Διεθνείς πράξεις αναγνώρισης της ελληνικότητας της Βορ. Ηπείρου…

Θεωρούμε σκόπιμο, στους δύσκολους καιρούς που περνούμε, σε περίοδο που σοβινιστικοί Αλβανικοί κύκλοι αμφισβητούν, με έωλα επιχειρήματα, την ελληνικότητα του βορείου Ηπειρωτικού τμήματος, να κάνουμε γνωστές διεθνείς πράξεις, με τις οποίες κατοχυρώνονται τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας, τα οποία κατάφωρα καταπατήθηκαν από το προηγούμενο άθλιο καθεστώς, αλλά και από τις σημερινές «Δημοκρατικές» αλβανικές κυβερνήσεις, οι οποίες υποθάλπουν ενέργειες εθνικιστικών κύκλων εις βάρος του ελληνικού στοιχείου.

1) Με το πρωτόκολλο της Κέρκυρας (17 Μαΐου 1914) αναγνωρίζεται επίσημα η ελληνικότητα των περιοχών Αργυροκάστρου και Κορυτσάς από τους αντιπροσώπους των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής, αλλά και από την αλβανική κυβέρνηση, η οποία με τον αντιπρόσωπό της προσυπέγραψε τις συμφωνίες που διαλάμβανε το πρωτόκολλο. Η παραχώρηση αυτόνομου συστήματος μέσα στο αλβανικό κράτος, σύμφωνα με το οποίο παραχωρήθηκε ευρεία αυτοδιοίκηση στην Βόρειο Ήπειρο, αποτελεί την ΠΡΩΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΑΞΗ αναγνώρισης της ελληνικότητάς της.

Με το πρωτόκολλο της Κέρκυρας κατοχυρώθηκαν τα μειονοτικά δικαιώματα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου. Κατοχυρώθηκε η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, η απρόσκοπτη λειτουργία των ελληνικών σχολείων, η εξασφάλιση της ελεύθερης λατρείας και γενικά η εξασφάλιση της ελληνικής παιδείας.

2) Στις 26 Απριλίου 1915, και ενώ διαρκούσε ακόμη ο Ευρωπαϊκός πόλεμος, υπογράφτηκε στο Λονδίνο μυστική συνθήκη μεταξύ της Ιταλίας και των Δυνάμεων της Συνεννόησης (Αγγλίας, Γαλλίας, Ρωσίας). Με τη μυστική αυτή συνθήκη παραχωρούνταν ο Αυλώνας στην Ιταλία, με την υποχρέωση η Ιταλία να εγκαταλείψει τη συμμαχία με την Αυστρία και Γερμανία και να προσχωρήσει στους συμμάχους. Με την ίδια συνθήκη υποχρεωνόταν η Ιταλία να συμφωνήσει στην παραχώρηση της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα.

Η συνθήκη αυτή αποτελεί τη ΔΕΥΤΕΡΗ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΑΞΗ με την οποία νομιμοποιείται η ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου. Με τους αγώνες και τις θυσίες τους οι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου απέκτησαν τίτλους διεθνείς, τους οποίους κανένας δεν μπορεί να θέσει υπό αμφισβήτηση.

Οι ελεύθεροι Έλληνες της Βορείου Ηπείρου το 1915 έστειλαν στη Βουλή των Ελλήνων τους πρώτους εκλεγμένους βουλευτές, οι οποίοι έγιναν δεκτοί από τους Έλληνες συναδέλφους τους με ακράτητη χαρά και ενθουσιασμό.

Στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου συνήλθε στο Παρίσι η Συνδιάσκεψη Ειρήνης. Οι Έλληνες απαίτησαν από τη Συνδιάσκεψη την προσάρτηση των περιοχών Αργυροκάστρου και Κορυτσάς στην Ελλάδα για λόγους εθνολογικούς, ιστορικούς, γεωγραφικούς και πολιτιστικούς. Αντέδρασε η Ιταλία, η οποία επεδίωκε να έχει υπό την κηδεμονία της την Αλβανία για μελλοντικούς σκοπούς επέκτασης στα Βαλκάνια.

3) Στις 29 Ιουλίου υπογράφθηκε συμφωνία μεταξύ του Βενιζέλου και του Ιταλού αντιπροσώπου Τιτόνι. Με τη συμφωνία αυτή η Ιταλία υποχρεωνόταν να μη φέρει αντίρρηση στις ελληνικές θέσεις για την Βόρειο Ήπειρο και η Ελλάδα να υποστηρίξει την κατοχή του Αυλώνα από την Ιταλία. Το συμβούλιο της Ευρώπης με πρόεδρο του Κλεμανσώ δέχτηκε τη συμφωνία Βενιζέλου – Τιτόνι (14-1-1920). Η συμφωνία αυτή αποτελεί την ΤΡΙΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΑΞΗ αναγνώρισης της ελληνικότητας της Βορείου Ηπείρου.

4) Στις 17 Ιανουαρίου 1920 η Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής πήρε απόφαση, με την οποία υποστήριξε την παραχώρηση της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα. Η απόφαση αυτή αποτελεί την ΤΕΤΑΡΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΑΞΗ για την μαρτυρική αυτή περιοχή.

Να αναφέρουμε χρειάζεται και την ιστορική διάσκεψη που συνήλθε στο Παρίσι στις 29 Ιουλίου 1946. Στη διάσκεψη του Παρισιού οι Βορειοηπειρώτες προσδοκούσαν ότι μετά από πολύχρονη αναμονή θα δικαιώνονταν, οι Μεγάλες Δυνάμεις, νικήτριες του Β’ Μεγάλου Πολέμου, θα απέδιδαν δικαιοσύνη. Στη διάσκεψη αναγνωρίστηκε η ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου, αλλά το θέμα παρέμεινε εκκρεμές. Στο υπόμνημα που υποβλήθηκε από την ελληνική αντιπροσωπία στο Συμβούλιο υπουργών των εξωτερικών εζητείτο η Βόρειος Ήπειρος με τις δύο επαρχίες, Αργυροκάστρου και Κορυτσάς. Δυστυχώς, ο υπουργός των Εξωτερικών της Ρωσίας, Μολότωφ, αντέδρασε στην παραχώρηση της στην Ελλάδα και οι πόθοι του βορειοηπειρωτικού ελληνισμού ναυάγησαν. Δεν νομίζουμε ότι χρειάζονται και άλλοι τίτλοι για να αποδειχθεί η ελληνικότητα της Βορείου Ηπείρου. Άλλωστε οι ελληνικές πόλεις, τα αρχαιοελληνικά ευρήματα, ο βυζαντινός πολιτισμός, η ελληνική παρουσία από αμνημονεύτων χρόνων, το ελληνικό φρόνημα και ο ελληνικός χαρακτήρας των κατοίκων, είναι οι αψευδείς μάρτυρες της ελληνικότητάς της.

Έχουμε τη γνώμη, και νομίζουμε ότι διερμηνεύουμε το αίσθημα και τις σκέψεις όλων των Ηπειρωτών, ότι είναι καιρός να σταματήσει πια ο διαχωρισμός της Ηπείρου σε Νότιο και Βόρειο Ήπειρο. Η διάκριση αυτή επεκράτησε στη διεθνή διπλωματία μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Η Ήπειρος είναι μία, ενιαία και αδιάσπαστη. Από την Άρτα μέχρι τον Γενούσο ποταμό αποτελούσε πάντοτε ενιαία διοικητική, πολιτική, οικονομική και πνευματική ενότητα.

Εκείνο που προέχει σήμερα είναι να κατανοήσουν οι Αλβανικές κυβερνήσεις ότι η απόδοση των μειονοτικών δικαιωμάτων στους Έλληνες των επαρχιών Αργυροκάστρου και Κορυτσάς, θα αποβεί ωφέλιμη και για το αλβανικό κράτος. Θα σταματήσουν οι τριβές και σε κλίμα ηρεμίας και αλληλοκατανόησης θα εργαστούν όλοι για την ανάπτυξη του κράτους και την ποθητή ένταξη της Αλβανίας στην ευρωπαϊκή οικογένεια.