Η παρακμή του Θεάτρου μας…

Οι κινέζοι όταν θέλουν να λοιδορήσουν και να γίνουν σκωπτικοί έναντι κάποιου του εύχονται να ζήσει σε ενδιαφέρουσες εποχές…
Η φράση έχει διττή σημασία.
Ενδιαφέρουσα εποχή μπορεί να είναι είτε μια εποχή μεγάλης ακμής είτε μια εποχή μεγάλης παρακμής!
Δυστυχώς ή ευτυχώς εμείς ζούμε στην δεύτερη περίπτωση!
Η παρακμή του ελληνισμού συντελείται μπρός στα μάτια μας με ιλιγγιώδεις και καταιγιστικούς ρυθμούς που πολλές φορές δεν μπορούμε να συλλάβουμε την ταχύτητα με την οποία επέρχεται αυτή!
Μια κοινωνία βιαίως εκδυτικοποιημένη και παντελώς αλλοτριωμένη που περιπλανιέται στο ιστορικό γίγνεσθαι χωρίς πυξίδα, ασθμαίνουσα και νωχελική παρακαλώντας τους δυτικοευρωπαίους για ένα ξεροκόμματο.
Θα μας μελετούν ως αρνητικό παράδειγμα στα πανεπιστήμια του μέλλοντος!!!
Πώς ένας από τους σπουδαιότερους πολιτισμούς κατάντησε σ’ αυτά τα χάλια με αποτέλεσμα να εξαφανιστεί!
Το θέατρο είναι καθρέφτης της κοινωνίας μας.
Ζει κι αυτό μέρες παρακμής.
Θα μπορούσε να είναι τίτλος θεατρικού έργου!
Είναι όμως δυστυχώς η πραγματικότητα.
Φυσικά δεν αναφέρομαι σ’ όλους αυτούς τους τυχάρπαστους που απασχολούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το τελευταίο διάστημα.
Η ουσία δεν βρίσκεται εκεί.
Η παρακμή του θεάτρου έχει εκεί τις ρίζες της αλλά δεν βρίσκεται εκεί.
Η παρακμή του θεάτρου αντλείται από το γεγονός της εγκατάλειψής του από τους ίδιους τους ηθοποιούς!
Κανένας απ’ όλους αυτούς που μπαίνουν στο χώρο του θεάτρου (απο διάφορες κατευθύνσεις) δεν ενδιαφέρεται για αυτό.
Ελάχιστοι οι ηθοποιοί και μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού που ασχολήθηκαν ουσιαστικά με το αντικείμενο της τέχνης τους!
Το θέατρο ανήκει πλέον στους τυχάρπαστους και στους τυχοδιώκτες!
Μόνο έτσι μπορούν να χαρακτηριστούν όλοι όσοι βρίσκονται στο χώρο προς ίδιον όφελος!
Στόχος η προσωπική ανέλιξη και δημοσιότητα!
Είναι τόσο βαθιά η σήψη και η παρακμή που γίναμε παγκόσμιο ρεντίκολο με τον πρώην καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου.
Το θέατρο από κυψέλη πολιτισμού κατάντησε σφηκοφωλιά ίντριγκας, ρουσφετιών, δοσοληψίας, διαπλοκής και χτυπημάτων κάτω απ’ τη ζώνη!
Έρμαιο πολιτικάντηδων και πάσης φύσεως λαμογιών που το χρησιμοποίησαν για προσωπικούς λόγους ο καθένας.
Το θέατρο είναι το θύμα ενός συνεχόμενου βιασμού!
Ο κάθε δήμαρχος, δημοτικός σύμβουλος, μικροπαράγοντας και παραγοντίσκος ασελγεί πάνω του διαχρονικά…
Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν και στα περιφερειακά θέατρα.
Το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, από τα πρώτα έξι δημοτικά περιφερειακά θέατρα στην Ελλάδα και έχοντας γράψει ιστορία ως Οργανισμός Ηπειρωτικού Θεάτρου, σήμερα κατάντησε να βιώνει μια απίστευτη παρακμή.
Διαχρονικά αδιάφορες οι δημοτικές αρχές για την τύχη του, βόλευαν ημετέρους ενώ πρόεδροί του ήταν πάντοτε μα πάντοτε άσχετοι με το αντικείμενο, από γιατροί μέχρι ελεύθεροι επαγγελματίες που έχουν μαγαζιά στην πιάτσα της πόλης….
Φαίνεται πως ζούμε τη μεγάλη παρακμή του θεάτρου!
Το καλοκαίρι που μας πέρασε «κατάφεραν» με αδιαφανείς διαδικασίες (εννοείται) να «σκηνοθετήσουν;» δυο ερασιτέχνες της πόλης που εκμεταλλεύτηκαν το κενό εξουσίας λόγο έλλειψης καλλιτεχνικού διευθυντή, ο ένας για την καλοκαιρινή περιοδεία (φαίνεται είχε μεγαλύτερο δόντι) και ο άλλος τον Σεπτέμβριο ενώ για τα Χριστούγεννα, ζητήθηκε από τους καλλιτέχνες της πόλης να καταθέσουν τις προτάσεις τους ένα μήνα πρίν…
Γελοία πράγματα που δείχνουν τη φτήνια όσων διοικούν το θέατρο.
Οι θεσμοί χάνουν την αξία τους όταν τα πρόσωπα που επιλέγονται να διοικήσουν είναι ανίκανα!!!
Το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων πρόσφατα προκήρυξε τη θέση του καλλιτεχνικό διευθυντή.
Περιμένουμε να δούμε ποιο πρόσωπο θα προκύψει από τη διαδικασία.
Ελπίζουμε πως ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής δεν θα είναι αλεξιπτωτιστής ούτε εγκάθετος κάποιου κομματικού σωλήνα.
Ελπίζουμε επιτέλους να επικρατήσουν διαφανείς διαδικασίες στην επιλογή του νέου καλλιτεχνικού διευθυντή.
Ελπίζουμε ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής να καταφέρει να συσπειρώσει το καλλιτεχνικό δυναμικό της πόλης.
Ελπίζουμε τα κριτήρια της επιλογής να είναι καλλιτεχνικά και όχι όπως μέχρι σήμερα συνέβαινε!
Ελπίζουμε να έχει όραμα για το θέατρο και όχι στόχο!!!
Θα έχει μέλλον το θέατρο ή θα συνεχιστεί η κατρακύλα;

Σημείωση: Τα γραφόμενά μου δεν έχουν προσωπικές επιδιώξεις. Γράφω ότι γράφω από ενδιαφέρον για το αντικείμενο της τέχνης μου. Άλλωστε, στα δεκατέσσερα χρόνια που είμαι επαγγελματίας δεν έχω παίξει στο ΔΗΠΕΘΕ της πόλης μου, ούτε το επιδιώκω με τις συνθήκες που εκεί επικρατούν!
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΑΚΟΣ