Στερούμαστε των βασικών…

 Θετικό είναι από τουριστική άποψη το πρόσημο της πρόσφατης γιορτινής περιόδου στα Ζαγοροχώρια με την πληρότητα να φτάνει ακόμα και στο 100%. Παρ’ όλα αυτά, δε μπορεί κανείς να μην αναγνωρίσει πως δεν υπήρξαν και αρκετά προβλήματα στην περιοχή. Ο κόσμος ο οποίος την επισκέφθηκε διαμαρτυρήθηκε πως οι δρόμοι είναι ακατάλληλοι και τα «πάρκινγκ» ανεπαρκή. Η χαράδρα του Βίκου ήταν ένα από τα αξιοθέατα που δέχτηκαν το μεγαλύτερο όγκο επισκεπτών. Όμως ο χώρος στάθμευσης του χωριού Μονοδέντρι στάθηκε αδύνατο να «φιλοξενήσει»  τόσα αυτοκίνητα. Ωστόσο, η ταλαιπωρία των τουριστών δε σταμάτησε εκεί. Ο δρόμος που οδηγεί στην πλατεία του χωριού δεν ενδείκνυται να διασχίζεται από δύο αντίθετες κατευθύνσεις καθώς διακρίνεται για την στενότητά του και έτσι υπήρξαν αρκετές αντιδράσεις και προβλήματα. Ένα ακόμα γεγονός το οποίο δυσαρέστησε τον κόσμο ήταν η απουσία κάδων απορριμμάτων, κάτι που οδήγησε τελικά στην απλή λύση να ρίξουν το σκουπιδάκι τους κάτω! Γι’ αυτό το λόγο πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι όχι μόνο ενοχλήθηκαν αλλά ανέβαλαν την επίσκεψη τους στο Μονοδέντρι κάτω από αυτές συνθήκες.

Οι αρμόδιοι θα πρέπει επιτέλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να μην αντιμετωπίζουν τους επισκέπτες αποκλειστικά ως ένα πορτοφόλι γεμάτο με λεφτά. Τα γκαλντερίμια του χωριού όχι μόνο δεν είναι προσβάσιμα για όλους αλλά με τη δύση του ηλίου αρχίζουν να γίνονται και επικίνδυνα. Η εικόνα αυτή μόνο περιοχή η οποία φιλοξενεί ανθρώπους από όλο τον κόσμο δεν θυμίζει κι αυτό γιατί οι άνθρωποι οποίοι έχουν ευθύνες δε νοιάζονται ή  δεν ενδιαφέρονται για το πώς θα δημιουργήσουν μια καλύτερη εμπειρία και εντύπωση στους επισκέπτες. Οι αυτοκινητόδρομοι του Ζαγορίου έγιναν τη δεκαετία του 1970 και έκτοτε, εκτός από ορισμένα «μπαλώματα», το απόλυτο μηδέν!

Εάν λοιπόν θέλουμε κάποια στιγμή πραγματικά να αλλάξουμε και να προοδεύσουμε, ειδικά τώρα που η περιοχή εντάχθηκε στην UNESCO, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τα βασικά, δρόμους, χώρους στάθμευσης και καλαθάκια σκουπιδιών. Ενώ όλα αυτά για τις τουριστικές περιοχές του εξωτερικού είναι αυτονόητα, στον τόπο μας εντέλει στερούμαστε των βασικών.