Η παραβατικότητα ανηλίκων ξεπερνά και την πιο νοσηρή φαντασία!

• Η παραβατικότητα των ανηλίκων, η οποία μερικές φορές ξεπερνά ακόμα και την πιο νοσηρή φαντασία βρίσκεται σχεδόν σε καθημερινή βάση στο προσκήνιο. Περιστατικά στα οποία εμπλέκονται ανήλικοι, 13, 14 και 15 χρονών, που συχνά πυκνά βιντεοσκοπούν τις βδελυρές πράξεις τους προκαλούν αποτροπιασμό στην κοινή γνώμη.

Ορισμένα μάλιστα από αυτά, όπως το πρόσφατο συμβάν στο Περιστέρι με τον ξυλοδαρμό μιας μαθήτριας από τρεις άλλες, υπό τα βλέμματα δεκάδων συμμαθητών τους, με αφορμή μια ζακέτα(!) προκαλούν, εκτός απ’ όλα τ’ άλλα και ερωτηματικά για την μη αντίδραση καμίας και κανενός.

Από εκεί και πέρα έχουμε πολυμελείς συμμορίες ανηλίκων που ληστεύουν άλλες ανήλικες και ανήλικους για να τους πάρουν ένα κινητό και λίγα ευρώ, ανήλικα παιδιά που κάνουν χρήση ναρκωτικών εκούσια ή ακούσια, με τραγική κατάληξη κάποιες φορές, όπως της δεκαεξάχρονης στον Βύρωνα, υπερβολική κατανάλωση αλκοολούχων ποτών, που οδηγεί συνήθως ανήλικα παιδιά στα επείγοντα των νοσοκομείων και άλλα.    

Φυσικά, οποιαδήποτε χρήση βίας από γονείς ή εκπαιδευτικούς σε βάρος ανηλίκων, κάτι που συνέβαινε κατά κόρον στο παρελθόν, είναι απαράδεκτη, καταδικαστέα και ποινικά κολάσιμη. Ας μην φτάνουν όμως στο σημείο οι σημερινοί γονείς να υποστηρίζουν τα παιδιά τους, ό,τι κι αν κάνουν και ας μην αποποιούνται τις ευθύνες τους. Ας μην ξεχνούν ότι είναι συνυπεύθυνοι για παραμέληση εποπτείας ανηλίκων, σε περίπτωση τέλεσης κάποιας αξιόποινης πράξης από τα παιδιά τους.

Εκτός όμως από τους γονείς υπάρχει και η άλλη πλευρά, η Πολιτεία. Ποιες ενέργειες κάνει το κράτος ώστε να περιοριστεί, αν όχι να εξαλειφθεί, η διαρκώς αυξανόμενη, βία και παραβατικότητα των ανηλίκων; Ποιες οδηγίες έχουν δοθεί στους εκπαιδευτικούς; Γιατί δεν απαγορεύεται η χρήση κινητών τηλεφώνων στα σχολεία; Και μάλιστα να υπάρχει αυστηρή τιμωρία για τους μαθητές και τις μαθήτριες που δεν τηρούν την απαγόρευση.

Ο Υπουργός Παιδείας μήπως θα πρέπει να αφήσει για λίγο στην άκρη την ψηφιοποίηση της Παιδείας και να ασχοληθεί με τα σοβαρά προβλήματα  της  ενδοσχολικής βίας; Από το Υπουργείο Παιδείας έχουν γίνει προσλήψεις ψυχολόγων, κυρίως αναπληρωτών, στα σχολεία. Αυτές όμως είναι κάτι λιγότερο από ελάχιστες.

Και πέρα από την ενδοσχολική βία, υπάρχει και η εξωσχολική. Εκεί έχουμε να κάνουμε καθαρά με θέματα Αστυνομίας και Δικαιοσύνης. Το πρόβλημα της αστυνόμευσης είναι γενικότερο και αφορά τον συνολικό πληθυσμό. Εκεί που μπορεί να γίνει παρέμβαση και μάλιστα άμεση είναι το θέμα των ποινών. Μήπως θα πρέπει να αυστηροποιηθούν και όταν αφορούν αδικήματα που διαπράττονται από ανήλικους; Μήπως θα πρέπει οι παραβατικοί ανήλικοι να εκτίουν, κάποιο μέρος έστω, της ποινής τους και να μην αφήνονται ελεύθεροι με συστάσεις και περιοριστικούς όρους που σπάνια τηρούνται; Έτσι βέβαια, μπαίνει στο τραπέζι κι ένα άλλο ζήτημα. Τα σωφρονιστικά καταστήματα ανηλίκων, με τη σημερινή μορφή τους, μπορούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις; Μήπως, και εδώ, το ελληνικό κράτος βρίσκεται μερικές δεκαετίες πίσω; Αν πρόκειται να μπει κάποιος ανήλικος στη φυλακή για ένα, μικρό σχετικά παράπτωμα και να βγει από αυτή εγκληματίας, καλύτερα να μείνει ελεύθερος εξ αρχής.

Ίσως λένε κάποιοι ότι φαινόμενα βίας με δράστες ανηλίκους, υπήρχαν πάντα. Ίσως. Ποτέ όμως δεν είχαν την έκταση και την ένταση που υπάρχει σήμερα. Γονείς, εκπαιδευτικοί, Αστυνομία, Δικαιοσύνη, Κοινωνικοί Λειτουργοί και όποιοι άλλοι είναι αρμόδιοι, θα πρέπει να ασχοληθούν σοβαρά με το ζήτημα αυτό.

Πρόχειρες λύσεις, ευχολόγια και μετάθεση της λήψης μέτρων για αργότερα, δεν ωφελούν. Τα προβλήματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν, θα γιγαντώνονται και πλέον θα είναι όχι απλά δύσκολη, αλλά ανέφικτη η αντιμετώπισή τους…