Ευκαιρία για την Παραλίμνιο…

Πολλά ειπώθηκαν και ακόμα περισσότερα ακούστηκαν με αφορμή την έκθεση ψηφιακής τέχνης «Plasmata II: Ioannina» που παρουσίασε η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση στην πόλη μας το προηγούμενο διάστημα. Σε γενικές γραμμές, όλοι συμφωνήσαμε ότι αυτά που ζήσαμε ήταν πρωτόγνωρα σε τοπικό επίπεδο!

Τώρα που αυτή τελείωσε και οι άνθρωποι της Στέγης τα μάζεψαν και μας αποχαιρέτησαν, ευχαριστώντας για τη φιλοξενία, μπορεί κανείς αβίαστα να ισχυριστεί ότι τα Plasmata αποτέλεσαν ορόσημο για τα Γιάννενα αυτό το καλοκαίρι, καθώς η διοργάνωσή τους απέδειξε ότι μπορούμε, αν θέλουμε, να κάνουμε σπουδαία πράγματα σ’ αυτόν εδώ τον τόπο. Δράσεις και εκδηλώσεις που θα τον προβάλουν σε κάθε γωνιά της χώρας αλλά και, γιατί όχι, και εκτός αυτής, δίνοντας υπεραξία στο τουριστικό της προϊόν, για το οποίο τόσος λόγος γίνεται. 

Ναι, στα Γιάννενα δεν έχουμε μόνο τον Αλή Πασά και όλα εκείνα που τον συνοδεύουν, τα οποία μία ζωή επιδεικνύουμε στους επισκέπτες μας. Διαθέτουμε πολλά ακόμη συγκριτικά πλεονεκτήματα, τα οποία καλούμαστε να αναδείξουμε προς όφελος αυτής εδώ της πόλης. Ένα από τα βασικότερα είναι η παραλίμνιος περιοχή, αυτό το τόσο ιδιαίτερο, τόσο δημοφιλές, αλλά και τόσο παραμελημένο διαχρονικά τμήμα της πόλης που, πριν έρθουν τα Plasmata, αντιμετωπίζονταν ως κατεξοχήν χώρος στάθμευσης Ι.Χ. και στάσης πούλμαν για να κατεβάζουν τουρίστες! Υπάρχει βέβαια και ένα ποσοστό πολιτών οι οποίοι αξιοποιούν την Παραλίμνιο για βόλτα και αναψυχή, αλλά το πράγμα δεν αλλάζει…

Ήρθε λοιπόν η Στέγη και μας… ξύπνησε! Μας έδειξε πως, όταν έχει κανείς όραμα και μεράκι, σχέδιο και όρεξη για δουλειά, μπορεί να κάνει θαύματα, στην κυριολεξία. Χρειάζονται βέβαια και χρήματα, όμως αυτά μπορούν οι τοπικές Αρχές να τα εξοικονομήσουν από άλλες δράσεις ή παρεμβάσεις στις οποίες συχνά διατίθενται μεγάλα ποσά με μηδαμινό ή αμελητέο αποτέλεσμα. 

Με άλλα λόγια, χρειάζεται ένα ενιαίο, σαφές και καλά μελετημένο σχέδιο για την παραλίμνιο περιοχή, από την Πλατεία Μαβίλη ως το Πάρκο Κατσάρη και από εκεί ως το τέλος της Ακτής Μιαούλη, με στόχο την ανάδειξή της και την αξιοποίησή της προς όφελος των πολιτών. Θα πει κανείς, η Δημοτική Αρχή έχει κάνει σχετικές εξαγγελίες. Σύμφωνοι, όμως τα… σχέδια επί χάρτου πρέπει και να υλοποιηθούν. Μέχρι να γίνει αυτό, έχουμε το δικαίωμα να πιέζουμε προς αυτή την κατεύθυνση, να κάνουμε παρατηρήσεις, να καταθέτουμε ιδέες και προτάσεις. 

Για μας, τους πολίτες, οι εξαγγελίες της νυν και κάθε Δημοτικής Αρχής δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Εκείνο που μετράει κυρίως είναι το γεγονός ότι, κατεβαίνοντας τις τελευταίες ημέρες στην Παραλίμνιο και περπατώντας περιφερειακά του Κάστρου, αντικρίζουμε και πάλι τις γνώριμες προ άφιξης της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση εικόνες. Τα εκατοντάδες παρκαρισμένα Ι.Χ., τις ουρές οχημάτων στον δρόμο που αναζητούν απεγνωσμένα χώρο στάθμευσης, το καυσαέριο, τον θόρυβο που θυμίζει κεντρική λεωφόρο, τη δυνατή μουσική που ακούγεται από τα ανοιχτά παράθυρα, τα μαρσαρίσματα, τα φρεναρίσματα…

«Στη βράση κολλάει το σίδερο», λέει ο σοφός λαός και τώρα είναι η ώρα να γίνει ο διάλογος και να δρομολογηθούν οι αναγκαίες αλλαγές στο ομορφότερο κομμάτι της πόλης μας. Ας μην αφήσουμε να χαθεί το «momentum» που δημιούργησε η έκθεση Plasmata II. Η Παραλίμνιος είναι καιρός πια να αποδοθεί μία και καλή στους πολίτες, δεν μπορεί να ανήκει στα αυτοκίνητα. Και οι ιθύνοντες του Δήμου Ιωαννιτών οφείλουν να ανασκουμπωθούν και να κάνουν αυτό που πρέπει. 

Όσο για τα καταφύγια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου κάτω από το βράχο του Κάστρου, τα οποία εντυπωσίασαν τους χιλιάδες επισκέπτες της έκθεσης, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να κλειδωθούν ξανά και να μείνουν σφραγισμένα ώσπου κάποιος άλλος ιδιωτικός φορέας να αιτηθεί, αν ποτέ το κάνει, τη χρήση τους. Είναι ένας χώρος πολύ ξεχωριστός και με ιδιαίτερη σημειολογία αυτός. Δήμος και Εφορεία Αρχαιοτήτων πρέπει να δουν πώς θα τα αξιοποιήσουν, πάντα προς όφελος της πόλης. Καιρός είναι…