Επανεκκίνηση προβλημάτων και προβληματισμών…

• Η πανδημία ενέσκηψε απρόσμενα όπως συχνά συμβαίνει στη ζωή, ξαφνιάζοντάς μας και αλλάζοντας την καθημερινότητά μας, και σίγουρα καλώντας μας σε αναστοχασμό.
Η ικανοποίηση από την πετυχημένη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης συνοδεύεται από την αγωνία για τις αντοχές της οικονομίας. Στο προσκήνιο τέθηκαν οι πολιτικές για τη διατήρηση της βιωσιμότητας των επιχειρήσεων και τη στήριξη της απασχόλησης.
Οι αναγκαίες ρυθμίσεις για τη διασφάλιση της ρευστότητας των επιχειρήσεων, δανειακής και επιδοτούμενης, τα υγειονομικά πρωτόκολλα, οι κατάλληλες πολιτικές επιδότησης της απασχόλησης, ώστε να απορροφηθούν οι κραδασμοί στην οικονομία και να μην εκτιναχθεί η ανεργία, αποτελούν μείζονα θέματα της κυβέρνησης.
Στην πραγματικότητα δοκιμάζονται σκληρά οι αντοχές και η συνοχή της κοινωνίας, η αποτελεσματικότητα κι ο ψηφιακός και θεσμικός μετασχηματισμός του κράτους, η ικανότητα ανταπόκρισης της φιλελεύθερης δημοκρατίας στις απαιτήσεις μιας νέας σχέσης ασφάλειας και ελευθερίας και μιας νέας σχέσης πολιτικής νομιμοποίησης και τεχνοκρατικής εγκυρότητας, οι δυνατότητες αναπροσαρμογής της οικονομίας σε νέα παραγωγικά και καταναλωτικά πρότυπα, οι εργασιακές σχέσεις και το κοινωνικό κράτος, οι προοπτικές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και οι εσωτερικές ανισότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), κ.ο.κ.
Μπορεί μέρα με τη μέρα, να απελευθερώνονται όλο και περισσότερες οικονομικές δραστηριότητες, πλην όμως η πολυπόθητη πρότερη κανονικότητα φαίνεται πως αργεί ακόμα. Πόσο μάλλον που όσο περνάει ο καιρός αναδύονται οι παράπλευρες απώλειες της πανδημίας, σε οικονομικό επίπεδο.
Στα καταστήματα λιανικής και στα εμπορικά κέντρα η προσέλευση και η κατανάλωση απέχει παρασάγγες από τα προ κορωνοϊού επίπεδα, στα μαγαζιά εστίασης, οι τζίροι στην πλειονότητα τέτοιοι που δεν θα επιτρέψουν, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, τη συνέχιση λειτουργίας σε πολλά από αυτά.
Η αγορά στενάζει, η ρευστότητα ανύπαρκτη, στα ξενοδοχεία δεν χτυπάει τηλέφωνο, οι προοπτικές αναβάλλονται για τον επόμενο χρόνο και όλοι πλέον σιγά-σιγά το παίρνουν απόφαση πως η φετινή χρονιά είναι μια χαμένη χρονιά. Χαμένη χρονιά για τον τουρισμό, τις επενδύσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις θέσεις εργασίας αλλά και το κυβερνητικό πρόγραμμα επούλωσης των αδικιών και των πληγών που άφησαν πίσω τους τα μνημόνια.
Επιπρόσθετα, η επιτυχής αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης μέχρι τώρα, επ' ουδενί μπορεί να εγγυηθεί την ίδια επιτυχία εφεξής που ανοίγουν τα σύνορα. Τα εισαγόμενα κρούσματα που είδαμε να καταγράφονται στην πτήση από τη Ντόχα, ήδη χτύπησαν καμπανάκια για το τι μπορεί να σημάνει το άνοιγμα των συνόρων.
Δυστυχώς ο κορωνοϊός ούτε νικήθηκε, ούτε εξαφανίστηκε και καραδοκεί ανά πάσα ώρα και στιγμή. Κι αλίμονο αν τώρα που επιχειρείται από την κυβέρνηση, να κεφαλαιοποιηθεί η υγειονομική επιτυχία στην προσέλκυση τουριστών, γίνει η στραβή και αρχίσουν να σκάνε κρούσματα τουριστών σε νησιά και περιοχές όπου δεν υπάρχουν οι κατάλληλες ιατρικές υποδομές αντιμετώπισης τέτοιων περιστατικών.
Σίγουρα δεν γίνεται να συνεχιστεί η ζωή μιας χώρας κι ενός λαού, κλεισμένης και αποκομμένης από τον έξω κόσμο. Η ζημιά θα είναι καταστροφική. Αλλά από την άλλη όμως, όταν 11 εκατομμύρια πολίτες έπρεπε για δυο μήνες να στέλνουν sms για να βγάλουν τα σκουπίδια τους στον κάδο, θα δυσκολευτεί όποιος προσπαθήσει να επιχειρηματολογήσει στην απευκταία περίπτωση που θα γεμίσουν οι εντατικές.
Κι αυτά που βλέπουμε στις διάφορες χώρες όπως η Νότια Κορέα που πισωγυρίζει και αναγκάζεται και πάλι να πάρει περιοριστικά μέτρα γιατί ξαναφουντώνουν τα κρούσματα ή στα Σκόπια που επιβάλλουν κατά τόπους καραντίνα μετά τη νέα έξαρση (κι εμείς τους ανοίγουμε τα σύνορα), προσθέτουν βαθμούς δυσκολίας στην εξίσωση που καλούμαστε να λύσουμε ώστε και ασφαλείς να παραμείνουμε αλλά και να σώσουμε ό,τι σώζεται από την τουριστική σεζόν.
Κι αν υπάρχει τέλος κάτι που μπορεί να μας παρηγορεί, είναι πως αυτή η περιπέτεια δεν αφορά μόνο εμάς, αλλά όλο τον κόσμο. Και σε όλο τον κόσμο κρίνεται αυτή την περίοδο η υπευθυνότητα ή η ανευθυνότητα αυτών που λαμβάνουν αποφάσεις. Ελπίζουμε να μείνουμε μέχρι τέλους στο κλαμπ των χωρών με αυξημένη υπευθυνότητα τόσο έναντι της υγείας των πολιτών όσο και στη διαχείριση της παρεπόμενης οικονομικής κρίσης.