Δημόσιος διάλογος ΝΑΙ ΟΧΙ όμως κατάχρηση!..

Πριν από ένα μήνα ο «Πρωινός Λόγος», προσπάθησε να δώσει τέλος στο δημόσιο διάλογο που διαρκεί πάνω από ένα χρόνο, για ό,τι αφορούσε τη δικηγόρο κ. Γεωργία Τατάγια και τον συνεργάτη μας Κώστα Καλτσή. Η κ. Τατάγια όμως επανήλθε με νέο πολυσέλιδο εξώδικό της, εκτιμώντας ότι δεν της δίνουμε τη δυνατότητα να εκφράσει την άποψή της και άρα τη… φιμώνουμε! Όλες οι απαντήσεις της όμως έχουν δημοσιευθεί, αλλά παρά ταύτα αφού επιμένει να έχει τον… τελευταίο λόγο, παραθέτουμε στη συνέχεια και τη νέα της απάντηση, με την υπόμνηση ότι η εφημερίδα μας ποτέ δε στέρησε από κανέναν το δικαίωμα να εκφράσει τις απόψεις του, αλλά στην προκειμένη περίπτωση γίνεται κατάχρηση αυτού του δικαιώματος…

Η απάντηση της δικηγόρου Γεωργίας Τατάγια σε σχόλια 

της διεύθυνσης της εφημερίδας και ανταπάντηση 

του συνεργάτη μας Κώστα Καλτσή

• Σε αντίκρουση των συκοφαντιών Καλτσή (άρθρο της 8ης/11/2023) και της «εισαγωγής» της διεύθυνσης της εφημερίδας, προς αποκατάσταση της αλήθειας, διευκρινίζω τα ακόλουθα:

Κατ' αρχήν η εφημερίδα σας δεν μου κάνει κάποια χάρη όταν δημοσιεύει ‘μετά χιλίων μάλιστα βασάνων’ τις απαντήσεις μου στις εξυβρίσεις και συκοφαντίες του συνεργάτη της κ. Καλτσή, ώστε να δηλώνει πως διακόπτει την ‘παροχή’. Καμία ‘αλληλογραφία’ δεν έχω ανοίξει με τον συνεργάτη της. Αυτός υβρίζει και συκοφαντεί ‘προνομιακά’ και εγώ αμύνομαι στις απρόκλητες επιθέσεις του. Όταν η διεύθυνση δηλώνει ότι «κηρύσσει... το τέλος του πιο μακρύ ελευθέρου δημόσιου διαλόγου» γιατί «το θέμα εξαντλήθηκε πλήρως» «Μάλιστα… τελευταία αυτό άρχισε να κουράζει (αλλά και να… εκνευρίζει πολλούς αναγνώστες», προφανώς δεν έχει κατανοήσει ότι: α) Η εφημερίδα δεν είναι ‘μαγαζί’ για να ‘σερβίρει’ όποιον και όταν η ίδια επιθυμεί, ούτε δημοσκοπική εταιρεία που σφυγομετρά τις επιθυμίες της κοινής γνώμης, ούτε η διεύθυνσή της 'διαιτητής' για να σφυρίζει λήξη ‘αγώνα’, β) Η προάσπιση της τιμής και της υπόληψής μου δεν ρυθμίζεται από τον κόσμο, αλλά από τον νόμο. Κανένας δεν εξαναγκάζεται να διαβάζει τις απαντήσεις μου, αν δεν το επιθυμεί και τον εκνευρίζει όπως διατείνεται η διεύθυνση, ο νόμος όμως την υποχρεώνει να τις δημοσιεύει, ακόμα και αν την εκνευρίζουν, αλλιώς προβλέπονται συνέπειες σε βάρος της. Σε κάθε περίπτωση, η άμυνά μου στις δημόσιες εξυβρίσεις και συκοφαντίες του κ. Καλτσή και τις προσβολές μου από την διεύθυνση της εφημερίδας, θα μπορούσε να υποστηριχθεί πως μόνο με όρους εποχής Κωτσέλη θα χαρακτηριζόταν «ελεύθερος δημόσιος διάλογος».

Αναφορικά με τον νέο ορυμαγδό εξυβρίσεων και συκοφαντιών που εξαπέλυσε εναντίον μου και με την ανοχή της διεύθυνσης ο συνεργάτης σας, σας γνωρίζω τα ακόλουθα: Οι εκφράσεις που χρησιμοποιεί σε βάρος μου δεν είναι κοσμητικά επίθετα, όπως ενδεχομένως υπολαμβάνει αυτός και η εφημερίδα, αλλά συνιστούν εξύβριση δια του τύπου, τις οποίες ο κ. Καλτσής φαίνεται να τις ανασύρει από το ανεξάντλητο 'στοκ' των ύβρεων που θα έχει στην 'συλλογή' του από την εποχή που έκανε την πρακτική του στο Γραφείο Τύπου του χουντικού υφυπουργού περιφερειακού Ηπείρου Π. Κωτσέλη.

Αν ο κ. Καλτσής αισθάνεται την ανάγκη να κάνει «μελαγχολικές και καθόλου κολακευτικές σκέψεις» να τις κάνει για τους νομικούς ‘σπόνσορές’ του που τον ενημέρωσαν πως μια εγκύκλιος -η οποία δεν συνιστά καν εκτελεστή διοικητική πράξη- μπορεί να καταργήσει νόμο του Κράτους, ψηφισμένο από την Βουλή των Ελλήνων! Αρχικά μάλιστα σκέφτηκα πως θα είχε ξεπαγώσει από τον καταψύκτη της ιστορίας κάποια νομοθετική ρύθμιση της ‘εθνοσωτηρίου επαναστάσεως’ την οποία υπηρέτησε, αλλά θυμήθηκα πως τότε και η Βουλή είχε μπει στον ‘γύψο’ προς ‘επιδιόρθωση’ και δεν νομοθετούσε.

Ο νομικά αγράμματος κ. Καλτσής είναι απολύτως ανεπαρκής και ανίκανος να κρίνει το επίπεδο των νομικών γνώσεών μου. Για τον χειρισμό των υποθέσεων που μου ανατίθενται, άποψη έχουν οι εντολείς μου, οι οποίοι δεν τον έχουν ορίσει κριτική επιτροπή νομικών καλλιστείων.

Ακριβώς επειδή είναι «τόσο σοβαρά θέματα» όλα αυτά που ‘πραγματεύεται’, δεν είναι για το ‘βεληνεκές’ του. Les chaussures sont trop grandes pour sa pointure, όπως λένε και οι Γάλλοι (Και για να τον βοηθήσω στην κατανόηση γιατί ο κ. Καλτσής μόνο άλλου είδους ‘γαλλικά’ γνωρίζει: «Τα παπούτσια [που ‘φοράει’] είναι πολύ μεγάλα για το μπόι του»).

Αναφορικά με την διαιτητική διαδικασία, αυτό που γνωρίζω εγώ το δηλώνω εγώ και δεν έχω εξουσιοδοτήσει τον συκοφάντη και υβριστή συνεργάτη σας να δηλώνει δημόσια για λογαριασμό μου. Και αυτό που γνωρίζω εγώ με νομικά κριτήρια είναι ότι οι Ηπειρώτες δεν οφείλουν ούτε ένα ευρώ από τα ετιιδικασθέντα στην εταιρεία και είμαι σε θέση να το αποδείξω όταν και όπου χρειασθεί.

Ο κ. Καλτσής δηλώνει με εξωνομικά κριτήρια πως ήταν αναμενόμενο να δικαιωθεί η εταιρεία. Επειδή η νομική επιστήμη, όπως η δημοκρατία, δεν έχει αδιέξοδα, εκτιμώ ότι ο συνεργάτης σας θα έχει την ευκαιρία να εξηγήσει αρμοδίως τί ακριβώς γνωρίζει όταν δηλώνει δημόσια πως ήταν αναμενόμενο να χαθεί η υπόθεση για τους Ηπειρώτες. Γιατί φαίνεται να ‘ακουμπάει’ ‘νωπές ανοιχτές πληγές’ σε αυτή την χώρα.

Εάν ο ‘νομομαθής’ κ. Καλτσής, αλλά και οποιοσδήποτε πολίτης έχει την παραμικρή υπόνοια πως χειρίσθηκα λάθος την υπόθεση, έχει, όχι δικαίωμα, αλλά υποχρέωση να απευθυνθεί στον Εισαγγελέα. Δεν έχει όμως κανείς δικαίωμα, ιδίως ο νομικά αγράμματος κ. Καλτσής, κριθείς τελεσιδίκως υβριστής και συκοφάντης, να αμφισβητεί τις νομικές γνώσεις μου και τον τρόπο που την χειρίσθηκα. Προσωπικά δε, δεν βιοπορίζομαι ούτε από διαφημίσεις ούτε από κληρονομικές επιχειρήσεις. Στις καθημερινές μάχες που δίνω στον εξόχως απαιτητικό τομέα στον οποίο δραστηριοποιούμαι, με καθοδηγεί εξαρχής ο στίχος του Ι. Καμπανέλλη: «Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει». Αυτός ο στίχος με καθοδηγεί και τώρα στην ‘συντονισμένη’ επίθεση που δέχομαι με ‘εμφανή συντονιστή’ τον κ. Καλτσή και ‘φόντο’ τα σκουπίδια της Ηπείρου.

Τέλος, επειδή ο κ. Καλτσής δηλώνει πως «τίποτε δεν της προσφέρει να κλαψουρίζει για τα mail που της στείλαμε και καμιά χυδαιότητα δεν περιείχαν- χωρίς να γνωρίζουμε τί εκλαμβάνει ως χυδαιότητα η κ. Τατάγια....», να τον ενημερώσω τί εκλαμβάνω εγώ ως χυδαιότητα, ενδεικτικά και όχι περιοριστικά: Χυδαιότητα για τον αξιακό μου κώδικα και αυτόν του μέσου κοινωνικού ανθρώπου είναι να μου στέλνει ο κ. Καλτσής, απρόκλητα, (Ιούνιος 2022), με e-mail, «δημοσιογραφικό» «ραβασάκι» με αναφορές και υπαινιγμούς για την προσωπική μου ζωή και δήθεν άλλου είδους σχέσεις με εκπρόσωπο εντολέα μου, επιβεβαιώνοντας πως παράγει περισσότερη 'τοξικότητα' απ' όση μπορεί να 'διαχειριστεί' δημόσια, το ‘υπερβάλλον’ της οποίας παραδίδει ‘κατ' οίκον’.

Φαίνεται πως στον δικό του ‘αξιακό’ κώδικα, αυτά, και άλλα που έχω εκθέσει σε εξώδικά μου, είναι καθημερινό ‘ψωμοτύρι’. Για όλα αυτά έχει ενημερωθεί η διεύθυνση της εφημερίδας, η οποία δεν φάνηκε να ‘συγκινήθηκε’, δίνοντάς μου την εντύπωση ότι τα βρίσκει ως ‘φυσιολογικές’ ενέργειες του συνεργάτη της, ενδεχομένως γιατί έχει συνηθίσει ‘το τέρας’, όπως έχει πει και ο αξέχαστος Μάνος Χατζιδάκις.

Και με θέα όλα αυτά, κάπου εκεί ψηλά, μια ‘γκλίτσα’ χτυπάει ρυθμικά τα ουράνια χώματα, λυπημένη αν όχι θυμωμένη για τα «Έργα και Ημέραι» των επί γης επιγόνων της.

Γεωργία Μ. Τατάγια