Ο Στεφ. Κασσελάκης και η ανύπαρκτη σχέση του με την Ομογένεια των ΗΠΑ…
«Η υποψηφιότητα του Στέφ. Κασσελάκη για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι κάτι που αφορά αποκλειστικά το κόμμα του και σε καμία περίπτωση την Ομογένεια των ΗΠΑ, η οποία ούτε τον πρότεινε, ούτε έχει εκφράσει κάποιου είδους υποστήριξη στο πρόσωπό του». Αυτό τονίζει ο έμπειρος δημοσιογράφος Χρήστος Μαλασπίνας, ο οποίος γνωρίζει άριστα τα της ελληνικής Ομογένειας των ΗΠΑ, όπου έχει ζήσει επί σειρά ετών.
Ακολουθεί το σχετικό άρθρο του που δημοσίευσε η ιστοσελίδα «panhellenicpost.com»:
Η περίπτωση του ομογενή Στέφανου Κασσελάκη, ο οποίος «από το πουθενά» ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, αναμφίβολα τάραξε τα νερά στην Κουμουνδούρου.
Το ίδιο, όμως, αιφνιδίασε και την ομογένεια των ΗΠΑ η οποία πρώτη φορά είδε το όνομά του να φιγουράρει στις πρόσφατες εκλογές ως υποψήφιος βουλευτής Ομογένειας, προσωπική επιλογή του π. προέδρου του κόμματος, Αλέξη Τσίπρα, όπως, άλλωστε, και όλοι οι υποψήφιοι στα ψηφοδέλτια Επικρατείας είναι της αποκλειστικής προτίμησης των αρχηγών…
Είναι αυτός ένας από τους λόγους για τους οποίους ο νέος «βελτιωμένος» Νόμος για την ψήφο των Αποδήμων εξακολουθεί να υποφέρει αφού δεν παρέχει στους Απόδημους εκτός των άλλων και το δικαίωμα να επιλέξουν οι ίδιοι και να αναδείξουν οι ίδιοι με την ψήφο τους τα πρόσωπα που θα ήθελαν να τους εκπροσωπούν ως Ομογένεια στην ελληνική Βουλή.
Ωστόσο, πέραν από αυτό, η υποψηφιότητα του κ. Κασσελάκη –ως ατόμου που επικαλείται την ομογενειακή του ταυτότητα, προβάλλοντας την παραμονή, τις σπουδές και την όποια επιχειρηματική δραστηριότητά του στις ΗΠΑ – «ακουμπά» την ομογένεια η οποία έχει και στο παρελθόν πληρώσει “ακριβά” την προώθηση ή -αντιθέτως- την μη υποστήριξη αποδήμων που διεκδικούσαν υψηλά πολιτικά πόστα στις ΗΠΑ και την Ελλάδα.
Τρανό παράδειγμα ο Μάικ Δουκάκης, επιλογή του Δημοκρατικού Κόμματος για την Προεδρία των ΗΠΑ (1988) και ο οποίος στερήθηκε μεγάλου αριθμού ψήφων ομογενών εξαιτίας της παρέμβασης του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Ιακώβου υπέρ της παράλληλης υποψηφιότητας Μπους, του πατρός. Στον αντίποδα, ο Ανδρέας Παπανδρέου ο οποίος με ακαδημαϊκή παρουσία στις ΗΠΑ, στηριζόμενος στην πολιτική κληρονομιά τού πατρός του Γεωργίου Παπανδρέου, ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ (1974) και έγινε Πρωθυπουργός της Ελλάδος (1981).
Και στις δύο αυτές εκ διαμέτρου αντίθετες περιπτώσεις, κοινή συνισταμένη αποτελεί το γεγονός ότι αμφότεροι οι δύο ομογενείς είχαν έντονη πολιτική δραστηριότητα πριν αποφασίσουν να αναζητήσουν αυτόνομο ρόλο στην πολιτική ζωή είτε της Ελλάδος είτε των ΗΠΑ. Είχαν, δηλαδή, πολιτική και κομματική αναφορά ενώ υποδείχτηκαν και υποστηρίχτηκαν από σημαντική μερίδα στελεχών και πολιτών, αποδήμων ή μη. Ο μεν κ. Δουκάκης ως δύο φορές εκλεγμένος Κυβερνήτης της Μασαχουσέτης (1975-1979 και 1983-1991) και ο Ανδρέας Παπανδρέου ως υπουργός στην κυβέρνηση της Ενώσεως Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου (19/2/1964 – 5/6/1964) και (5/6/1964 – 19/11/1964).
Επομένως, η αναφορά του κ. Κασσελάκη στην Ομογένεια, επουδενί δύναται να θεωρηθεί ως πρόταση ή υποστήριξη της Ομογένειας προς το πρόσωπό του, στην προσπάθειά του να ανέλθει στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Με άλλα λόγια, αυτή τη στιγμή θεωρούμε ότι δεν εκπροσωπεί την Ομογένεια ως υποψήφιος διάδοχος του κ. Τσίπρα. Άλλωστε, δεν έχει προταθεί ούτε υποστηρίζεται από την οργανωμένη Ομογένεια.
Η υποψηφιότητά του είναι ζήτημα που αφορά αποκλειστικά το ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και τις εσωκομματικές διεργασίες οι οποίες και θα αναδείξουν τον επόμενο πρόεδρο του Κόμματος. Η Ομογένεια νοιώθει καλά κάθε φορά που κάποιος «δικός» της άνθρωπος (με ή χωρίς τοπική δράση και προσφορά) φτάνει και κατακτά υψηλά αξιώματα στη γενέτειρα.
Στην περίπτωση του αυτοπροταθέντος κ. Στέφανου Κασσελάκη, εάν ήθελε συμβεί να είναι αυτός ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, οι ομογενείς θα τον κρίνουν από το έργο και την απόδοσή του στα πολιτικά δρώμενα της γενέτειρας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΛΑΣΠΙΝΑΣ
