Το ατελείωτο μαρτύριο της σταγόνας του ΣΥΡΙΖΑ…

 Είναι κοινή η διαπίστωση ότι το τελευταίο διάστημα ζούμε στον αστερισμό της «Κασσελακιάδας», ενός απίστευτα βαρετού και εν πολλοίς κακόγουστου πολιτικού ριάλιτι σόου που διανθίζεται από βαρύγδουπες αναφορές και λεκτικές υπερβολές περί «φαινομένου» και «ειδικής περίπτωσης».

Ο κ. Κασσελάκης που εξελέγη νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, με απόλυτα βεβαίως δημοκρατικές διαδικασίες, δεν προέκυψε εντελώς αιφνιδίως και ως «κεραυνός εν αιθρία». Η εκλογή του ήταν απόλυτα συμβατή και αντικατοπτρισμός της όλης δυστοπικής κατάστασης στον καθημαγμένο ΣΥΡΙΖΑ όπως αυτή είχε διαμορφωθεί μετά από αλλεπάλληλες και παταγώδεις εκλογικές ήττες που αναπόδραστα οδήγησαν στην παραίτηση του κ. Τσίπρα. 

Όμως, ο πρώην πρόεδρος δεν είναι στο απυρόβλητο γιατί είναι εκείνος που κατέστησε το κόμμα του ένα κοινωνικά αποκρουστικό προϊόν, άρα η διαφαινόμενη εξαΰλωσή του δεν είναι ένα απλό και συγκυριακό γεγονός αλλά αποτέλεσμα μιας αλληλλουχίας πρακτικών και συμπεριφορών στη δημόσια σφαίρα με χαρακτηριστικά ρεβανσισμού, διχασμού και τοξικότητας που αποδοκιμάσθηκαν με πρωτοφανή πάταγο στις εκλογές του Μαΐου και Ιουνίου του 2023. Ποιός στ' αλήθεια μπορεί να ξεχάσει την περιπέτεια του Δημοψηφίσματος του 2015 και τη διάσημη πια παγκοσμίως «κολοτούμπα» που έφερε το 3ο και πιο καταστροφικό μνημόνιο αλλά και την προκλητική έπαρση και τη ρητορική δυσωδία της αλήστου μνήμης συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Ο νέος λοιπόν πολλά υποσχόμενος και με χαρακτηριστικά «μεσσία» πρόεδρος αντί να κάνει το «θάμα» και να φέρει την «άνοιξη» ως δια μαγείας και με συνοπτικές διαδικασίες πέτυχε το ακριβώς αντίθετο και επιδείνωσε έτι περαιτέρω την περιδίνηση και την αναταραχή στο κόμμα. Υιοθέτησε άκριτα και εύκολα την τακτική της μονοδιάστατης και μονότονης έμφασης στην εικόνα και στο φαίνεσθαι μέσα από μια πρωτοφανώς καταιγιστική μιντιακή υπερέκθεση γαρνιρισμένη με ψήγματα μιάς αφηρημένης, ασυνεχούς, ρηχής και εν τέλει αφελούς πολιτικής ρητορικής με περιορισμένη έως μηδενική απήχηση. 

Η τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής ήρθε να επικυρώσει το προϋπάρχον βαθύ εσωτερικό και αγεφύρωτο χάσμα αλλά και να αποκαλύψει εύγλωττα ότι η βλάβη είναι «ανήκεστος» και ότι στο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούν πολλοί κομματικοί μικρόκοσμοι που κινούνται παράλληλα, αντιθετικά έως συγκρουσιακά και ούτως εχόντων των πραγμάτων είναι μαθηματικά βέβαιο ότι ουδέποτε θα συναντηθούν.

Έτσι το σενάριο της πολλαπλής διάσπασης και του κατακερματισμού του με διαλυτικά χαρακτηριστικά αφενός και να καταστεί «ελλάσων» αντιπολίτευση αφετέρου είναι ρεαλιστικό από ποτέ και σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ όπως τον ξέραμε δεν πρόκειται να ξαναυπάρξει κάτι άλλωστε που επικυρώνουν ανάγλυφα και οι τελευταίες πολλές δημοσκοπήσεις.

Την όλη σημερινή αποκρουστική εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ αποτυπώνει ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού Ν. Κωνσταντόπουλος με πολύ εύστοχο τρόπο: «τα του ΣΥΡΙΖΑ η της πόλεως αισχύνη».