Οι Πάτσηδες στο Κοινοβούλιο…

Ο βουλευτής Πάτσης της ΝΔ βρίσκεται στα δίχτυα μεγάλου οικονομικού σκανδάλου. Και όλα δείχνουν ότι αυτό το γεγονός μαζί με την ακρίβεια θα διαδραματίσουν πρωτεύοντα ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις. Και έτσι πρέπει να γίνει, αφού ο καπνός από τα κατορθώματα του Τσοχατζόπουλου ακόμα μυρίζει και δηλητηριάζει την πολιτική σκέψη του Έλληνα.

Εκτιμώ πως το φαινόμενο «Πάτση» δεν έπρεπε να προκαλέσει εντύπωση, αφού το όλο πολιτικό μας σύστημα συνεχίζει να λειτουργεί, όπως εδώ και χρόνια συμβαίνει. Οι νόμοι σπάνια εφαρμόζονται για τους ισχυρούς και στις αίθουσες των Δικαστηρίων συνήθως απολογούνται άνθρωποι χωρίς επώνυμο και όσοι παραβιάζουν τους άγραφους ηθικούς κανόνες της κοινωνίας!

Αντίθετα, όσοι έχουν δύναμη πολιτική ή οικονομική σπανίως καλούνται σε απολογία και γενικότερα έχουν την κρατική προστασία, αφού αυτοί διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό και το περιεχόμενο του εξουσιαστικού μας συστήματος. Είναι ενδεικτικό της λειτουργίας των θεσμών το γεγονός ότι οι επιτροπές για το «πόθεν έσχες» των βουλευτών ουδέποτε κατήγγειλαν πολιτικό για κατάχρηση ή για παράβαση του νόμου στα οικονομικά τους! Τούτο δείχνει συμπαιγνία όλων των κομμάτων και πόρτες ανοιχτές για ασυδοσία όσων διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα.

Βεβαίως το σκάνδαλο του Πάτση βαραίνει κυρίως την ΝΔ, αφού όφειλε πριν αποδεχτεί την υποψηφιότητά του να ελέγξει την όλη διαδρομή του, την εντιμότητα και τις προθέσεις. Γιατί δεν ξυπνάει κάποιος ένα πρωί και λέει ότι από σήμερα αλλάζω πρόσωπο και γίνομαι κλέφτης, παράνομος και τυχοδιώκτης. Εκείνος που επιδιώκει πολιτική εξέλιξη έχει ποικίλες δράσεις στον κοινωνικό του χώρο και άρα είναι γνωστός στο κόμμα του. Επομένως η κυβέρνηση έχει την ευθύνη για τον Πάτση και ανάλογα θα αναλάβει το ταμείο από την κρίση των πολιτών.

Οφείλουμε όμως να αναγνωρίσουμε στα θετικά το ότι ο Πρωθυπουργός τον διέγραψε αμέσως, κατήγγειλε αυστηρά τις πράξεις του και απαίτησε τη λειτουργία της Επιτροπής του πόθεν έσχες.

Αλλά ευθύνη έχει, μικρότερη βέβαια, και η αντιπολίτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έθεσε σε λειτουργία τη σχετική επιτροπή και σε κανένα στέλεχος δεν επέβαλε τη διαγραφή του. Γιατί κατά τον Τσίπρα κανείς βουλευτής του δεν παρέκκλινε από τους γραπτούς και ηθικούς νόμους που ορίζουν την συμπεριφορά των βουλευτών. Με τη λογική του ούτε ο Παπαγγελόπουλος ούτε ο Ν. Παππάς ξέφυγαν από τις αρχές της δημοκρατίας, κι ας ευτέλισαν πρόσωπα και ας περιφρόνησαν κάθε νόμο στο όνομα της κομματικής επιβολής.

Άρα τα δάκρυα όλων των κομμάτων είναι μάλλον κροκοδείλια και όχι έκφραση μεταμέλειας και συμμόρφωσης. Μήπως όμως το φαινόμενο «Πάτσης» δεν υπάρχει κάποια ευθύνη και στις τοπικές κοινωνίες που εκλέγουν τους βουλευτές; Στους συμπολίτες των κάθε φορά υποψηφίων είναι γενικά γνωστή η ταυτότητα, τα έργα τους και η όλη προσωπικότητά τους. Άρα ο πολίτης με την ψήφο του δείχνει είτε ανοχή είτε ιδιοτελή σκοπιμότητα.

Για παράδειγμα και εδώ στη δικιά μας κοινωνίας κινούνται και διεκδικούν ψήφο άνθρωποι με εγνωσμένη, ιστορία και ταυτότητα που δεν συνάδει με τις αρχές ενός σωστού πολιτικού. Και ας μην ξεχνάμε ότι, ενώ το σκάνδαλο του Τσοχατζόπουλου διέλυσε καθ’ υπερβολή το ΠΑΣΟΚ, στενοί του συνεργάτες και ομοτράπεζοί του μεταπήδησαν σε άλλο κόμμα και με την ψήφο των πολιτών σήμερα παρουσιάζονται ως κράχτες της έντιμης διαχείρισης των κοινών!

Γι’ αυτό ως θεατής των πολιτικών πραγμάτων τρέφω μικρή αισιοδοξία για το αν μπορεί το πολιτικό μας σύστημα να γιατρευτεί από την ματαιοδοξία και την χρηματολατρεία του κάθε Πάτση.