Είναι σκοταδισμός «το φως του κόσμου»;

Με αφορμή τα γενέθλια της Εκκλησίας μας, που γιορτάσαμε την Κυριακή της Πεντηκοστής, όπου ακούσαμε θεόπνευστους ύμνους, θυμήθηκα το από 22.05.2020 άρθρο συνταξιούχου δικηγόρου, με τίτλο «Κράτος και εκκλησία».

Ο γράφων ουδέν θετικό βρίσκει στη συμπόρευση εκκλησίας και πολιτείας αλλά και ανησυχεί σφόδρα, διότι «οι εμφανείς παρεμβάσεις της Εκκλησίας στην εκπαίδευση των νέων δεν έχουν καμία σχέση με τη γνώση και την έρευνα αλλά καλλιεργούν

τον σκοταδισμό σ’ αυτούς». Και αλλού αναφέρει ότι «το Υπουργείο Παιδείας μετατρέπει τα σχολεία σε Κατηχητικά και τον εκπαιδευτικό σε ιεροδιδάσκαλο». Ενοχλείται ακόμη και από τη σχολική γιορτή των Τριών Ιεραρχών, διότι μάλλον αγνοεί ότι, εκτός από Άγιοι, τέλειοι δηλαδή, είναι πρότυπα γνώσης και μόρφωσης και υποδειγματικοί κοινωνικοί εργάτες, πράγμα για το οποίο κόπτονται όλες οι πολιτικές παρατάξεις, απαιτώντας από την εκκλησία να έχει πιο κοινωνικό πρόσωπο…
Στα πολλά άλλα επιμέρους θέματα που θίγει ας απαντήσουν οι αρμόδιοι της Μητροπόλεως, όχι βέβαια «για να σώσουν τον Θεό και το κύρος της», όπως θα έλεγε ο σοφός αείμνηστος Ιεράρχης της Κοζάνης κ. Διονύσιος αλλά για να στηρίξουν τις ψυχές των χριστιανών και αυτού ακόμα του αρθρογράφου, που θέλω να πιστεύω ότι γράφει από αγνή προαίρεση και άγνοια.
Η γράφουσα δεν είμαι θεολόγος για να αραδιάσω επαρκή θεολογικά επιχειρήματα. Απλώς εξ ανατροφής και παιδείας και λόγω επαγγέλματος ρίζωσε στην καρδιά μου η χριστιανική πίστη και εκ χαρακτήρος υπερασπίζομαι την αλήθεια και το δίκιο, απ’ όποιον κι αν προσβάλλονται, ζητώντας πάντα το έλεος του Θεού.
Δε θα ασχοληθώ, λοιπόν, με τα πολλά «κατηγορώ» του κ. κατήγορου αλλά θα περιοριστώ σ’ αυτό το «περί σκοταδισμού των νέων», απευθύνοντας μερικά ρητορικά ερωτήματα, που δε χρήζουν δηλαδή απαντήσεως:
Είναι σκοταδιστής ο μεγάλος ιατρός των ημερών μας κ. Τσιόδρας, που εκκλησιάζεται, ψέλνει και κοινωνάει; Σκοταδιστές και οι Μητροπολίτες Μεσογαίας κ. Νικόλαος και Τιράνων κ. Αναστάσιος; Αναφέρω αυτούς που διακρίνονται για μόρφωση και γνώσεις, που, όσο κι αν κρύβονται μέσα στο καλογερικό ράσο, ακτινοβολούν και λάμπουν! Είναι σκοταδιστές οι σύγχρονοι άγιοι Παΐσιος, Πορφύριος, Ιάκωβος και άλλοι γνωστοί στον Θεό άγιοι; Είναι σκοταδιστές οι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, που μεταλαμπαδεύουν αξίες και ιδανικά στις νέες γενιές για να μείνει όρθια η Ελλάδα και υγιής η οικογένεια; Είναι σκοταδιστές οι χριστιανοί γονείς, με πολλά ή λίγα παιδιά, στο μεγάλωμα των οποίων είναι παρών και ο πατέρας, στις δουλειές του σπιτιού, στις σχολικές και εξωσχολικές δραστηριότητες και, φυσικά, στον οικογενειακό εκκλησιασμό; Είναι σκοταδιστές οι γυναικολόγοι, που, αντί να σκοτώνουν έμβρυα, κάνουν το παν για να σώσουν ανυπεράσπιστες ζωές, που κινδυνεύουν, πριν δουν το φως του ήλιου; Είναι σκοταδιστές οι Δήμαρχοι, που δε μετατρέπουν τα Δημαρχεία σε «Ναούς» για να ευλογούν φυσικές και αφύσικες ενώσεις χριστιανών; Είναι σκοταδιστές οι δικηγόροι, που υπερασπίζονται «αντιρρησίες συνειδήσεως» και οπαδούς του «Δει πειθαρχείν Θεώ μάλλον ή ανθρώποις»;
Το εν λόγω άρθρο καταλαμβάνει 3 ολόκληρες στήλες της εφημερίδας και είναι δύσκολο ν’ ασχοληθεί κανείς αναλυτικά με κάθε παράγραφο και θέμα. Θα αρκεστώ, όμως, στην εξής διατύπωση: «Η ανθρώπινη λογική και απλή επιστημονική σκέψη μάς λένε ότι κάτι που δεν υπάρχει δεν αποδεικνύεται. Εκείνος που επικαλείται και πιστεύει στην ύπαρξη του θείου, αυτός έχει και την υποχρέωση και να την αποδείξει», γράφει ο αξιότιμος κ. δικηγόρος. Υπάρχουν πάμπολλες πειστικές απαντήσεις αξιόλογων ανδρών και γυναικών, όπως αυτή του φιλόσοφου Καντ: «Ο έναστρος ουρανός και ο εν ημίν ηθικός νόμος (η συνείδηση) με πείθουν ότι υπάρχει Θεός!», όπως η δήλωση (πριν την περεστρόικα) του Ρώσου αστροναύτη «Έφτασα στο φεγγάρι αλλά δεν είδα πουθενά τον Θεό» και η απάντηση του Αμερικανού συναδέλφου του «Όποιος δε βλέπει τον Θεό στη Γη, δεν μπορεί να τον δει ούτε στον ουρανό!». Αλλά δόξα τω Θεώ! Όταν έπεσε το αθεϊστικό καθεστώς στη μαρτυρική χριστιανική Ρωσία, ΕΙΔΑΝ ΤΟΝ ΘΕΟ όλοι! Από τον Πρόεδρο μέχρι τις «γυναικούλες», που έγιναν «δασκάλες» στις καθηγήτριες του Λένινγκραντ, όπως στην Τατιάνα Γκορίτσεβα, που είπε ότι με το «Πάτερ ημών» ένιωσε σαν τότε να βγήκε από τα χέρια του Δημιουργού και σαν πρώτη φορά να έβλεπε τον θαυμαστό κόσμο που την περιβάλλει. Ομολογία πίστεως που επαναλαμβάνουμε πολλοί και πολλές φορές, σε φωτεινές στιγμές της ζωής μας, για τις οποίες δοξάζουμε και ευχαριστούμε τον Μεγάλο Ευεργέτη και Σωτήρα μας! Αλλά και ως κατηχητόπουλα τραγουδούσαμε: «Όπου κι αν στρέψω τη ματιά μου, παντού Εσέ, Θεέ, θα δω»! Οι δε προσωπικές εμπειρίες πολλών φωνάζουν ότι, όχι μόνο «υπάρχει Θεός», αλλά μας κρατάει στη χούφτα του, αφού με την επίκληση του ονόματός του γλιτώνουμε από φυσικούς και ηθικούς κινδύνους!
Για το αν έχει αρμοδιότητα παρέμβασης σε εθνικά θέματα η Εκκλησία, να θυμίσουμε στον αξιότιμο αρθρογράφο τους μάρτυρες επισκόπους, ιερείς και καλόγερους της τουρκοκρατίας και τον «σύγχρονο Άγιο Κοσμά», όπως τον είπαν, τον αείμνηστο Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανό…
Για να κλείσω με τη γιορτή της Πεντηκοστής και την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, το οποίο «αγραμμάτους σοφίαν εδίδαξε, αλιείς Θεολόγους ανέδειξε και εις ενότητα εκάλεσε», όπως ακούσαμε στον εσπερινό της γιορτής, άλλο ΜΟΡΦΩΣΗ και άλλο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, άλλο ΓΝΩΣΕΙΣ και άλλο ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Αυτός που είπε «Εγώ ειμί το Φως του κόσμου» και ίδρυσε την Εκκλησία Του για να φωτίζει και να σώζει «τους πτωχούς τω πνεύματι» (τους ταπεινόφρονες δηλαδή), είπε και «Υμείς εστέ το Φως του κόσμου» αλλά «ο κόσμος μισεί το Φως» και όχι μόνο αλλά αποκαλεί «σκοταδιστές» αυτούς που αγαπούν το Φως!
Είθε τα υπόλοιπα χρόνια εκείνων και ημών να είναι χριστιανικά και φωτεινά!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!