Τιμές και τιμωρίες στους πολιτικούς…

 Αφορμή για όσα γράφουμε σήμερα είναι η τιμητική εκδήλωση που έγινε πρόσφατα για τον Κώστα Σημίτη. Οι τιμητικές εκδηλώσεις και οι τιμωρίες είναι δύο μέσα που είναι χρήσιμο να χρησιμοποιούνται, ώστε να παραδειγματίζουν και να διαπαιδαγωγούν τους πολίτες και να ποδηγετούν τους ασκούντες την εξουσία ή οποιαδήποτε άλλη αρχή ή λειτούργημα. Ήδη στην αρχαία ελληνική δημοκρατία ίσχυε στην  πράξη. Ένας πολίτης, του οποίου οι υπηρεσίες στην πατρίδα του εθεωρούντο σημαντικές, μετά από πρόταση και έγκριση από τον κυρίαρχο λαό, μπορούσε να τιμηθεί ποικιλοτρόπως, ακόμα και με χρυσό στεφάνι, όπως έγινε με τον Δημοσθένη το 330 π.Χ.

Αντίθετα, αν κάποιος πολίτης ή πολιτικός άρχων με τις ενέργειές του έβλαπτε τα συμφέροντα ή ακόμα και τις πατροπαράδοτες θρησκευτικές πεποιθήσεις ή τελετουργίες της πατρίδας του, ετιμωρείτο  με χρηματικό πρόστιμο,  εξορία ή   ακόμα και με θάνατο.

Τότε όλοι οι πολίτες και όλοι όσοι ασκούσαν εξουσία ήσαν υπεύθυνοι και λογοδοτούσαν. Ήταν αδιανόητο το «ακαταδίωκτο» των ασκούντων εξουσία, όπως συμβαίνει στην πατρίδα μας. Ακαταδίωκτο των πρωθυπουργών, των υπουργών, των βουλευτών, των τραπεζικών στελεχών, των λοιμοξιολόγων, σαν να είναι ανεύθυνοι άρχοντες!

Στην Αθηναϊκή δημοκρατία οι άρχοντες, προτού αναλάβουν την εξουσία και μετά τη «δοκιμασία», ορκίζονταν ότι «δικαίως ἄρξειν καὶ κατὰ τοὺς νόμους καὶ δῶρα μὴ λήψεσθαι τῆς ἀρχῆς ἕνεκα, κἄν τι λάβωσι, ἀνδριάντα ἀναθήσειν χρυσοῦν».

Τότε υπήρχαν ασφαλιστικές δικλείδες, η «δοκιμασία» πρίν από την ανάληψη των καθηκόντων και ο λογιστικός έλεγχος στο τέλος της θητείας τους. Αν έκριναν ότι έκλεψε το δημόσιο ή δωροδοκήθηκε, τον παρέπεμπαν στο δικαστήριο (ουσιαστικά στον κυρίαρχο λαό) και, αν καταδικαζόταν, υποχρεούτο να το καταβάλει στο δεκαπλάσιο. Ούτε ο μέγας Περικλής απέφυγε τον έλεγχο ούτε ο Φειδίας.

Και ο Πλάτων, του οποίου η νομοθεσία εδράζεται στην αρετή, στους Νόμους λέει για τον κλέφτη του δημοσίου ότι δεν έχει σημασία αν αυτό που έκλεψε είναι μεγάλο ή μικρό, αλλά κατά πόσον ο κλέφτης είναι ιάσιμος ή ανίατος. Στη δεύτερη περίπτωση η τιμωρία είναι ο θάνατος. Και την ίδια ποινή προνοεί και για τον προδότη της πατρίδας ή αυτόν που αποπειράται να καταλύσει το υφιστάμενο δημοκρατικό πολίτευμα.

Ο ίδιος υποδειγματικά επίσης προνοεί την απονομή εξαιρετικών τιμών και όσο ζούν και μετά τον θάνατό τους σε άνδρες που διακρίθηκαν για την αρετή τους, είτε ως άτομα είτε ως μέλη συλλογικών δημοσίων οργάνων, ώστε να είναι παραδείγματα για τους πολίτες και τους πολιτικούς.

Με κριτήριο λοιπόν αυτά, την άσκηση της εξουσίας με βάση το συμφέρον του συνόλου, την ευνομία, τη δικαιοσύνη, τα εθνικά συμφέροντα, την οικονομική πολιτική, τη διαφθορά ή όχι, είναι πρέπουσες οι τιμές που ορισμένοι απένειμαν σε ειδική εκδήλωση στον Κώστα Σημίτη; Είναι ισόρροπες με την προσωπικότητα και το έργον του;

Δυστυχώς, τα αρνητικά σε βάρος του είναι πάμπολλα. Έβλαψε την πατρίδα μας και στα εθνικά θέματα και στην οικονομία. Αυτός είναι που παρέδωσε τον Οτσαλάν στην Τουρκία. Αυτός αναγνώρισε ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο, αυτός με την πολιτική μειοδοσίας «γκρίζαρε» τα Ίμια, αυτός ατίμασε την αιματοβαμμένη Ελληνική σημαία, αυτός στη Βουλή είπε το περιβόητο ευχαριστώ στους Αμερικανούς για τα όσα ταπεινωτικά συνέβησαν στα Ίμια.

Και στην οικονομική πολιτική, αυτός εκτίναξε το δημόσιο χρέος από το 35% περίπου του ΑΕΠ σε πάνω από 100%, ανοίγοντας το δρόμο για την οικονομική κρίση και τα μνημόνια που ακολούθησαν. Αυτός είναι που με την είσοδο της Ελλάδος στη ζώνη του ευρώ καθόρισε μια ισοτιμία δραχής ευρώ αναντίστοιχη με την πραγματική, δηλαδή ισοτιμία του ευρώ με δύο Γερμανικά μάρκα, 340+ δραχμές, αντί με ένα μάρκο, δηλαδή 178 δραχές. Και έτσι από τη μια μέρα στην άλλη   διπλασιάστηκαν ή τριπλασιάστηκαν οι τιμές των προϊόντων. Ποιος ή ποιοι ωφελήθηκαν ή κερδοσκόπησαν με αυτήν την ισοτιμία; Επί πρωθυπουργίας του υπήρξε η μεγαλύτερη σπατάλη και διαφθορά του δημοσίου χρήματος. Χαρακτηρίστηκε ο πιο διαπλεκόμενος  πρωθυπουργός  και η πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση, με υπουργούς του να έχουν χρηματιστεί με εκατομμύρια ευρώ.

Επί πρωθυπουργίας του έγινε το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, όταν παράνομα διαφήμιζαν ότι οι μετοχές στο χρηματιστήριο θα ανέβαιναν σημαντικά και προέτρεπαν τον κόσμο να αγοράσει μετοχές. Πόσα δισεκατομμύρια έχασε ο κόσμος και ποιοι τα οικειοποιήθηκαν, δεν μάθαμε ποτέ ούτε και τιμωρήθηκε κανένας. Έστω και ένα από αυτά να είχε πράξει στην αρχαία ελληνική δημορατία, η τύχη του θα ήταν ο θάνατος και όχι οι τιμές.

Και, δυστυχώς, δεν είναι μόνον ο Σημίτης. Τα όσα σημεία και τέρατα συμβαίνουν στην πολιτική σκηνή της χώρας μας για πολλές δεκαετίες θα μποροῦσαν να οδηγήσουν κάποιον αμερόληπτο κριτή στο συμπέρασμα ότι το πολιτικό μας σύστημα έργῳ και λόγῳ, αντίθετα με όσα λέει ο Περικλῆς για την Αθηναϊκή δημοκρατία, ότι δηλαδή είναι παράδειγμα για άλλους και δεν έχει τίποτα να ζηλέψει,  είναι παράδειγμα προς αποφυγήν.

Δεν μας επιτρέπει ο χῶρος να επεκταθούμε αναλυτικώτερα στην απόδειξη. Περιοριζόμαστε ενδεικτικά στα πιο ακραία, πολλά από τα οποῖα οφείλονται και στο εὐήκοον οὖς των εκάστοτε κυβερνώντων προς τις ἐντολές και επιθυμίες των ξένων, κατά κύριο λόγο της Γερμανίας και των ΗΠΑ.

4 Το «Η Κύπρος κεῖται μακράν» του Κωνσταντίνου Κραμανλή κατά την Τουρκική εισβολή στη μεγαλόνησο το 1974 από τηλεοράσεως, κάτι που έδινε στους Τούρκους το ελεύθερο να πραγματοποιήσουν τους κατακτητικούς στόχους τους στην Κύπρο.

4 Η μειοδοτική πολιτική του Κώστα Σημίτη, η οικονομική του πολιτική, η διαφθορά και όσα αναφέραμε πιο πάνω.

4 Η παράδοση στους Σλάβους των Σκοπίων μέρους της εθνικής πολιτιστικής μας κληρονομιάς, δηλαδή της ταυτότητας και της γλώσσας του Μακεδόνα με τη συμφωνία των Πρεσπών από την κυβέρνηση Τσίπρα.

4 Η υποχωρητικότητα και η προετοιμαζόμενη μειοδοσία έναντι της Τουρκικής επιθετικότητας όπως αυτή εμφαίνεται από τις δηλώσεις Μητσοτάκη για «υποχωρήσεις» και «αποκλίσεις» σχετικά με τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος στο Αιγαίο, καθώς και με τη μονομερή αποστρατικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου.

4 Η εγκατάλειψη της Θράκης στην ασύδοτη και ανεξέλεγκτη συστηματική προσπάθεια του Τουρκικού προξενείου για τουρκοποίηση των μουσουλμάνων με κάθε μέσον, εκπαιδευτικό, θρησκευτικό και οικονομικό.

4 Η πλήρης αδιαφορία των κυβερνώντων για το τεράστιο πρόβλημα της υπογεννητικότητας και η συνειδητή πολιτική αντικατάστασης του ελληνικού πληθυσμού με λαθρομετανάστες ισλαμιστές με συνέπεια τη συντελούμενη δημογραφική αλλοίωση του πληθυσμού της χώρας μας, κάτι που είχαμε επισημάνει επανειλημμένως στο παρελθόν.

4 Η εξαθλίωση των πολιτών με τον ανεξέλεγκτο εξωτερικό δανεισμό από την Κυβέρνηση Κώστα Σημίτη και τις επόμενες κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, την οικονομική κρίση και τα μνημόνια που οδήγησαν συμπολίτες μας σε αδιέξοδα και αυτοκτονίες, η δραστική μείωση των μισθών και των συντάξεων και της αγοραστικής αξίας με την ακρίβεια, την υποθήκευση της χώρας μας για έναν αιώνα από την κυβέρνηση Τσίπρα στους δανειστές.

4 Η λεηλασία του ιδιωτικού πλούτου των Ελλήνων πολιτών με το τεράστιο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου.

4 Το σκάνδαλο με τα χρέη των δύο μεγάλων κομμάτων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που συνολικά πλησιάζουν το ένα δισεκατομμύριο ευρώ, και για το οποίο οι τραπεζίτες που το χορήγησαν  έχουν το «ακαταδίωκτο», ενώ τα κόμματα αυτά συνεχίζουν να παίρνουν την κρατική χορηγία, τα χρήματα δηλαδή του Ελληνικού λαού.

-Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (ΟΤΕ, λιμάνια, αεροδρόμια, τραίνα κ.ά.) σε ξένους «επενδυτές».

-Η εγκατάλειψη της Βορείου Ηπείρου και της Κύπρου στη μοίρα τους, με κίνδυνο ο ελληνισμός της Β. Ηπείρου να συρρικνωθεί και η Κύπρος με την προωθούμενη λύση της Διζωνικής  Δικοινοτικής Ομοσπονδίας να γίνει τουρκικό προτεκτοράτο.

- Τα τεράστια προβλήματα παιδείας, υγείας, ακρίβειας και ασφάλειας που κάνουν την καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών ανυπόφορη και αβίωτη.

-Η δαμόκλειος σπάθη που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια εκατοντάδων χιλιάδων δανειοληπτών από τα λεγόμενα funds, που, χωρίς καμιά μέριμνα από το κράτος, αφήνονται έρμαιο στις αρπακτικές ορέξεις των κερδοσκόπων, οι οποίοι τα αγοράζουν στο 8-10 % της αξίας τους.

- Η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος με την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ανεμογεννητριών, ακόμα και σε περιοχές που υποτίθεται ότι είναι προστατευόμενες, από λίγους επιχειρηματίες κερδοσκόπους, με τις πυρκαγιές να καίνε τα δάση μας για εβδομάδες, χωρίς καμμιά πολιτική πρόληψης, και με τις πλημμύρες να καταστρέφουν τους  κόπους μιας ζωής.

- Η μετατροπή της Ελλάδος σε Αμερικανική στρατιωτική βάση, χωρίς ούτε κάν την εγγύηση της ασφάλειας της πατρίδας μας από την επιθετικότητα της Τουρκίας, η μονοδιάστατη εξωτερική πολιτική που μετέτρεψε την Ελλάδα σε εχθρική χώρα για την Ρωσία σε αντίθεση με την πολυδιάστατη εθνική πολιτική της Τουρκίας. Η πολιτική του δεδομένου και προβλέψιμου συμμάχου φαίνεται ότι δεν δίνει κανένα πλεονέκτημα στη χώρα μας.

-Επιπλέον, ίσως ένα από τα πιο σημαντικά, η ουσιαστική μετατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος σε ενός ανδρός αρχή, με την ταύτιση της εκτελεστικής με τη νομοθετική εξουσία και τον έλεγχο της Δικαστικής.

Από όλα αυτά και πολλά άλλα που μπορεί ο κάθε πολίτης να προσθέσει αποδεικνύεται ότι οι πολιτικοί που μας κυβέρνησαν και μας κυβερνούν όχι μόνον δεν είναι άξιοι τιμής, αλλά μάλλον άξιοι κατακρίσεως και τιμωρίας.

Ο μόνος κυβερνήτης που θυσίασε τα πάντα για την Ελλάδα, ο Ιωάννης Καποδίστριας, οποίος θα έπρεπε να είναι παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους ασκούντες εξουσία, είναι όχι μόνον άξιος, αλλά πανάξιος να τιμάται εσαεί από την πατρίδα μας. Αυτός όμως όχι μόνον δεν τιμήθηκε όσο ζούσε, αλλά δολοφονήθηκε άνανδρα, και μετά θάνατον λοιδορήθηκε από κάποιους ανεγκέφαλους. Η προτομή του θα έπρεπε να κοσμεί το Κοινοβούλιο και όχι μόνον και βέβαια να τιμάται όχι μόνον με λόγια, αλλά και έμπρακτα με την πολιτική που ακολουθεί ο εκάστοτε πρωθυπουργός.

Μετά τον Ιωάννη Καποδίστρια, ο άλλος μεγάλος πολιτικός που είναι άξιος τιμής είναι ο Χαρίλαος Τρικούπης, του οποίου το εκσυγχρονιστικό έργο είναι εντυπωσιακό.