεταβιβαστούν κατά κυριότητα στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στην περιφέρεια στην οποία βρίσκονται τα αντίστοιχα ακίνητα».
Και τα δυο αυτά άρθρα δεν μπήκαν τυχαία στο Ψήφισμα. Ήμουν ο συντάκτης του σχεδίου του ψηφίσματος, λόγω της προηγούμενης εμπειρίας μου από τη θητεία μου στο Δήμο κατά την περίοδο 1983-1986. Το Σχέδιο αυτό διαβάστηκε στη Γενική Συνέλευση, συζητήθηκε και εγκρίθηκε ομόφωνα. Το ψήφισε ασφαλώς και ο Μιχάλης Μαρτσέκης. Και δεν περιορίστηκε μόνο σ’ αυτό. Από την Αθήνα μας έστειλε συγχαρητήρια επιστολή (είναι και αυτή δημοσιευμένη), στην οποία ανάμεσα σε άλλα μας έγραφε:
«Σας συγχαίρω για την ωραία παρουσίαση του θέματος και για την άψογη διεύθυνση της όλης συζήτησης, αν και το θέμα από μόνο του πυροδοτεί και προκαλεί έκρηξη. Θα ‘θελα να διαβιβάσετε στον κ. Σπύρο Εργολάβο τα συγχαρητήριά μου για την ωραία και μεστή εισήγησή του, καθώς επίσης στους κ.κ. Κ. Καραγιαννίδη και Δ. Κοράκη, για την αγωνιστική πνοή που έβγαινε από την εισήγησή τους. Ενημέρωσα προφορικά τον πρόεδρο του Δ.Σ. της Π.Σ. Ε. κ. Κ. Αλεξίου και στη συνέχεια με λεπτομερές υπόμνημα ενημέρωσα το Δ.Σ.. Στο υπόμνημά μου εκθέτω τον αγωνιστικό παλμό των εκπροσώπων των Συλλόγων που είχαν την πρωτοβουλία της εξυγίανσης των Ηπειρωτικών Κληροδοτημάτων και εισηγήθηκα τη συμπαράστασή της στις προσπάθειές σας. Πιστεύω ότι η προσπάθειά σας θα αποδώσει καρπούς και θα ωφελήσει την Ήπειρο και τους κατοίκους της και θα σας ευγνωμονούν πολλοί γι’ αυτό, αν συνεχιστεί, με υπομονή και επιμονή. Εγώ θα βρίσκομαι κοντά σας σε κάθε ενέργεια και πρωτοβουλία σας, μέσα στα πλαίσια που θα ορίζει η συγκροτηθείσα Επιτροπή».
Αυτά λοιπόν μας έγραφε το 1997 ο Μιχάλης Μαρτσέκης. Και εμείς μεν, «με υπομονή και επιμονή», σύμφωνα με τη σύστασή του, συνεχίσαμε και συνεχίζουμε το δρόμο που από κοινού τότε χαράξαμε. Όμως, για την ιστορία, αυτός γρήγορα άλλαξε δρόμο (το ίδιο έπραξαν και κάποιοι άλλοι συμπατριώτες μας), με αποτέλεσμα ο τότε Πρόεδρος της Πανηπειρωτικής να μας ειδοποιήσει ότι δεν εκπροσωπεί πια την Πανηπειρωτική, στη δε Απολογιστική Γενική Συνέλευση που έγινε ύστερα από δυο χρόνια στα Γιάννινα την Πανηπειρωτική εκπροσώπησε ο ίδιος ο Πρόεδρος Κ. Αλεξίου, με τον οποίο στη συνέχεια, όπως και με τους διαδόχους του, συνεργαστήκαμε άριστα στα «πλαίσια που χάραξε η συγκροτηθείσα Επιτροπή». Έτσι έχουν τα πράγματα. Ποια όμως ήταν η προηγούμενη εμπειρία μου;
1) Για τα Κληροδοτήματα Ιωαννίνων είχε ψηφιστεί, με εισήγηση του Δήμου, ο νόμος 1473/1984, αλλά, με παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, δεν εφαρμοζόταν. Με αίτημα της Πανηπειρωτικής Συνομοσπονδίας Ελλάδος και του Δήμου Ιωαννιτών, το Φθινόπωρο του 1985 πραγματοποιήθηκε στο Υπουργείο Οικονομικών σύσκεψη στην οποία πήραν μέρος το Δ.Σ. της Συνομοσπονδίας, ο Δήμος, ο Υπουργός Παιδείας Απ. Κακλαμάνης, ο υπουργός Εμπορίου Γ. Μωραΐτης, ο υπουργός Οικονομικών Δ. Τσοβόλας και ο αναπληρωτής υπουργός Ν. Αθανασόπουλος. Έγινε πολύωρη συζήτηση, παρουσιάστηκαν τα τρία επίμαχα Κληροδοτήματα (Γ. Σταυρου, Ν. Ζωσιμά και Γ. Τούλη), αναλύθηκαν οι διατάξεις του νόμου και η Εισηγητική Έκθεση και το θέμα ανέλαβε να διεκπεραιώσει ο αρμόδιος για τα Κληροδοτήματα αναπληρωτής υπουργός Ν. Αθανασόπουλος.
Αυτός συγκρότησε ειδική Επιτροπή, αυτή συνέταξε και παρέδωσε στον υπουργό τα σχετικά πορίσματα για τα τρία Κληροδοτήματα, ο υπουργός εξέδωκε την πρώτη υπουργική απόφαση με την οποία το Κληροδότημα Γ. Σταύρου περιερχόταν στο Δήμο Ιωαννιτών «ως κεφάλαιο αυτοτελούς διαχείρισης». Ήταν έτοιμες οι αποφάσεις για τα άλλα δυο Κληροδοτήματα, αλλά δεν πρόλαβε να τις υπογράψει, γιατί σε ένα μήνα αποπέμφθηκε από το Υπουργείο και δόθηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό η εντολή η διαδικασία αυτή να σταματήσει. Αυτη την αποπομπή ασφαλώς δεν τη γνωρίζετε, γνωρίζετε όμως μια άλλη εντελώς παρόμοια αποπομπή του Ν. Φίλη, 30 χρόνια αργότερα.
Ως Επιτροπή Αγώνα, λοιπόν, το 1997 ζητήσαμε από το διάδοχο «εκσυγχρονιστή» πρωθυπουργό να συνεχίσει αυτή η καθαρά συνταγματική και νόμιμη διαδικασία, την οποία, στο μεταξύ, υπέδειξαν με ομόφωνα πορίσματα και αποφάσεις όλα τα αρμόδια Θεσμικά Όργανα της Πολιτείας. Αλλά, δυστυχώς, είχαμε υπουργούς κλητήρες, που αποδείχτηκαν τελείως ανίκανοι για το αξίωμα που τους είχαν αναθέσει και μάλιστα καμάρωναν γι’ αυτό. Έτσι φτάσαμε στο νόμο 4182/2013, με τον οποίο, ύστερα από «αδιαφανείς παρασκηνιακές παρεμβάσεις», κατά τον Απόστολο Κακλαμάνη (θα έρθει και αυτών η σειρά) μας γύρισαν πίσω στην εποχή του Μεταξά με το πιο επονείδιστο συνταγματικό πραξικόπημα που αντιμετώπισα κατά τα 37 χρόνια του Αγώνα που κάναμε.
Και ο Μιχάλης Μαρτσέκης μας λέει να πάμε στο Εφετείο Ιωαννίνων για να κάνουμε -και για να κάνει- τι; Αν δεν αλλάξει το άρθρο 82 του νόμου 4182/2013, όπως άλλωστε προβλέπεται από τον ίδιο το νόμο και αν δεν ξυπνήσει μέσα μας το Ηπειρωτικό φιλότιμο που θα υποχρεώσει την πολιτική ηγεσία του τόπου να σεβαστεί και για την πόλη μας, τη συνταγματική τάξη και τη νομιμότητα, σύμφωνα με τον όρκο που έδωσε και να μην παρασύρεται σε αποπομπές υπουργών, τύπου Αθανασόπουλου και Φίλη, όλα τα άλλα που λέγονται και γράφονται είναι παραμύθια της χαλιμάς για να περνάει η ώρα.
2) Σχετικά τώρα με τις Σχολικές Περιουσίες της πόλης των Ιωαννίνων τα πράγματα είναι για όσους αναλαμβάνουν ένα δημόσιο αξίωμα και ορκίζονται να εφαρμόζουν, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, το Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό, απλά, απλούστατα. Ο βουλευτής Ιωαννίνων Απόστολος Τασούλας με ερώτησή του προς το Υπουργείο Οικονομικών ρώτησε τον υπουργό γιατί δεν δίνει εντολή να περιέλθουν οι Σχολικές Περιουσίες τη πόλης των Ιωαννίνων στο Δήμο όπως συνέβη στην άλλη Ελλάδα. Εκείνο παρέπεμψε στους νόμους 1894 /1990 και 2009 /1992 οι οποίοι προβλέπουν τη σχετική διαδικασία που πρέπει να τηρηθεί από το αρμόδιο Όργανο. Μιλάω για το Δημοτικό Συμβούλιο των Ιωαννίνων.
Υπάρχει το Σύνταγμα -άρθρο 109- υπάρχουν πέντε νόμοι της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας που ισχύουν για όλη την Ελλάδα, χωρίς εξαίρεση, οι οποίοι ρυθμίζουν με κάθε λεπτομέρεια τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθήσει και τους νόμους αυτούς τους ξέρουν όλες σχεδόν οι Δημοτικές Παρατάξεις, γιατί τις έχουμε ενημερώσει. Να συγκεντρώσει λοιπόν όλα τα στοιχεία που χρειάζονται, να τα υποβάλει στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ηπείρου για να εκδώσει τις προβλεπόμενες για κάθε Σχολική Περιουσία διαπιστωτικές πράξεις και αυτόματα οι Περιουσίες αυτές που είναι Περιουσίες του Γιαννιώτικου Λαού και όχι των Μητροπολιτών, να περιέλθουν στο Δήμο Ιωαννιτών, όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα.
Προσωπικά θέλω να ελπίζω ότι το σημερινό Δημοτικό Συμβούλιο, έστω και κατά πλειοψηφία θα πράξει το καθήκον του, διαφορετικά θα ισχύει και γι’ αυτό -και θα είναι κρίμα- παραφρασμένη η γνωστή αρχαία φράση: «πολίται της πόλεως όντες, εναντία τη πόλει υπέρ αλλοτρίων εμάχοντο».
Είναι χρέος όλων των πολιτών απέναντι στους Ευεργέτες μας να περισώσουμε όσα από τα ερείπια άφησε πίσω της η αλόγιστη, ανεύθυνη και ανεξέλεγκτη διαχείριση των Κληροδοτημάτων τους από τους μητροπολίτες Ιωαννίνων.