Η ειρήνη εξασφαλίζεται με εφαρμογή του δικαίου!

Πόσο ουτοπικό ακούγεται το Σωκρατικό «είναι προτιμότερο να αδικείσαι παρά να αδικείς», ιδιαίτερα σήμερα που ο κόσμος φλέγεται από πολεμικές συγκρούσεις! Όταν για άλλη μια φορά η αγριότητα του ανθρώπου βγαίνει στην επιφάνεια. Η τεχνολογική πρόοδος, χωρίς ανθρωπιστική παιδεία και καλλιέργεια, χωρίς την πίστη στις βασικές θρησκευτικές αξίες της αγάπης και της αλληλεγγύης, σε συνδυασμό με την παραβίαση του δικαίου και τις άθλιες συνθήκες διαβιώσεως και το μίσος  που δημιουργείται εξαιτίας αυτών, αποδεικνύεται ότι δεν είναι ικανή να αποτρέψει τη διάπραξη φρικιαστικών εγκλημάτων πάσης φύσεως. Σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να γίνει διάκριση μεταξύ της αγριότητας μιας συγκεκριμένης ομάδας εξτρεμιστών αφενός και του συντεταγμένου κράτους  αφ’  ετέρου. 

Δύο πράγματα, κατά τη γνώμη μας, θα πρέπει να λάβει υπόψη του ένα συντεταγμένο κράτος δικαίου: πρώτον,  να μην μιμηθεί την αγριότητα αυτού που το ίδιο κατηγορεί,  δεύτερον, να δράσει μέσα στα όρια των διεθνώς καθιερωμένων ανθρωπιστικών συμβάσεων και υποχρεώσεων και, τρίτον, να μην προχωρήσει από υπέρμετρη οργή σε υπέρμετρη βία και συλλογική τιμωρία του άμαχου πληθυσμού.

Σε όλες τις πολεμικές συγκρούσεις η ευθύνη των μεγάλων δυνάμεων είναι τεράστια. Όσο βέβαια και να επικαλείται κανείς το δίκαιο, ξέρουμε όλοι ότι αυτό που υπερισχύει στις διεθνείς σχέσεις είναι το συμφέρον και με βάση αυτό λαμβάνονται οι όποιες αποφάσεις. Είναι όμως επίσης γενικώς γνωστό ότι η αδικία και η καταπίεση οδηγούν πάντοτε σε εκρήξεις, ενίοτε ανεξέλεγκτες. Επομένως, μακροπρόθεσμα η ειρήνη εξασφαλίζεται μόνον με την εφαρμογή του δικαίου. Παραδείγματα άφθονα στην παγκόσμια ιστορία.

Στην περίπτωση του Ισραήλ και των Παλαιστινίων, για να κατανοήσει κάποιος τη σημερινή κατάσταση, θα πρέπει να μελετήσει όλα τα σχετικά με τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, καθώς και τους πολέμους που ακολούθησαν με τον ξεριζωμό του ντόπιου Αραβικού πληθυσμού και την προσφυγοποίησή του.

Οι ηγέτες του Ισραήλ διακηρύσσουν ότι θα εξαλείψουν τη Χαμάς μια για πάντα και αυτό προσπαθούν να κάνουν με την ισχύ των όπλων. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι αυτό είναι αδύνατο, ακόμα και αν δεχτούμε ότι εξοντώνουν όλα τα μέλη της Χαμάς. Και αυτό, επειδή μέσα στη βία και τον τρόμο, την καταπίεση και τον θάνατο που βιώνουν καθημερινά μικροί και μεγάλοι, με την αθλιότητα της ζωής τους, την αίσθηση ότι είναι κατάφωρα αδικημένοι, εκκολάπτονται και θα εκκολάπτονται, όσο συνεχίζεται η ίδια κατάσταση, νέοι μαχητές που θα είναι έτοιμοι να αγωνιστούν με κάθε τρόπο, για να δικαιωθούν.

Μόνο η δικαιοσύνη και η ευημερία του πληθυσμού θα εξαλείψει μια για πάντα κάθε είδους Χαμάς και κάθε είδους απελευθερωτικά κινήματα - τα οποία, όπως καλά γνωρίζουμε, τα αποικιοκρατικά Ευρωπαϊκά κράτη χαρακτήριζαν ως τρομοκρατικά - και όχι η βία, όσο συντριπτική και να είναι.

Μοιάζει με τη Λερναία Ύδρα, θα κόβουν ένα κεφάλι και θα ξεφυτρώνουν επτά. Είναι προς το μακροπρόθεσμο συμφέρον του Ισραήλ να ενεργήσει όχι με βάση την δικαιολογημένη οργή του για τη σφαγή αμάχων, αλλά με βάση την αυτοσυγκράτηση, τη σύνεση και την πραγματική διάθεση για μια λύση δύο κρατών που θα συνεργάζονται για την ευημερία όλων των πολιτών τους.

Ειδεμή, η βία θα συνεχίζεται και θα εντείνεται και θα γίνεται ακόμα πιο φοβερή και απειλητική, ιδιαίτερα με την ανάπτυξη νέων επιθετικών όπλων και μέσων από όλες τις πλευρές με τραγικά αποτελέσματα για όλους τους εμπλεκομένους και όχι μόνον. 

Και να έχουν υπόψη τους οι ισχυροί της γης ότι, όπως μας διδάσκει ο Αισχύλος στους Πέρσες, η «ὕβρις», η αλαζονεία οδηγεί στην «ἄτη», τη διανοητική τύφλωση που με τη σειρά της σπρώχνει τον άνθρωπο να πάρει αποφάσεις, οι οποίες, ενώ ο ίδιος τις θεωρεί ότι είνάι σωστές και αναγκαίες, καταλήγουν για τον ίδιον σε «πάγκλαυτον θέρος», σε θερισμό γεμάτο κλάματα. Ή, όπως λέει ο λαός μας, ότι σπείρεις θα θερίσεις.