Ο αοίδιμος Σεβαστιανός ένα λαμπερό αστέρι!..

«Ένα φωτεινό αστέρι, πέρασε…», τιτλοφορείται το πόνημα του Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, Σεβασμιοτάτου Ανδρέα, αφιερωμένο στον άγιο Ιεράρχη, αοίδιμο Σεβαστιανό. «Πέρασε, μα δεν έσβησε και δεν χάθηκε. Πέρασε, αλλά μας φωτίζει», γράφει στο πόνημά του ο Σεβασμιότατος Ανδρέας. Με το δίκιο τον αποκαλεί φωτεινό.  Διότι, ως τούτο, στο λειτούργημά του ως Ιεράρχης: Έδιωξε το σκοτάδι του φόβου κι έδωσε δύναμη και ελπίδα  στις αποσταμένες ψυχές, δείχνοντάς τους το δρόμο του χρέους. Τίμησε την ιεροσύνη και την Εκκλησία, τονίζοντας πως δεν θα νικήσει η βία και το ψεύδος, αλλά ο Χριστός και η αλήθεια. Σήκωσε τη φωνή του για τα δεινά που υπέστη ένας λαός, ο Βορειοηπειρωτικός, μαζί με τον αλβανικό, στο δικτατορικό κομμουνιστικό καθεστώς του Ε. Χότζα. 

Παγκοσμιοποίησε,  με τον τιτάνιο αγώνα που διεξήγαγε, την προάσπιση των αναφαίρετων δικαιωμάτων του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Στέγασε και βοήθησε εκατοντάδες φυγάδες και μετανάστες, ανεξαρτήτου πίστης και ιδεολογίας, στην μικρή, αλλά με μεγάλη αγκαλιά Μητρόπολή του. Ενθουσιάστηκε όταν ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός απέκτησε τη δική του Οργάνωση την «ΟΜΟΝΟΙΑ» και απέστειλε αμέσως το μήνυμα: «Την Ομόνοια και τα μάτια σας».

Ανησύχησε και λυπήθηκε με την τροπή των γεγονότων του 1994, με την φυλάκιση των πέντε ηγετών της Ομόνοιας και, παρά την κλονισμένη υγεία του, όντας νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο των Ιωαννίνων, γράφει στον Υπουργό Εξωτερικών Κάρολο Παπούλια: «Το θέμα της φυλακίσεως των πέντε ηγετικών στελεχών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ είναι σοβαρόν και θίγει την εθνικήν μας αξιοπρέπειαν. Ο δε κλονισμός της υγείας του Ευάγγελου Παπαχρήστου δεν ημπορεί να μας αφήνει άλλο αδιάφορους. Αν κ. Υπουργέ, κινδύνευε στην φυλακή αδελφός σας ή στενός συγγενής σας ή μέλος της Κυβερνήσεώς σας, έτσι –«ήπια» και «απαλά» θα αντιμετωπίζατε το πράγμα;». (Αυτό θα μείνει πάντα βαθιά χαραγμένο στην καρδιά μου.)

Την 12η Δεκεμβρίου 1994 ο άγιος Ιεράρχης  εκοιμήθη εν Κυρίω. Αυτή την ημέρα έπαψε να πάλλει μια μεγάλη καρδιά. Έπαψε ν’ ακούγεται εκείνη η μπάσα, βροντερή και κραυγαλέα φωνή του. Η φωνή που άρχιζε με το «Αδέλφια Βορειοηπειρώτες!» και που τελείωνε με την ευχή: «Χριστός Ανέστη και η Βόρειος Ήπειρος ανέστη!». Η φωνή που διαπέρασε τα σύνορα της Ελλάδος, αναγκάζοντας πρέσβεις και πρόεδρους, πρωθυπουργούς και καγκελάριους ν’ ακούσουν τη φωνή εκείνη. Να σεβαστούν τη φωνή εκείνη. Γι’ αυτό τον αγάπησαν τόσο πολύ οι Βορειοηπειρώτες. Γι’ αυτό πόνεσαν σαν άκουσαν την θλιβερή εκείνη είδηση του αποχωρισμού του από κοντά  τους. 

Αν και πέρασαν από τότε 29 χρόνια το όνομά του δεν θα σβήσει ποτέ από τις καρδιές μας και, όπως τόνισε στον επιμνημόσυνο χαιρετισμό, ο Μητροπολίτης Λευκάδος & Ιθάκης Νικηφόρος, «Ο Μητροπολίτης Σεβαστιανός έλαμψε ως ο ήλιος στον ναό του Υψίστου και όπως το ουράνιο τόξο, που φωτίζει πάνω από τα νέφη».

* Ο κ. Βαγγέλης Παπαχρήστος δημοσιογράφος και συγγραφέας, ήταν ιδρυτικό και ηγετικό μέλος της ελληνικής οργάνωσης «Ομόνοια», ενώ υπήρξε ένα από τα πέντε στελέχη της που φυλακίστηκαν το 1994 από το καθεστώς Μπερίσα εξαιτίας της πατριωτικής του δράσης για την δυναμική διεκδίκηση των δικαιωμάτων των Βορειοηπειρωτών.