Άτομα με Αναπηρία: Άξιοι της κατανόησης και της βοήθειάς μας…

on .

 Η ζωή είναι το μεγαλύτερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο. Ο Δημιουργός των πάντων, εδημιούργησε και τον άνθρωπο από την ανυπαρξία, «εκ του μη όντος, εις το είναι ημάς παρήγαγε». Ο άνθρωπος είναι το τελειότερο δημιούργημα του Θεού στον ορατό κόσμο που ζούμε. Η ζωή όλων των ανθρώπων έχει το ίδιο βάρος, είναι ανεκτίμητη. «Όσο βαραίνει μια ζωή δεν βαραίνει όλη η γη», είπε κάποτε ένας επιφανής πολιτικός. Κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει τη ζωή του συνανθρώπου του. Ούτε ο ίδιος ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει τη δική του ζωή για οποιοδήποτε λόγο.

Στην πατρίδα μας δεν υπάρχει νόμος, ο οποίος να δικαιολογεί την ευθανασία για καμιά αιτία. Κατά τη χριστιανική μας πίστη, κύριος της ζωής μας είναι μόνο Εκείνος που μας την έδωσε, δηλ. ο Θεός.

Χρέος έχει λοιπόν κάθε άνθρωπος να φροντίζει για τη ζωή του, αλλά και για το σώμα του, το οποίο είναι «Ναός του εν ημίν Αγίου Πνεύματος».

Δυστυχώς στην πατρίδα μας, χάνονται σχεδόν κάθε μέρα ανθρώπινες ζωές και μάλιστα σε καιρό ειρήνης, από διάφορες αιτίες. Εκτός από τους φυσιολογικούς θανάτους λόγω γήρατος και ανίατων ασθενειών, πολλοί θάνατοι οφείλονται σε τροχαία και εργατικά ατυχήματα. Πολλοί από τους θανάτους αυτούς θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, εάν είχαν παρθεί από τους οδηγούς και τους εργαζόμενους τα κατάλληλα προληπτικά μέτρα. Οι παραπάνω θάνατοι αφορούν κυρίως νέους ανθρώπους, γιατί οι ηλικιωμένοι δεν εργάζονται συνήθως.

Μπορεί λοιπόν να καταλάβει κανείς τι σημαίνει ένας θάνατος νέου ανθρώπου, για τον ίδιο, την οικογένειά του, τη χώρα μας, η οποία αντιμετωπίζει οξύ δημογραφικό πρόβλημα και για την Εθνική μας Οικονομία. Εάν μάλιστα ο παθών παραμείνει ανάπηρος για την υπόλοιπη ζωή του, τότε το πρόβλημα είναι ακόμη μεγαλύτερο.

Στις περιπτώσεις ατυχημάτων συνήθως φταίει ο παράγοντας άνθρωπος. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις των «πραγματικών ατυχημάτων», που οφείλονται σε απρόβλεπτους παράγοντες και γι’ αυτό ήταν αναπόφευκτα· είναι οι περιπτώσεις αυτές για τις οποίες ακούμε να λέγεται: «ήταν να γίνει το κακό, έφταιξε η κακιά ώρα κ.λ.π.».

Σε όλες τις περιπτώσεις ατυχημάτων, οι συνάνθρωποί μας, που είχαν εμπλακεί σ’ αυτά και παρέμειναν ανάπηροι, ανίκανοι να εργαστούν και να απολαύσουν την υπόλοιπη ζωή τους, είναι άξιοι της συμπάθειας, της κατανόησης και της βοήθειάς μας· αύριο μπορεί να είμαστε εμείς στην θέση τους. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας έλεγαν: «Μηδενί συμφορά ονειδίσης, κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον».

Στους συμπαθείς και αγαπητούς αναπήρους συνανθρώπους μας, που αντιμετωπίζουν σήμερα δυσκολίες στη ζωή τους, ήθελα να πω να μην απογοητεύονται, να μη χάνουν την ελπίδα τους και το θάρρος τους. Πριν από 2500 χρόνια περίπου, προτού αποκαλυφθεί ο αληθινός Θεός στον κόσμο, ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Πλάτων είχε πει: «Θεόν ου λύσω ποτέ προστάτην έσχων», (δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι έχω προστάτη μου το Θεό).

Ο μέγας ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ο Χριστός, μας έχει δώσει τη διαβεβαίωση: «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμο».

Δεδομένου ότι τα τροχαία ατυχήματα είναι εκείνα τα οποία προκαλούν αναπηρία σε πολλούς ανθρώπους και μάλιστα νέους, η πολιτεία πρέπει να λάβει κάθε πρόσφορο μέτρο, για το δραστικό περιορισμό τους (αστυνόμευση συγκεκριμένων οδών στις μεγάλες πόλεις και κάμερες σ’ αυτές, αυστηρές ποινές στους παραβάτες του Κ.Ο.Κ. κ.λ.π.)

Και τα εργατικά ατυχήματα μπορούν επίσης να περιοριστούν σημαντικά με τη παρέμβαση της πολιτείας (π.χ. έκδοση φυλλαδίων με προληπτικά μέτρα, έλεγχοι απαρχόντων μέτρων ασφαλείας στις οικοδομές και στους χώρους εργασίας κ.λ.π.).

Η μέριμνα του Κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης πρέπει να είναι συνεχής και ουσιαστική για τους αναπήρους της πατρίδας μας (κάλυψη αναγκών διαβίωσης, μετακινήσεις με ηλεκτρικά αμαξίδια κ.λ.π.), ώστε η ζωή των αναπήρων να γίνεται πιο ανώδυνη και πιο ανθρώπινη.

Στους τυχερούς συνανθρώπους μας, αυτούς, που με τη βοήθεια του Θεού, δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας, ήθελα να υπενθυμίσω αυτό που γράφει ο Gabriel Garcia Marquez (1927 – 2014): «Ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλο από ψηλά, μόνον όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί».