Ως κοινωνία χρειαζόμαστε μία καλή επανεκκίνηση!

 Οι αυτοδιοικητικές εκλογές ανήκουν πλέον στην ιστορία. Ο λαός αποφάσισε δίνοντας την εντολή της διακυβέρνησης σ’ αυτόν που πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος. Το εάν θα είναι τελικά όντως ο καλύτερος ή καλύτερος από τον προηγούμενο, αυτό μένει να αποδειχτεί στην πράξη. Άλλωστε, το επιθυμητόν δεν σημαίνει επ’ ουδενί ότι είναι και το εφικτό. Οι προθέσεις είναι πάντα καλές, οι πράξεις όμως θα επαληθεύσουν την αγαθή προαίρεση.

Η καθημερινότητα είναι το βασικό στοίχημα των νεοεκλεγέντων τοπικών αρχών. Πολλές φορές βέβαια αυτές ξεκινούν ανάποδα, με στόχους τα μεγάλα έργα και τις παρεμβάσεις που θα αλλάξουν την εικόνα της πόλης. Και κάπως έτσι χάνονται μεταξύ των μεγάλων και των μικρών ζητημάτων. Άλλοτε θα ξαναβρούν το δρόμο τους, άλλοτε πάλι πορεύονται χαμένοι στους σχεδιασμούς και τις προθέσεις.

Πολλά υπάρχουν που θα μπορούσε κανείς να πει για την ιστορική πόλη των Ιωαννίνων και μακάρι η νέα δημοτική αρχή να έχει σχέδιο δράσης και προτεραιοτήτων, μαζί και ένα χρονοδιάγραμμα των όσων θέλει να κάνει. Μελετημένα και κοστολογημένα τα έργα και οι παρεμβάσεις με εξασφαλισμένες χρηματοδοτήσεις θα μπορούσαν να αποτελέσουν το μπούσουλα για την όποια αλλαγή επικαλείται και ονειρεύεται.

Το συμβόλαιο που υπογράφηκε μεταξύ της νέας δημοτικής αρχής και των πολιτών πρωτίστως πρέπει να διασφαλίζει την ενότητα, κάτι που η ίδια η παράταξη το έχει ως πρόταγμα αλλά και ως όνομα, για να ακολουθήσει το χτίσιμο της νέας πόλης, τα νέα Γιάννενα.

Κατά τη σοφή λαϊκή ρήση τα συνθήματα είναι για να λέγονται και όχι για να πραγματοποιούνται. Στοχεύουν στο θυμικό και όχι στο λογικό. Μακάρι η προηγούμενη θητεία στο δημαρχιακό θώκο του επανεκλεγέντα δημάρχου Θωμά Μπέγκα να αποτελέσει καρπό ωριμότητας και παραγωγικότητας.

Οι πολίτες πάντως οφείλουν να ελέγχουν το έργο του και να υπενθυμίζουν κάθε φορά την αλλαγή πορείας από όσα έχει επαγγελθεί προεκλογικά. Ανάμεσα στις καθημερινές υποχρεώσεις τους, τις ανάγκες τους, ας έχουν στραμμένο και το ενδιαφέρον τους στον ένοικο του δημαρχιακού κτιρίου. 

Ο κόσμος προχωρά, εξελίσσεται, το μέλλον δεν μπορεί να περιμένει, η ανυπομονησία κυριαρχεί, όλα γύρω μας βιάζονται αποσκοπώντας σε ένα στόχο, η ζωή να γίνει καλύτερη. Η στασιμότητα δεν ταιριάζει στον άνθρωπο. Ο αγώνας για την επίτευξη στόχων είναι ανηλεής και διαρκής, όμως ο άνθρωπος ως το μόνο έλλογο όν που δημιουργήθηκε εν πλήρη ελευθερία και αγάπη, είναι ο κατεξοχήν βιαστής αυτών των αρετών, όταν ασφαλώς πρόκειται για τον άλλον, ποτέ όμως για τον εαυτό του, ή το συμφέρον του.

Όλα αυτά έχουν την αιτία τους και αποτελούν πεδίο ερμηνείας άλλων επιστημών, όπως επίσης και ο επαναπροσδιορισμός της ζωής μας, η επιστροφή σε αξίες που χάθηκαν στο πέρασμα των χρόνων, με τη σημείωση ότι η αναφορά στο παρελθόν θα πρέπει να είναι αναζωογονητική του παρόντος και βάση του μέλλοντος.

Η εμμονή στο παρελθόν δεν θα έχει καμία άλλη αξία εάν ιδωθεί υπό το πρίσμα της επαναφοράς κανόνων και αξιών που ίσχυαν σε μια άλλη εποχή και σε ένα διαφορετικό κόσμο. Άλλωστε, τα όνειρα του ανθρώπου στο μέλλον κοιτούν.

Στη σύγχρονη ιντερνετική γλώσσα το λένε restart, επανεκκίνηση. Αυτό χρειαζόμαστε ως κοινωνία για να επανακαθορίσουμε και την πορεία μας, απαλλαγμένοι από τις φοβίες του μέλλοντος και τα λάθη του παρελθόντος.

Σήμερα, κατά γενική παραδοχή, εμπνευστές δεν υπάρχουν, ηγέτες δεν ξαναγεννιούνται,  εμπιστοσύνη σε πρόσωπα και θεσμούς δεν υπάρχει ή βρίσκεται στο ναδίρ και κυριαρχεί η ατομικότητα έναντι της συλλογικότητας, το άτομο έναντι του προσώπου.

Μόνο όταν επαναπροσδιοριστούν οι σχέσεις μας μπορούμε να ελπίζουμε, όταν βγούμε από τον εαυτό μας και τον δούμε στο πρόσωπο του ετέρου, όταν απεκδυθούμε του ατομικού μας συμφέροντος και ενδυθούμε του συλλογικού, όταν καταφέρουμε να προσφέρουμε. Αυτό πρέπει να ευχόμαστε για εμάς και για τις μέλλουσες γενιές.